Een bliksemoffensief van rebellengroepen en oppositietroepen heeft in Syrië het jarenlange regime van president Bashar al-Assad ten val gebracht. Reporter Yanaal Madani heeft Syrische roots en schreef haar gedachten en gevoelens over de recente gebeurtenissen in haar vaderland neer in deze poëtische tekst.
Mijn erfenis, mijn eeuwig compas
Een mozaïek van eeuwen, gebroken en toch heel,
waar bergen verhalen fluisteren
en rivieren tranen dragen van vervlogen hoop.
Het land van mijn vader, van zijn warme adem
die de geur van jasmijn omarmde en meenam,
waar de aarde rood is als bloed,
maar vruchtbaar met de belofte van morgen.
De taal van mijn moeder, die mij woorden schonk.
Een zee van klinkers en medeklinkers,
golven van poëzie die mijn ziel beroeren.
Het is de stem van mijn grootmoeders,
de wiegeliederen van duizend nachten,
de echo van een beschaving
die nooit volledig verloren kan gaan.
Mijn mijn mijn.
Maar nooit alleen van mij.
Mijn woorden reizen als vogels,
vleugels klappend in een wereld zonder grenzen.
Mijn land, geworteld in een geschiedenis die niet buigt,
maar ook gevangen in de adem van verdriet.
En toch, ondanks alles: hoop.
Want mijn vaderland leeft in mijn hart,
en mijn taal in mijn adem,
onuitwisbaar, als de sterren die waken
boven de stille woestijnen.
Een vaderland en een moedertaal.
Geen bezit, maar een bestemming,
een verbond tussen verleden en toekomst,
tussen mij en de wereld die mij heeft gevormd.
Dit artikel werd gepubliceerd door Azertyfactor op 13/12/2024.
