Pas afgestudeerde jongeren kiezen er tegenwoordig steeds vaker voor om een aantal jaar met hun vrienden of zelfs onbekenden samen te wonen. Jochem, Sebastien, Vincent en Samuel zetten de stap en doen hun verhaal.
Samenwonen in de stad steeds populairder bij twintigers
Cohousing is al lang niet meer enkel weggelegd voor Monica, Rachel, Chandler, Ross, Joey en Phoebe uit Friends. De Facebookgroep ‘Samenhuizen en Cohousen Antwerpen’ telt meer dan 10.000 leden. Dagelijks verschijnen er berichten van mensen die op zoek zijn naar huisgenoten. Ook Jochem vond via deze groep zijn huidige stek. Hij woont nu al meer dan twee jaar samen met drie andere jongeren in het centrum van Antwerpen: “Ik heb drie jaar op kot gezeten in Antwerpen. De eerste twee jaren waren top. Ik had jne huisgenoten en we zaten vaak samen ’s avonds in de keuken gezellig te babbelen. Maar toen kreeg het pand een nieuwe eigenaar, verhuisden er een paar huisgenoten en plots zat er niemand meer in de keuken. Toen ben ik op zoek gegaan naar iets anders, en ben ik op dit appartement uitgekomen.”
Toch is cohousen met onbekenden niet voor iedereen weggelegd. Vincent en Sebastien besloten begin september om samen met hun vriend Kourosh hun intrek te nemen in een appartement in Berchem. Ze kennen elkaar al bijna tien jaar en samen iets zoeken was voor hen een logische stap. Maar cohousen met mensen die ze niet kennen, zagen ze niet zitten. “Dat zou ik sowieso maar met een paar mensen kunnen,” zegt Sebastien. Ook Vincent denkt er zo over: “Ik zou liever alleen wonen dan met vreemden.”
Gemeenschappelijk potje
Bij een cohousingproject komt wel wat administratie kijken, en vaak moet je ook wel aardig wat zaken met je huisgenoten regelen en goede afspraken maken. Jochem en zijn huisgenoten losten dat op door een gemeenschappelijke bankrekening te ope- nen, om zo alle rekeningen te betalen. “Wij storten daar allemaal hetzelfde bedrag op, en daarvan betalen wij dan de vaste kosten zoals de huur, en elektriciteit. We storten net iets meer, waardoor er altijd een potje overblijft. Mocht onze wasmachine bijvoorbeeld een keer stuk gaan, kunnen we ze met dat geld laten maken.”
Vincent en Sebastien hebben geen vaste regels. “We doen samen onze boodschappen en die delen we ook gewoon door drie. Zo hoeven we niet alles uit te rekenen. Het zou stom zijn om zoveel tijd te verliezen om te kijken of iemand een paar euro’s meer of minder heeft betaald.”
Zowel voor Jochem als voor Vincent en Sebastien was het fianciële aspect niet de hoofdreden om te gaan cohousen. “Ik heb het echt gedaan voor het sociaal contact,” zegt Jochem.
“Wij eten meestal ook samen. Op dat gebied zijn wij meer een “gezin” dan toen we op kot zaten. Toen deden we meer dingen apart,” zegt Sebastien. “We hebben ook veel gemeenschappelijke interesses,” voegt Vincent toe. “De Playstation neemt veel tijd in beslag. Die hebben we trouwens ook samen gekocht.”
Poetsvrouw
Zijn er dan geen negatieve aspecten aan cohousen? Voor Vincent en Sebastien alvast niet. “Het enige probleem dat zich had kunnen stellen is dat het hier schoon moet blijven, maar dat hebben we opgelost door een poetsvrouw in huis te nemen.” Ook Sebastien ziet geen nadelen. “Het is nog beter dan ik mij had kunnen voorstellen. Het is hier een echte thuis voor mij.” Voor Jochem is praten erg belangrijk. “Als ik kijk naar de mensen met wie ik in het verleden heb samengewoond, dan is communicatie echt cruciaal. Als dat niet goed zit, lopen er dingen mis en geraak je geïrriteerd.”
Wetgeving
Maar cohousing heeft niet alleen voordelen. Op juridisch en scaal vlak is de wetgeving nog niet aangepast. Er is dus nog veel onduidelijkheid. De bewoners wonen onder een dak, delen ruimtes en hebben een gemeenschappelijk huurcontract. In die optiek worden ze door de overheid als samenwonend of als een gezin beschouwd. En dat kan gevolgen hebben voor bewoners die recht hebben op een uitkering. Die kan daardoor verminderen, of zelfs wegvallen, omdat zij niet meer als alleenstaanden worden beschouwd. Ook andere huisgenoten kunnen daar de gevolgen van merken, al zijn die niet altijd negatief. Zo merkte Jochem dat hij vorig jaar een belastingvoordeel kreeg omdat één van zijn huisgenoten een uitkering ontving, en hij die persoon ten laste had.
Cohousen met jonge nieuwkomers
Voor Samuel was cohousen een ideale oplossing tegen de eenzaamheid. Hij maakt deel uit van het project Curant, waarbij erkende vluchtelingen samenwonen met een ‘buddy’. Samuel is de buddy van Mohammad, en woont samen met nog twee anderen in een huis in Borgerhout. “Ik wilde cohousen omdat ik mij wat eenzaam voelde. Alleen wonen was voor mij niet zo gezond. Ik had veel slechte gewoontes. Ik verlangde naar een andere levensstijl. Op Facebook zag ik een bericht van Curant. Ik ben naar één van de infosessies geweest en dat heeft mij helemaal overtuigd. Omdat het heel goedkoop is, maar ook omdat het een verrijkende ervaring is en dat je in contact komt met mensen die je anders nooit zou ontmoeten.”
Samuel werd gematcht met Mohammad en daarna volgde een eerste ontmoeting. Die ging goed, en Samuel en Mohammad besloten om te verhuizen. Veel tijd had Samuel niet nodig om zich aan te passen. Hij had zich goed voorbereid. Bovendien was alleen wonenvolgensSamuelnietzogezondvoor hem. “Ik had veel slechte gewoontes. Dus ik kwam hier eigenlijk al met de mentaliteit ‘ik wil een andere levensstijl’. Ik had die sociale controle toch wel wat nodig.”
Volgens Samuel is cohousen toch nog anders dan op kot zitten. De verbondenheid maakt voor hem het grote verschil. “Hier heeft ook iedereen zijn kamer, maar het voelt wel aan alsof je samenwoont. Vaak zitten wij ’s avonds samen tv te kijken. Of als ik een dood moment heb, kom ik even in de zetel chillen. In het begin dronken wij bijvoorbeeld ook elke avond samen thee.”
Over één jaar loopt het project af, en dan moeten Samuel, Mohammad en de andere twee huisgenoten weer verhuizen. En dat vinden ze allemal heel jammer. Als het aan hen lag, zouden zij nog langer samenwonen.
