Comedian Hans Teeuwen stuurde nav. de gebeurtenissen in Parijs een YouTube-filmpje de wereld in. Hij stelt in zijn satirische stijl dat hij nu de schietschijf wil worden en noemt zijn video een zelfmoordtape. Onze reporter Karolien had onlangs nog een gesprek met Teeuwen, over jazz, kleinkunst en de Belgen. “Ik ben een grillig persoon.”
Hans Teeuwen and The Painkillers gaven onlangs de aftrap van het Live Comedy Festival. Het was al van 2011 geleden dat het enfant terrible van de Nederlandse comedyscene op de planken stond. Maar Hans Teeuwen is niet iemand die lang stil kan blijven zitten. Daarom trekt hij er weer op uit. Deze keer samen met zijn band The Painkillers. Ze brengen een mengeling van muziekstijlen, waarbij het dansbare centraal staat.
Teeuwen swingt
In de Arenbergschouwburg bewees springveer Teeuwen dat hij naast grappig ook erg muzikaal is. Wanneer Teeuwen het podium betreedt, is het al snel duidelijk: hij is de leading man. Hij probeert eerst wat sfeer te creëren door enkele nummers te brengen van Frank Sinatra. Het publiek weet dat best te waarderen, maar komt pas helemaal los als Teeuwen zijn cabaretnummer ‘Snelkookpan’ brengt. Ook met de nieuwe Nederlandstalige nummers weet hij het publiek te bekoren.
Na het concert ligt Teeuwen languit in de zetel van de artiestenfoyer. Zijn haren zijn nat. Van een frisse douche of van het zweet? Hij geniet nog van de roes van het optreden, het concert zindert nog na. “Het was een heel goed optreden. Wij speelden goed en het publiek pikte het ook goed op.”
Is er een verschil tussen een Nederlands en een Belgisch publiek?
Teeuwen: Ik merk dat niet meer zo. Vroeger was dat wel anders. Toen kenden ze me nog niet en namen ze een gok om naar mij te komen kijken. Ik merkte dat de Belgen toen wat gereserveerder waren en vroeg ik me af of ze het wel leuk vonden. Maar dan kreeg je op het einde ineens een enorm slotapplaus. Dan denk je wel even :“Had het tijdens de voorstelling dan al laten weten!”.
Hoe zou je je eigen stijl omschrijven?
Teeuwen: Het is een mix van stijlen. De eerste nummers die we vanavond speelden, waren van Sinatra. Ik heb dus veel naar hem geluisterd en zijn manier van fraseren eerst proberen te imiteren. Maar de muziek die ik later schreef, dreef daar een beetje van weg. Ik probeer vooral bewust te fraseren en nooit gedachteloos te zingen.
Binnenkort komt jullie nieuwe plaat uit, in het Nederlands. Waarom kies je daarvoor?
Teeuwen: Ik vroeg me af wat voor nieuws we nog konden doen voor onze plaat. Daarnaast is het misschien ook een manier om een groter publiek te bereiken, omdat zo de afstand tussen mijn theaterwerk en mijn muziek iets kleiner wordt. Gaandeweg kreeg ik er ook enorm veel plezier in. In het Nederlands kan je namelijk een aantal dingen mooi fraseren.
Ben je dan niet bang om richting kleinkunst te evolueren?
Teeuwen: We doen er alles aan om dat te voorkomen door niet te veel ingewikkelde metaforen, grapjes en verhalen te gebruiken. Het gaat erom dat het lekker bekt en dat het zinnetjes zijn die leuk zijn om uit te spreken. Er hoeft dus geen heel verhaal of betekenis achter te zitten.
Wat wil je nog met de band bereiken?
Teeuwen: We willen zoveel mogelijk mensen bereiken. Er komt normaal gezien nog een tour. Maar het is soms een beetje lastig om alle muzikanten bij elkaar te krijgen. Zeker omdat ik een grillige persoon ben. Het ene moment wil ik dit en het andere moment dat. In de tussentijd zitten zij natuurlijk ook niet stil.
Wat wil je op dit moment?
Teeuwen: Ik vind dit nu heel erg prettig. Er zit ook nog veel groeimarge op. Met de nieuwe nummers merk je dat het elke keer weer beter gaat.
Je bent na een tienjarige cabaretiercarrière gestopt, omdat je het beu was. Ben je nooit bang dat je muziek maken ook op een gegeven moment ook beu wordt?
Teeuwen: Bang ben ik daar niet voor, want als je iets beu bent, dan ben je het beu. Als je veel noten op je zang hebt, kan je gewoon iets anders gaan doen. Of ik kan terug gaan doen wat ik deed voor ik zong. Het is sowieso raar om bang te zijn voor de vraag of je nog iets wil. Je wilt nou eenmaal wat je wilt. Het heeft dus geen zin om daar op voorhand bang voor te zijn. Als je het niet meer wilt, vind je het ook niet erg dat je het niet meer wilt.
Stel, je valt vandaag of morgen dood. Hoe wil je dat de mensen je herinneren?
Teeuwen: Maakt me niets uit. Als ik dood ben, ben ik dood. Ik hoop gewoon dat mijn dochter een smak geld erft.
© 2015 – StampMedia en AP Hogeschool/Den Triangel – Karolien Segers
