Youth of Willebroek wil het imago van de jeugd in de gemeente oppoetsen

Ridvan Denizoglu is wereldberoemd in Willebroek. Wanneer we met hem over straat lopen,  spreken jongeren hem voortdurend aan, en ook ouders zwaaien hem enthousiast toe. Willebroek houdt van hem, en hij houdt van Willebroek. Over elke plek heeft Denizoglu wel iets te vertellen. In een smal steegje houdt hij halt. “Hier hingen vroeger veel jonge gasten rond, maar dat is geblokkeerd door de politie na vandalisme. En zie je die villa daar? Daar woont de oprichter van Chitir Chicken. Dit parkje ziet er misschien onschuldig uit, maar dat is het niet. Het is daar dat jongeren amok hebben gemaakt met de politie. Toen is die avondklok er gekomen. We waren de enige Vlaamse gemeente die een avondklok had die niks met de coronacrisis te maken had.”

Denizoglu herneemt zich wanneer hij opmerkt met welk gemak hij over de problemen spreekt. “In Willebroek zijn er weinig kansen. Daarom stoppen veel jongeren met school en beginnen vroeg te werken. Vaak is criminaliteit de enige optie om geld te verdienen.” 

Het was zijn droom om iets te kunnen doen voor de jeugd. Al snel kwam het besef dat hij niet ver moest gaan zoeken. Willebroek is een van de armste gemeenten van de provincie Antwerpen. Twintig procent van de bewoners leeft er onder de armoedegrens. “Met Youth of Willebroek helpen we enerzijds de jonge kinderen met hun huiswerk zodat ze hun route kunnen uittekenen in de maatschappij”, vertelt Burak Orhan, die woensdagnamiddag vrijwillig huiswerkbegeleiding doet. “De oudere kinderen proberen we op het rechte pad te houden. Dat doen we door te luisteren naar hun noden, problemen bespreekbaar te maken en samen met de jongeren aan tafel te zitten om op zoek te gaan naar oplossingen.” 

Bij aankomst in de moskee, waar YOW de lokalen mag gebruiken, worden we hartelijk ontvangen door het hoofd van de moskee. Fier toont hij de zaal waar er momenteel een fitnessruimte voor vrouwen wordt gebouwd.

Zonder de moskee YOW vandaag niet zoveel bereikt zou hebben, zegt Ridvan Denizoglu. Het was de enige plek die spontaan zijn deuren opende voor de organisatie. “Niet-moslims verwijten ons dat de vzw enkel toegankelijk is voor moslims. De moskee is een gebedsruimte, jazeker,” duidt Denizoglu. “Maar de lokalen die wij mogen gebruiken, zijn neutraal. Bovendien hebben we wel de Chiro, maar daar kan je niet elke dag terecht. Vaak durven jongeren van kleur zich niet aan te sluiten bij de Chiro, omdat die vrij wit is. Daarom is samenwerking zo belangrijk, zodat kinderen van kleur en witte kinderen samenkomen om van elkaar te leren."

“Isra heeft deze week vijftig op vijftig gehaald voor wiskunde”, roept Kerim opgetogen wanneer Denizoglu ons meeneemt naar het lokaal waar de huiswerkbegeleiding bezig is. Kerim Can Topkaya is ondervoorzitter van YOW. Eens binnen, vult de kamer zich met leerplezier en kindergejoel. Wanneer ik hen vraag of ze het leuk vinden, knikken ze enthousiast. “De coronacrisis heeft voor een enorme leerachterstand gezorgd. Het is nu aan ons om al die leerachterstand van afgelopen jaren in te halen zodat ze op educatief vlak sterk in hun schoenen staan”, aldus Topkaya.   

De jonge gasten die YOW dragen, inspireren niet alleen de kinderen, maar ook jongeren die zich spontaan komen aanmelden als vrijwilliger. Ook de ouders die mooi op tijd buiten hun kinderen staan op te wachten, spreken vol lof over Youth of Willebroek.

Ook al zijn de medewerkers van YOW nog maar een jaar bezig, ze zien toch al verandering in de gemeente. “Jongeren durven nu sneller praten over hun problemen omdat ze weten dat ze er ergens mee terechtkunnen. Bovendien kriebelt het om zelf aan de slag te gaan met hun problemen”, merkt Ridvan Denizoglu op. “Ook zijn de kinderen die huiswerkbegeleiding volgen meer gemotiveerd op school. Dat komt omdat ze hier met school bezig zijn zonder dat het te beseffen.”

Burak Orhan vertelt dat de mond-op-mondreclame zodanig snel gaat “dat we helaas niet alle kinderen kunnen helpen. Daarom zouden we graag meer steun krijgen zodat we naar een grotere locatie kunnen gaan. Maar dat we dit al bereikt hebben met amper middelen, maakt me enorm trots.”

Het zou voor YOW al veel betekenen, mocht de gemeente hun projecten promoten. “Men moet beseffen dat je jongeren niet in één hokje kan plaatsen. Je hebt zoveel verschillende gemeenschappen en identiteiten dat praten de enige oplossing is. Dat is ook de bedoeling van YoW: de jongeren moeten van elkaar leren, maar ook wij als volwassenen kunnen van hen leren”, vult Denizoglu aan.