We bevinden ons midden in een vluchtelingencrisis. Al meer dan 350.000 mensen waagden dit jaar de oversteek naar Europa. Reden genoeg voor Dyab Abou Jahjah, Karel de Gucht en Thierry Baudet om in de Nacht van de Standaard in debat te gaan over die ‘migratiegolf’.
Met z’n driëen zitten ze naast elkaar: Dyab Abou Jahjah, de van Libanon afkomstige activist en oprichter van de Arabisch Europese Liga en Movement X, voormalig eurocommissaris Karel De Gucht (Open VLD) en eurocriticus en rechtsfilosoof Thierry Baudet, de belangrijkste – beweert hij - intellectueel van Nederland.
Baudet trekt onmiddellijk van leer tegen het huidige beleid. “We moeten niet zoals Duitsland naïef zijn en iedereen in de armen sluiten maar drie dingen doen: de vluchtelingen terugsturen en onze grenzen sluiten, in de regio’s voldoende opvangmogelijkheden bieden en het parlement van elk land laten beslissen welke en hoeveel vluchtelingen worden opgenomen." Baudet pleit voor het Australische model. Dat land kiest zelf de groepen maar biedt geen garantie op een verblijfsvergunning.
100 000 Syriërs
Karel De Gucht verwijst naar de conventie van Genève die bepaalt dat je politieke vluchtelingen moet opnemen. "We kunnen niet echt spreken van een vloedgolf . Tot nu toe vroegen zo’n 16.000 mensen asiel. Dat zullen er eind van het jaar wel meer zijn maar het is geen onmetelijke golf." Volgens De Gucht is terugsturen bovendien niet zo makkelijk. "De 21ste eeuw wordt de eeuw van de migratie en zolang mensen willen komen, zullen ze komen. Dat kun je niet tegenhouden.”
Dyab Abou Jahjah had in een column al laten optekenen dat hij 100 000 Syriërs naar België wil halen. “Die komen toch sowieso”, zegt hij. “Ik denk dat Duitsland een mooi voorbeeld stelt. Wat zijn 100.000 Syriërs op tien miljoen Belgen?”
Volgens Jahjah komt het wij-gevoel mits een aangepast beleid niet onder druk te staan. “Het kan negatief uitdraaien maar ook postief. Of denk je dat Duitsland louter om humanitaire redenen vluchtelingen binnenlaat terwijl ook zij kreunen onder de vergrijzing? Kijk naar Libanon dat kleiner is dan België maar al aan ettelijke Syriërs onderdak bood en waar geen enkel probleem is. Als je de conventie van Genève niet toepast op Syriërs, op wie dan nog wel?”
Druk op ‘onze’ samenleving
Voor Baudet houden de economische argumenten geen steek. “Hoe meer economen iets fout voorspellen, hoe meer we ze op een voetstuk plaatsen. Terwijl het eigenlijk gewoon speculatieve massapsychologie is. Al die migranten, en dan kijk ik even terug naar de arbeidsmigranten, leggen een enorme druk op onze sociale zekerheid, ons onderwijs en op de criminaliteit. Maar belangrijker dan economie is het behoud van onze cultuur en manier van leven.”
Ook De Gucht vindt de Westerse cultuur belangrijk en ontkent niet dat bepaalde groepen makkelijker integreren dan anderen. “Het opvangen van grote groepen moslims is een reëel maatschappelijk probleem. De islam heeft een totaal andere opvatting over godsdienst dan het katholicisme.”
Abou Jahjah, verveeld met de weg die het debat opgaat: “Ik hoor vooral islamofobische argumenten, zelfs van een nuchtere Karel De Gucht. Vind het amusant dat net een liberaal iets over de kerk en de islam zegt. Het liberalisme staat toch voor het vrije burgerschap en niet voor een contract tussen individu en gemeenschap en/of staat.”
EU onder druk
Komt het Europese systeem door deze crisis niet enorm onder druk te staan? Landen als Polen en Hongarije zijn tegen een verdeelsleutel. De Gucht vindt het fout te denken dat alles opgelost is als de 28 EU-landen weer apart gaan handelen. "In het Europese systeem kun je landen op hun verantwoordelijkheden wijzen. Europa is niet ideaal maar het garandeert tenminste dat we het regionale probleem van migratie kunnen behandelen. De menigsverschillen tussen verschillende landen zouden zonder de Unie alleen maar groter worden.”
“Waarom moeten we eerst een ramp meemaken voor we zien dat Europa met zijn open grenzen niet werkt”, countert eurocriticus Baudet. “Dat geldt eveneens voor de Griekse crisis. Europa is een abstract gegeven dat door niemand wordt gedragen en dat elke lidstaat belemmert om een eigen beleid uit te denken.”
Migratie is ongelijkheid
11.11.11-directeur Boghdan Vanden Berghe stelde recentelijk in een opiniestuk in De Standaard dat migratie ook een vorm van ongelijkheid is. Want wie mag wel en wie mag niet het land in? Mensen die niet noodzakelijk in oorlogsgebied zitten maar wel hoop hebben op een beter leven worden resoluut geweigerd.
De Gucht vindt dat we inderdaad moeten denken aan criteria voor economische vluchtelingen. Volgens Baudet moeten we ons systeem herdenken en niet de beslissing bij de migrant leggen maar bij het land. “Zo kunnen we jaarlijks democratisch beslissen welke groepen we naar hier willen halen. Het ene jaar halen we bijvoorbeeld een bepaald aantal Jezidi’s en het andere jaar een groep homo’s uit het Iran. Ik mis de ernst over wat in Europa gaande is. Zo stevenen we af op een Europese burgeroorlog waarbij de eigen bevolkingen een minderheid worden.”
Abou Jahjah, lachend. “Onze geheime groep van allochtonen die Europa wil inpalmen, kwam tot de conclusie dat we in onze wildste dromen over dertig jaar 15% van de Europeanen zullen uitmaken. De hamvraag: wat voor een Europa willen we. Een Europa dat aanzet tot radicalisering of een Europa waar iedereen zich thuis kan voelen?”
De Gucht: “Ik merk een verschil met de Abou Jahjah die ik nu hoor praten en met die van tien jaar geleden. Misschien heeft de Europese cultuur hem veranderd.”
© 2015 - StampMedia - Tekst: Jef Cauwenberghs, Foto: Stefan Lambrechts
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 15/09/2015
Dit artikel werd gepubliceerd door Kifkif.be op 16/09/2015
