De Standaard beloont de winnaar van hun jongerenwedstrijd met een... zitzak. Klinkt cooler dan een bureaustoel, maar eens hij scheurt en de witte bolletjes eruit lopen, begint de pret. Dan toch liever een versleten zetel.
De jongerenwedstrijd van De Standaard 'Look at me' beloont de origineelste foto met een megagrote zitzak. Jongeren van veertien tot achttien jaar die zichzelf, hun vrienden of familie fotograferen, komen in aanmerking. Groot of klein formaat, met gsm of camera, maakt niet uit, alles is welkom behalve aanstootgevende foto's.
Hoogstwaarschijnlijk doet de kwaliteitskrant aan imagebuilding om een jonger publiek te lokken. Zusterkrant Het Nieuwsblad maakt een Jommekeskrant, De Standaard keurt liever tienerfoto's. We nemen hen dat absoluut niet kwalijk, maar die prijs! Persoonlijk denk ik aan een fototoestel als hoofdprijs voor een fotowedstrijd. Maar een zitzak geven gaat in mijn ogen net een stapje te ver. Het lijkt me eerder een tombolaprijs dan een hoofdprijs bij de wedstrijd van een kwaliteitskrant.
We krijgen al medelijden met de winnaar. Een kanjer van een zitzak, knalrood en opvallend, oogt niet in eender welk interieur. Bovendien neemt het gedrocht overdreven veel plaats in. Beeld je eens in; de ouders van het winnende kind eisen natuurlijk dat zoiets naar de speelkamer verhuist. Maar als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel. De zitzak komt terug vlak voor de tv in de woonkamer terecht. De jonge fotograaf en zijn twee broertjes testen meteen hun nieuwe aanwinst. De gekste sprongen en landingen eerst. Smak. Hun val komt hard aan. De leren zetel zou beter als landingsbaan dienen, denken ze.
Het blijkt ook onmogelijk om met drie op zo’n zitzak stil te liggen. In elke mogelijke houding friemelt er wel iets. De broers geven het al snel op en kruipen in hun vertrouwde lederen zetel. Onze jonge fotograaf klaagt over een stijve nek, waarschijnlijk omdat die zitzak ook zo verdomd laag tegen de grond zit. Bovendien heeft hij rugpijn en krijgen de tieners uitslag op hun lichaam. Hun huid zit vol rode plekken, alsof ze elkaar verpletterd hebben. Die witte bolletjes zijn niet de beste ondergrond om op te liggen. Plotseling springen diezelfde witte bolletjes spontaan uit de zak. Inderdaad, niemand die ooit een zitzak gehad heeft, ontsnapt aan de scheur waarbij de inhoud langzaam verdwijnt. Snel verstoppen ze een deel van die vervelende witte bolletjes in de plantenbak, de andere helft verdwijnt onder de zetels.
Onze winnaar begint zijn 'prijs' al te vervloeken. "Heb ik daarvoor mezelf als travestiet moeten fotograferen?" vraagt hij zich gefrustreerd af. "Ik win nog liever een patattenzak", mijmert hij nog. "We brengen hem terug naar de speelkamer", beslist hij. Met drie man verplaatsen ze de zitzak. De mastodont lijkt wel een grote zandzak, waarmee bouwvakkers hun cement maken. Na het opruimen springt het drietal bij wijze van revanche in de leren zetel vlak voor de tv. Misschien had De Standaard beter voor een ouderwetse zetel gekozen.
© 2011 - StampMedia - Sander Carollo & Zeger Smedts
