Wat voor haar broer en zijn vrienden een toffe kermisavond had moeten worden, draaide uit op een avond met bange hartjes, schrijft Evelien De Bauw. “Stoere tienerjongens die plots dicht bij mama komen schuilen. Niet echt het beeld dat je verwacht van een kermis.”
Het schietkraam, het lunapark en dan de botsauto’s. Dat was het plan van tien stoere jongens terwijl mama en papa op het terras zaten. Alles ging goed tot ze plots met z’n tienen in volle paniek terugkwamen. Een van hen was aangesproken door enkele oudere jongens. Ze hadden ermee gedreigd hem in elkaar te slaan als hij hen geen geld zou geven. Uit schrik had hij de jongen de vijf euro die hij nog over had gegeven. De gezellige sfeer verdween en de angst in de ogen verscheen.
Toen de rust later die avond iets of wat was teruggekeerd, begon ik pas te denken aan wat er gebeurd was. Het wekte een soort innerlijke woede op. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat tijdens een kermis, met iedereen samen op straat, zoiets kan gebeuren. Toegegeven, je hoort iedere dag soortgelijk en zelfs erger nieuws op tv en radio. Toch raakte het mij omdat het gebeurde op een plek waar zoveel kinderen rondliepen en plezier maakten, en waar ook ik al heel mijn leven rondloop.
Hoe kon zoiets gebeuren? Een vraag die die avond meermaals door mijn hoofd spookte. Misschien omdat de jongeren zich groot voelden en in grote groep waren. Ze verwachtten waarschijnlijk ook geen tegenstand van de tien brave jongens aan de botsauto’s. Was het slechts een eenmalig voorval of houden deze jongeren zich vaker bezig met criminaliteit? Ik zou het niet weten. Wat ik wel weet, is dat ze het deden op de minst bevolkte plek van de kermis. Dit is wellicht de reden dat er niemand kwam helpen op het moment zelf. Ook de andere vrienden durfden op dat ogenblik niet ingrijpen van de schrik.
Sommigen doen het om aan populariteit te winnen, andere pesten uit wraak omdat ze ooit zelf gepest werden
Dat pesten van alle tijden is en dat het iedereen al eens overkomen is, staat als een paal boven water. Sommigen doen het om aan populariteit te winnen, andere pesten uit wraak omdat ze ooit zelf gepest werden. Er wordt al veel gedaan om pestgedrag tegen te gaan, maar toch zal dit nooit verdwijnen.
Op het moment zelf voelden ze zich stoer omdat ze wisten dat die kleine jongens niets gingen doen. Toch gingen ze lopen wanneer enkele ouders ernaar toe gingen om een gesprek aan te gaan. Misschien waren ze toch niet zo heldhaftig als ze zelf dachten.
Mensen schrik aanjagen en plezier afpakken, enkel voor de kick en vijf euro. Kunnen we afspreken dat wie een kick wil gewoon gaat skydiven of bungeejumpen in plaats van onschuldige kinderen te bedreigen? En als je geld wilt verdienen dat je dan gewoon gaat werken zoals iedereen? Op die manier kunnen kinderen misschien toch zonder zorgen naar de kermis gaan.
