Ik ben B., 22 jaar oud en studeer sociaal-cultureel werk aan de Katholieke Hogeschool Leuven. Mijn vader is een oud guerillastrijder uit Iraaks Koerdistan. Ik heb dit jaar besloten om terug te keren naar Koerdistan en te observeren hoe het sinds de bevrijding door de Amerikanen veranderd is. Ik spreek de taal zelf nog maar een klein beetje maar heb mijn vader om mij bij te staan en voor mij te vertalen. In functie van mijn studies schrijf ik dit verslag over mijn bevindingen als ontdekker en avonturier.
Hawler
Hawler is de grootste stad van Koerdistan en er worden nog volop gebouwen bijgebouwd. Wat met die gebouwen zal gebeuren is echter een groot vraagteken. Men zet alles vol zonder rekening te houden met de vraag naar bijkomende gebouwen.
Op weg naar de binnenstad rijden we langs een groot ommuurd stuk grond dat bewaakt wordt door zwaar bewapende militairen. Dit stuk grond is eigendom van de eerste minister van Koerdistan. Het paleis van Laken verbleekt bij de grootte van dit domein. Het bevat tuinen, zwembaden, tennisvelden, renbanen, sportcomplexen… Zelfs Saddam Hoessein liep niet zo met zijn rijkdom te pronken. Veel van het geld dat hij heeft opgestreken is op een schandelijke manier van de bevolking gestolen.
Corruptie is hier tot in elk vezeltje van het systeem doorgedrongen. Bijna iedere politicus, zakenman en persoon met een goede positie maakt er gebruik van. De bevolking zelf blijft in de kou staan. Corruptie is als een virus dat niet wil verdwijnen. Er zijn echter ook uitzonderingen, zoals mijn nonkel die enkele kippenboerderijen heeft en heel hard werkt voor zijn inkomen.
Het nieuwe Dubai
Hawler is als een een moderne westerse stad. De stad doet mij een beetje denken aan Las Vegas. Er missen enkel casino’s en dan is het plaatje compleet. Ze willen van Koerdistan het nieuwe Dubai maken, en ik vrees dat dat ook zal gebeuren. Er is al prostitutie en een renbaan voor paardenrennen is volop in aanbouw. Dronkenschap is ook al aanvaard en je ziet overal chique wagens rondrijden. In de rijkere wijken van Hawler zie je gigantische villa’s.
In het centrum van de stad staat een enorm kasteel waarvan de muren in verschillende stijlen gebouwd zijn. Naast het plein bevindt zich een soek, een soort lokale markt, waar je alle soorten specerijen, noten, kledij, elektronica... kan kopen. Je moet er echter rekening mee houden dat bijna alles wat je hier ziet niet enkel goedkoop is maar ook fake.
Ik geniet ervan door deze gezellige soek te wandelen en foto’s te nemen van de winkelende mensen. De soek is niet zo oud en net gerenoveerd. De soek van Kirkuk is veel ouder en authentieker dan die van Hawler. In Kirkuk worden ook nog de oude ambachten beoefend en de cultuur van de Koerden is er nog echt te voelen en op te snuiven.
Terugkeer naar Kirkuk
Ik voel mij echt ontspannen wanneer ik in de namiddag terug in Kirkuk aankom. Deze stad is niet enkel veel mooier dan de andere Koerdische steden, maar de mensen zijn ook zo veel vriendelijker en nederiger dan in de andere grootsteden. Ze geven je echt het gevoel dat je de Koerdische cultuur voelt en ziet terwijl je door de straten wandelt.
Als je aan andere Koerden vraagt of het een goed idee is om Kirkuk te bezoeken, zullen ze je dat echter afraden. Op veel plaatsen is Kirkuk heel gevaarlijk en je doet er goed aan om niet onbewaakt door de straten te wandelen. Ik had het geluk om samen met mijn vader er te zijn. Hij is hier geboren en kent elk stukje van de stad en de mensen die er wonen. Ik houd van deze stad, hoeveel problemen er ook zijn. Mijn bloedlijn begint hier. Mijn familie zal me beschermen en elke gast die ik meebreng met open armen ontvangen.
Kinderen in Koerdistan
Het is tien uur 's avonds en we verblijven bij mijn tante. Haar zoon heeft drie jonge kinderen. De jongste is drie jaar oud en is nog steeds wakker om te spelen. Ik vraag mijn vader waarom de kinderen niet vroeger in hun bed worden gestoken. Een kind moet immers genoeg slapen en een vast uur hebben waarop het gaat slapen. De hersenen van een kind ontwikkelen nog heel veel en vooral tijdens de slaap. Hij vertelt me dat kinderen hier niet op een vast uur gaan slapen en meestal wakker blijven tot na tien uur. Zelfs de kleinsten!
We gaan even naar een klein winkeltje in de buurt om iets te halen. Terwijl we erover spreken, valt het mij inderdaad op dat overal op straat kinderen wakker zijn en nog rondlopen. Ik zie zelfs twee meisjes van drie jaar die samen aan het wandelen zijn in de donkere straten.
De regering doet wel moeite om ouders bewust te maken. Ze organiseren campagnes op televisie en ook op school wordt aan de ouders gevraagd om hun kinderen op tijd in hun bed te steken. Leerkrachten merken ook dat kinderen niet voldoende geconcentreerd zijn en vaak in slaap vallen.
© 2014 – StampMedia – B.M.
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 08/04/2014
Dit artikel werd gepubliceerd door MO* - online op 08/04/2014
Dit artikel werd gepubliceerd door Kif Kif op 09/04/2014
