Ik ga met de deur in huis vallen. Ik schrijf deze brief om uw brochure aan te kaarten. U beweert dat deze de Marokkanen, die naar België willen komen, zal helpen bij hun integratie. Ik heb hier een aantal bemerkingen bij, die ik graag met u wil delen.
U zei op de radio (MNM) dat het integratiebeleid is mislukt en dat we het moeten omkeren. Dat is een feit. De manier waarop u dit echter doet, laat te wensen over. De cijfers waar u in Terzake mee op de proppen komt zijn totaal niet relevant. Ik zal dit beargumenteren. U haalt aan dat 8o% van de vrouwen die naar hier verhuizen niet werkt, dat 53% onder de armoedegrens leeft, dat 36% geen Nederlands spreekt en dat 25% geen contact heeft met de buren. Zijn deze cijfers gebaseerd op de 85% van de personen die via huwelijksmigratie naar België komen? Of heeft u de Marokkanen die hier al jaren wonen ook opgenomen in die ridicule, pseudo - wetenschappelijke, berekening?
Indien uw berekening inderdaad betrekking heeft op die 85% die naar hier komt via huwelijksmigratie en die hier niet een langere tijd verblijven, dan is mijn vraag de volgende: Heeft uw 'wetenschappelijk onderzoek' er ook rekening mee gehouden hoelang deze mensen hier zijn? Drie dagen, zes maanden, een jaar of langer misschien? Indien uw berekening ook de mensen opneemt die hier al langere tijd wonen dan wil ik u er graag aan herinneren dat toen de Belgische regering in de jaren 60 gastarbeiders naar ons land heeft gelokt, deze mensen goed genoeg waren om het vuile werk voor de Belgische bevolking op te knappen. Daarvoor bleek toen de Nederlandse taal niet nodig. Kennis van de taal hebben impliceert immers dat ze kennis zouden verwerven over de regels, wetten en rechten die ze hadden. Zolang dit niet het geval was, waren de gastarbeiders zich niet bewust van eventuele schendingen op dit vlak. Ik wil u graag een voorbeeld meegeven uit mijn eigen leven. Mijn moeder wilde 30 jaar geleden Nederlandse lessen volgen. Ze werd echter geweigerd omdat haar schoolniveau niet hoog genoeg was om ingeschreven te worden. Mijn moeder is tot het 2de middelbaar naar school gegaan, maar dit was blijkbaar niet voldoende. Zij wilde deze lessen nochtans vrijwillig volgen en tegen betaling van, toen nog, 10.000 Belgische frank.
Om terug te komen op uw brochure: U heeft het verder over homohuwelijken, slaan van de partner of kinderen, op tijd zijn, het ophalen van het huisvuil, straten die proper zijn, dat Belgen niet op straat leven, dat wanneer men trouwt niet bij de ouders in trekt, etc. Al deze zaken vullen uw brochure, die op zijn minst als stereotiep en beledigend kan opgevat worden. Het lijkt alsof u te veel naar de redevoeringen van uw collega Filip De Winter heeft geluisterd. Een enkele reis naar Marokko, waar u het eveneens op de radio over had, maakt u geen ervaringsdeskundige op het vlak van de Marokkaanse normen, waarden en cultuur. Ik zou tevens verwachten dat een geleerd politicus als uzelf in staat zou zijn om een genuanceerd beeld te leveren aan de Belgische bevolking, in plaats van een stereotiep zwart-witdenken. U schildert de Marokkaanse bevolking in uw brochure af als een achtergesteld volk, zonder normen, waarden en manieren. Alsof ze als het ware barbaren of buitenaardse wezens zouden zijn, die sociale omgangsvormen niet gewend zijn.
Graag had ik met u enkele punten uit uw brochure overlopen:
- Iemand psychisch of lichamelijk pijn doen, ook uw partner of uw kinderen, is verboden.
Minister Bourgeois, u weet zelf toch ook, dat geweld niet inherent is aan een bepaalde bevolking. Criminelen (geweldplegers, dieven, oplichters, noem maar op) vindt men overal. Waarom dan de Marokkaanse bevolking viseren? Ik denk dat er onder de Belgen ook genoeg mensen zijn die deze universele gedragscode niet naleven. Waarom stuurt u hen geen brochure? Om het specifiek te hebben over partnergeweld zijn er ook gevallen bekend hier in Vlaanderen. Kijk maar naar de zaak waar een vrouw bijtend zuur in het gezicht heeft gekregen van haar ex-minnaar. Deze vrouw is nu voor het leven verminkt. Een afschuwelijke zaak lijkt mij, en geen Marokkaan die er iets aan bijgedragen heeft. Moest u wat meer weten over de Marokkaanse cultuur, over de islam, dan zou u weten dat vrouwen wel degelijk gerespecteerd worden en dat ook bij ons geweld niet wordt getolereerd. Marokko en België zouden dus best bondgenoten kunnen zijn in het bestrijden van geweld en dit niet enkel op nationaal niveau. - Een godsdienst aan anderen opleggen, mag niet.
Een godsdienst aan anderen opleggen is zeker niet aanvaardbaar maar als persoon of regering vanuit een gevoel van superioriteit zeggen dat wat de andere partij gelooft fout is en die persoon zeggen hoe hij of zij zijn geloof moet beleven is ook niet aanvaardbaar. Het is niet omdat u de levenswijze en geloof van een persoon niet deelt, dat u die daarom niet moet respecteren. Dit geldt voor zowel Marokkanen als Belgen. - Om u thuis te voelen in uw nieuwe omgeving is het aangewezen om kennis te maken met uw buren.
In Marokko bestaat het fenomeen 'buren' niet eens. Iedereen beschouwt elkaar als familie. Om een concreet voorbeeld te geven: Kinderen spreken moeders van vrienden en vriendinnen aan als 'khalti' (tante). In België brengen Marokkanen tijdens het Suikerfeest vaak koekjes naar hun Belgische buren. Als u eerlijk bent, weet u dat de Belg, die gesteld is op zijn privacy, ook asociaal uit te hoek kan komen. - Mensen gaan niet zomaar bij elkaar op bezoek. Ze maken meestal eerst een afspraak. Ze zijn gesteld op hun privacy.
Je kan inderdaad niet zomaar bij iedereen langsgaan wanneer het voor uzelf past. Hierin geef ik u gelijk. Hoe iemand zijn bezoeken regelt naar familie en vrienden daar heeft u niemand de les in te spellen. Op bezoek gaan bij je familie gebeurt niet op basis van een afspraak. Ik hoop voor u dat u altijd welkom bent bij uw ouders en andere familieleden. Hier had u volgens mij een genuanceerder beeld kunnen geven, bijvoorbeeld concrete voorbeelden van de mensen waarbij een afspraak gemaakt dient te worden. - Het gebeurt niet vaak dat getrouwde zonen of dochters inwonen bij hun ouders of schoonouders. Koppels proberen zo snel mogelijk als gezin alleen te gaan wonen.
Volgens mij zijn er ook binnen de Belgische bevolking getrouwde kinderen die nog bij hun ouders wonen. Moest dit echter toch een typisch Marokkaans gebruik zijn, wat heeft u daar dan over te zeggen. Iedereen regelt volgens mij toch nog altijd zijn levenssituatie zoals hij of zij het zelf wil. Het belangrijkste lijkt mij dat alle partijen binnen het gezin hiermee akkoord gaan. Verder wil ik opmerken dat in de Marokkaanse cultuur het de gewoonte is dat de kinderen voor de ouders zorgen, wanneer deze hier niet meer zelf toe in staat zijn. Dit zou u kunnen beschouwen als een vorm van respect, als dank voor de jaren goede zorgen die zij van hun ouders hebben gekregen. De ouderen worden inderdaad niet gauw in een rusthuis geplaatst. Als iemand de zorg voor hun ouders op zich wil nemen, wat een heel mooi en respectabel gebaar is, waarom zou u dit dan afschilderen als iets negatiefs?
Mij lijkt het aangewezen dat u eerst wat meer kennis opdoet over Marokko, Marokkanen en de Marokkaanse cultuur, vooraleer u een brochure vol stereotypen en onwetendheid verdeelt onder een hele bevolkingsgroep. Marokkanen zijn geen achterlijke barbaren, die de simpelste omgangsvormen en universele normen en waarden niet bezitten. Dat u deze brochure in simpele taal wou uitbrengen zodat iedereen het begrijpt, mag geen excuus zijn om ongenuanceerde 'aanbevelingen' te geven. U beledigt en stigmatiseert een hele bevolkingsgroep, zowel in eigen land, als erbuiten. Dit bevordert integratie niet.
Volgens mij pakt u het totaal verkeerd aan. Al deze bovenstaande punten die in uw brochure staan, dat de mensen zogezegd moet helpen in combinatie met de video, hebben niets te maken met integratie. Bij mijn weten betekent integratie vooreerst kennis te hebben van de taal.
Er is inderdaad een probleem met allochtone ouders en hun studerende kinderen. Deze problemen vinden niet alleen in de Marokkaanse gemeenschap hun oorsprong, maar ook op beleidsniveau ontstaan er problemen en worden in stand gehouden. Dit is echter weer een ander debat.
Begrijp me niet verkeerd, het is zeker goed dat u nieuwkomers op bepaalde zaken wijst, zaken waar men iets aan heeft en die een duidelijke, nuttige en constructieve boodschap overbrengen.
Hopelijk bent u bereid te reageren. Ik ben zeker bereid samen met andere Marokkaanse jongeren hierover op een beschaafde en intellectuele manier te debatteren met u.
Met vriendelijke groeten,
Latifa
© 2012 - StampMedia - Latifa Matheeussen
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Nieuws.be op 12/05/2012
