Beste minister Dalle
Beste minister Weyts
Ik heb lang getwijfeld om jullie aan te schrijven. Enerzijds omdat ik het gevoel heb dat mijn generatiegenoten ondertussen al zo lang op dezelfde nagel kloppen dat de onderliggende muur barsten vertoont. Anderzijds omdat jullie het in deze barre tijden ongetwijfeld bijzonder druk hebben met soep maken of schizofrene blockbusters bij elkaar te filmen.
Hollywood lonkt, mijnheer Weyts, maar tot die tijd hebben we uw volle aandacht even hier nodig. Hier, in vrolijk Vlaanderen waar de kip aan het spit is, de mossel met frit is, waar de kerk in ’t midden staat. Waar de scholier nog naar school mag, de minister d’erop toe zag en de student langzaam wegkwijnt en geen leutige rijmpjes meer kan verzinnen.
De jeugd, mijn waarde heren, is geen afgesloten groep kinderen tussen de twaalf en achttien jaar oud. Het leven stopt niet na de laatste schoolbel. Het begint dan pas. Jongvolwassenen zijn geen restcategorie die tussen de rebelse schelmen uit het middelbaar onderwijs en de in sandalen met kousen getooide boomers knellen.
Ook wij zijn (nog) jongeren en willen als dusdanig behandeld worden door de ministers die onze belangen behartigen (of dat toch horen te doen). Hoe langer, hoe meer denk ik dat u ons vergeten bent. U, minister Weyts, die zich altijd honderd procent inzet voor het Vlaams onderwijs. Het is te zeggen: vijfennegentig procent voor de beneden- en bovenbouw, vijf procent voor het hoger onderwijs. U, wiens populariteit onder twintigers de afgelopen weken nog lager is gezonken dan de Titanic. Durft u nog op Twitter te kijken? Met een kom soep en een lauwe schouderklop als troost, zal u deze ambtstermijn het wateroppervlak alleszins niet meer halen.
Maar ook u, minister Dalle, die steevast spreekt over ‘jeugd’, uiteindelijk doelend op de hierboven genoemde categorie. Ook van u verwachten we meer bezorgdheid, meer begrip en meer beleid dat ons wat licht geeft. Of het nu gaat over studenten, jonge werkzoekenden of starters in de lente van hun carrière: laat de twintiger nog niet los!
Ook wij hebben in een periode van volle ontwikkeling meer verloren dan ons lief is. Met lede ogen aanschouwen we hoe u generatie Z weer wat ruimte geeft. Fair enough, zelfs op die spuit willen we nog wel wat wachten, maar mag het raampje van onze kooi op z’n minst toch even open? Al lonkt de lente, gaan vliegen zullen we nog niet. Hoogstens eens een vrolijk liedje opzetten. Tweet, tweet, tweet, negeer ons niet.
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 28/01/2021
