(Supo.be) De campagne Go for Zero zet ook jongeren aan tot verkeersveiligheid. Na twee ongelukken hebben Tinne en Evelien hun rijgedrag aangepast.
Go for zerois een charter waarmee burgers, organisaties en media actie ondernemen. Het zet mensen aan stil te staan bij verkeersveiligheid. Vandaag streeft men naar minder verkeersslachtoffers, minder ongevallen en méér hoffelijkheid.
In het teken van Go for Zero deden wij een rondvraag op de Lessius Hogeschool in Mechelen. We vroegen ons af, of het dalend aantal verkeersslachtoffers te danken was aan het goede rijgedrag van de groeiende groep gemobiliseerde jongeren. Tenslotte zijn wij het, die in onze middelbare school verschillende verkeerslessen kregen. Sommigen onder ons leerden zelfs autorijden via school.
Studenten journalistiek Evelien Carlier en Tinne Decuyper vinden alvast dat jongeren voorzichtiger mogen gaan rijden. Zij hebben in hun directe omgeving genoeg kennissen en vrienden die niet terug deinzen voor overdreven snelheid of bellen achter het stuur. Zelf trokken ze hun lessen uit onfortuinlijke ongelukken.
Evelien: ‘Ik heb in het najaar van 2010 twee ongelukken gehad op drie maanden tijd. Beide waren vrij ernstig. Mijn auto was tweemaal perte totale. De eerste maal bracht ik een vriendin naar huis, toen ik uit de bocht ging en in iemands tuin belandde. Pas wanneer mijn vriendin haar deur probeerde te openen, beseften we dat de auto op zijn zij lag. Alles ging zo snel. Gelukkig hebben we er niets aan overgehouden. Mijn tweede ongeluk was erger. Ik reed in op een vrachtwagen die de weg versperde. Hij reed plots van een oprit en ik kon niet meer uitwijken. In een mum van tijd bevond ik mezelf tussen twee wielen en onder de vrachtwagen. Ik heb de impact van de klap kunnen verminderen door vol op mijn rem te gaan staan. Mijn auto zag er niet uit. Gelukkig kwam ik er van af met kneuzingen en schaafwonden.’
Evelien benadrukt wel dat deze ongevallen niet uit onvoorzichtigheid voort komen. Ze droeg steeds haar gordel, had niet gedronken en hield zich aan de aangegeven snelheden. Wat ze overigens altijd doet. De ongevallen hadden heel wat impact op haar leven. Ze kroop twee maanden niet achter het stuur en heeft nog steeds schrik in de auto.
Tinne: ‘Ik heb in de eerste twee maanden dat ik mijn rijbewijs had, twee ongelukken gehad. Beide in een straal van zeven kilometer van mijn huis. De eerste keer raakte ik vast in de berm, ik draaide te fel aan het stuur en begon te tollen. Gelukkig kon de auto hersteld worden en was ik ongedeerd. De tweede maal reed ik achterin op een andere auto toen die wachtte voor een vrachtwagen die geparkeerd stond op de weg. Mijn auto was helemaal perte totale. Ikzelf botste m’n knieën en hoofd tegen het stuur. Ik ben er goed van af gekomen. Ik leerde dat je ervaring moet opdoen in het verkeer en dat je nooit te fel aan het stuur mag draaien. Ik doe sindsdien ook altijd mijn gordel aan, zelfs als ik maar enkele meters moet rijden. Het is een reflex geworden.'
Tinne gebruikt haar wagen om naar het station te rijden. De rest van de weg naar school legt ze af met de trein. Ze is in zekere zin wel afhankelijk van haar auto. Ook Evelien kan niet zonder. Ze rijdt elke dag met de auto naar school. Gelukkig heeft ze ondertussen alweer een nieuwe wagen.
© 2011 - Supo.be - Lina Dierickx
Dit artikel verscheen eerder op Supo.be en kadert in een samenwerking tussen StampMedia en Lessius Mechelen.
