Dat kunststudenten met vooroordelen kampen uit alle hoeken van de maatschappij, is geen groot nieuws meer. Charlotte Goeyers (24), zelf oud-kunststudent, afgestudeerd journalist en bioloog in wording, roept het hokjes-denken over kunstonderwijs een halt toe.
‘Het kunstonderwijs worstelt met vooroordelen’, zo luidde de kop van een VRT-artikel dat woensdag verscheen. Alle oud-leerlingen van het kso, inclusief mezelf, zuchtten in koor, want deze boodschap klinkt ons al zoveel jaren welbekend in de oren. Ouders zouden vrezen voor het toekomstperspectief van hun kunstzinnige kroost naar het hoger onderwijs toe. Twintig procent van de ouders twijfelt of een kso-opleiding voldoende voorbereidt op de hogeschool of universiteit.
Even over de vooroordelen, want die krijgen kso’ers meer dan andere leerlingen elke dag opnieuw op hun bord. Leerlingen in het kunstonderwijs zouden vaker drugs gebruiken, kunnen na hun middelbaar zogenaamd enkel verder studeren in de fotografie of schilderkunst en hebben daardoor geen rooskleurige toekomst op de arbeidsmarkt. Kunstonderwijs zou een ‘vuilbakrichting’ zijn voor kinderen die niet vanuit het aso naar bso of tso willen afzakken en zou de overheid alleen maar geld kosten, omdat al die afgestudeerde kunstenaars later natuurlijk allemaal om subsidies komen vragen. Spenderen al die kso’ers hun dagen dan ook niet al knutselend, onwetend over wat het echte leven inhoudt?
Of leerlingen in het kunstonderwijs frequenter gebruik maken van verdovende middelen, daar zijn tot op heden nog geen statistieken van. Dat kunststudenten enkel een toekomst hebben in de kunstwereld, is absoluut incorrect. Als ik alleen nog maar kijk naar mijn eigen kringen, hebben mijn klasgenoten en mede-kunststudenten het hele spectrum aan mogelijke jobs veroverd. Van statisticus tot psycholoog tot één van de meest geliefde Vlaamse filmregisseurs, want jawel, Michaël Roskam (Rundskop) was ooit één van hen. Leerlingen die in het kso ‘als vuilbakrichting’ terecht komen, vallen snel door de mand, want buiten een algemene brede kennis is talent essentieel. Daarbij maakt het niet uit of dat talent bestaat uit zingen, schilderen, grafisch illustreren, dansen, acteren of tekenen. De honger van eender welke kunstenaarsziel valt in het kso te stillen, maar je bent natuurlijk wel enkel welkom als je echt kunstzinnig bent.
Misschien heeft de maatschappij net wat meer nood aan kunstzinnige zielen. Alles draait tegenwoordig om presteren, materialiseren en toekomstperspectieven genereren. Alles wat we doen en studeren moet ‘nut’ hebben, moet geld opbrengen, moet te vertalen zijn naar economische waarde. Kunstonderwijs biedt tegenwicht. In de kunstschool waar ik afstudeerde hing een groot spandoek met het opschrift ‘Ons hoofd is rond zodat ons denken van richting kan veranderen’. Net daarom is het kunstonderwijs zo broodnodig: komaf maken met vooroordelen en stigma’s.
In het kunstonderwijs worden leerlingen warm gemaakt om boven het hokjes-denken te staan, want zelfs de jongste kso’ers beseffen dat de maatschappij net daarom zo wankel op haar benen staat. In het kunstonderwijs worden leerlingen klaargestoomd om klappen te krijgen en moedig te zijn, want als 15-jarige je kunst- of acteerwerk verdedigen voor een meerkoppige jury en/of publiek vergt lef en zelfvertrouwen. In het kunstonderwijs leer je niet alleen uit boeken, maar word je gevraagd naar wat jij van al die theorieën vindt. In het kunstonderwijs gaat het niet enkel over Picasso en Godot, je leert ook over wetenschap, filosofie, ethiek, en vooral: jezelf ontwikkelen. In het kunstonderwijs wordt je kritisch, volhardend en nog kunstzinniger, je wordt er mens. Daarom een warme oproep aan alle twijfelende ouders met kunstzinnige kinderen: doorbreek het hokjes-denken, doe je kind een plezier en stuur het naar het kunstonderwijs.
Dit artikel werd gepubliceerd door MIRARI op 13/03/2018
