In 2012 blazen de scouts van Genk-centrum vijftig kaarsjes uit. Om dit te vieren organiseerde de leiding een feest op zaterdag 12 november in C-mine. Oprichter Erik Lambrechts blikt samen met Jan Beuls, een van de huidige leiders, terug.
“We begonnen de eerste activiteit met zes leden”, vertelt Erik Lambrechts. “Die kwamen allemaal uit het centrum. Door de jaren heen verwisselden we vaak van lokaal, meestal wegens plaatsgebrek. Na heel wat omzwervingen, en met heel wat leden erbij, belandden we dan uiteindelijk onder de kerk in De Crypte.”
“Destijds kregen we nog geen subsidies, we betaalden alles zelf. Met het geld van onze ouders en ons eigen zakgeld kochten we materiaal aan. Na een tijd ontstond er een oudercomité. Via via werden we gesponsord door grote bedrijven. Dankzij die mensen konden we uitgroeien tot een grote groep”, legt Lambrechts uit.
Terug naar de natuur
Het groepskamp is een echte traditie. “Vroeger bestonden de scouts enkel uit de verkenners en jongverkenners”, vertelt Lambrechts. “We verdeelden de scouts in verschillende ‘patrouilles’. Die groepjes deden alles zelf: de tent opzetten, zorgen voor eten en drinken en op verkenning gaan. Een van de groepsleden werd aangeduid als leider: de ‘hopman’.”
“Die patrouilles bestaan nu niet meer”, vervolgt leider Jan Beuls. “Wel gaan we nog op kamp met de hele groep, dus ook de kleinste kinderen. De jongere groepen helpen we nog veel, maar de oudere doen bijna alles zelf. Het doel is ook nog altijd terug naar de natuur te gaan. Veel wandelen en je wassen in een beek: het hoort er allemaal bij.”
Aangepaste discipline
“Veel elementen bleven hetzelfde”, vertelt Beuls. “Alles draait om een eenheid, we vormen één groep.” De discipline veranderde wel doorheen de jaren. Zo worden gsm’s nu wel toegelaten op het kamp. “Op sommige vlakken zijn we streng, maar wel rechtvaardig!”, aldus Beuls. “Dat moet ook”, denkt Lambrechts. “Zonder gezag krijg je geen vertrouwen. De leider moet een voorbeeld vormen voor de anderen. Al was er in mijn tijd toch meer controle: als je aankwam zonder das, mocht je terug naar huis!”
Eens scout, altijd scout
Om hun vijftigjarig bestaan te vieren, organiseerde de huidige leiding een groot feest. Iedereen die zich op één of andere manier verbonden voelt met de scouts was welkom”, vertelt Beuls. “Via mails en brieven probeerden we oudleden en -leiding te bereiken. Maar aangezien sommige gegevens ontbreken, weten een aantal mensen nog niets over het feest. Jammer, want het evenement draait net om hen. Zij stonden namelijk altijd voor ons klaar en willen zelfs nu nog altijd hun steentje bijdragen. Want eens een scout, altijd een scout!”
© 2011 - StampMedia - Tekst: Eva Grosemans, foto: Maurizio Ciranni
