Wat als je op een dag iemand tegenkomt die je doet twijfelen aan alles wat je ooit dacht te weten? Het overkomt een jonge vrouw in 'Carol', de nieuwste film van regisseur Todd Haynes. 'Carol' is geen evident liefdesverhaal in de tijdsgeest van de film, en net dat maakt het zo interessant.
New York in de jaren vijftig. Het is de periode rond Kerstmis, traditioneel de meest eenzame tijd van het jaar. Een - gesofisticeerde blonde dame in een bontjas is op zoek naar een geschikt kerstcadeautje voor haar dochter. Aan de andere kant van de kamer staat een jonge brunette achter de toonbank. Wanneer hun ogen kruisen, is de spanning te snijden. De onmiddellijke aantrekking tussen de twee is overduidelijk.
De tegenstellingen tussen Therese Belivet en Carol Aird kunnen niet groter zijn. Therese is een jonge winkelbediende met een vriend waar ze niet van houdt en ambities in de fotografie; socialite Carol is wat ouder, zit gevangen in een liefdeloos huwelijk en heeft een jong dochtertje waar ze zielsveel van houdt. De twee worden als het ware naar elkaar toe gezogen. Carol en Therese beginnen een ongewone vriendschap die mogelijk verregaande gevolgen inhoudt voor beide vrouwen.
'Therese'
De film mag dan wel ‘Carol’ heten, het is vooral Therese die de aandacht steelt. Zij is nog maar net aan het leven begonnen en heeft geen idee van wat ze wil. Het is pas door haar ontmoeting met Carol dat ze echt wakker geschud wordt. Helaas voor Therese valt die ontwaking samen met een tijd wa arin homoseksualiteit niet begrepen wordt. Het is een krachtig thema, dat met een zekere frivoliteit gebracht wordt.
Wanneer Carol Therese uitnodigt om samen er even tussenuit te gaan, aarzelt Therese geen seconde. Hun ‘roadtrip’ verandert al snel in een ontdekkingstocht naar de onderdrukte gevoelens en lusten van beide vrouwen. Voor Carol is het een herontdekking van oude lusten, ooit aangewakkerd door haar goede vriendin Abby (meesterlijk vertolkt door Sarah Paulson), voor Therese is het een volledig nieuwe wereld die voor haar open gaat. Dit alles is smaakvol in beeld gebracht door regisseur Todd Haynes. Hij baseerde het verhaal op Patricia Highsmiths 'The Price of Salt' . Highsmith publiceerde deze controversiële roman in 1952 onder een pseudoniem vanwege de homoseksuele inhoud.
Hartverscheurend mooi en breekbaar
Met 'Carol' maakt Cate Blanchett zeker opnieuw kans om de Oscar voor beste actrice in de wacht te slepen. Blanchett weet wederom te charmeren als een tragische heldin die ondanks haar benarde situatie toch het heft in eigen handen durft te nemen en opkomt voor haar recht op geluk. Toch hoeft Rooney Mara niet onder te doen. Ze ademt een Hepburn-esque frisheid uit die perfect past bij het Manhattan van de jaren vijftig.
Twee ijzersterke actrices die een verliefd koppel spelen? Dat kan niet anders dan vuurwerk geven! Toch is dit niet het geval. Hoewel de chemie tussen Blanchett en Mara duidelijk is, opteerde Haynes voor een subtiele aanpak om de relatie tussen de twee vrouwen weer te geven. Ze is eerder suggestief dan opzichtig, hartverscheurend mooi en breekbaar tegelijkertijd.
Hoewel 'Carol' visueel absoluut een pareltje is, kon het verhaal zelf misschien nog net iets sterker. De interacties tussen Therese en Carol zijn meeslepend in hun eenvoud, maar erg veel gebeurt er niet, plotgewijs. De kracht van 'Carol' zit eerder in haar vermogen om de kijker mee te sleuren in dit ingetogen liefdesverhaal, dat niet tot uiting komt in de dialogen, maar in de lange, verlangende blikken en weloverwogen stiltes.
'Carol' is een film waar je je tijd voor moet nemen. Je moet je laten onderdompelen in het verhaal en je laten overtuigen. Maar eens je hem toelaat, kan je niet anders dan er verliefd op worden.
© 2015 - StampMedia/Mediaraven – Heleen Vanschoenwinkel
