FILM FEST GENT - Met Don Jon creëerde Joseph Gordon-Levitt een aan porno verslaafde, gelovige Italiaan met een gespleten persoonlijkheid. Voeg daar Scarlett Johansson en Julianne Moore aan toe en het regiedebuut van Gordon-Levitt maakt menig jongensdroom werkelijkheid.
'My body, my pad, my ride, my family, my church, my boys, my girls, my porn', zijn de acht dingen waar Jon Martello's leven om draait. Porno is altijd verkiesbaar boven werkelijke seks. Tot hij Barbara Sugarman (Scarlett Johansson) tegen het lijf loopt: een bom van een vrouw met een naïeve romcomobsessie.
Valse verwachtingen
Don Jon brengt een op het eerste gezicht luchtig komisch liefdesverhaal, maar gaat veel verder dan dat. Voorbij de clichés kaart Don Jon aan hoe de hedendaagse mediacultuur de valse verwachtingspatronen van mannen tegenover vrouwen, en omgekeerd, beïnvloedt. “Ik heb altijd veel aandacht besteed aan de impact van media op ons denken, hoe we dingen gaan bekijken”, verklaart regisseur Joseph Gordon-Levitt.
Brie Larson die Jons zusje speelt, getuigt over de valse verwachtingen die media creëren: “In de VS draait alles om consumptie. Iedereen moet steeds meer kopen en hoe breng je die zaken het snelst aan de man? Seks verkoopt! Of bloed. En opdat iedereen geïnteresseerd zou blijven, wordt alles opgedreven en bereiken we steeds weer extremen. Push it further. Vooral in mijn sector worden vrouwen continu tot objecten gereduceerd. En toch wordt onze job verheerlijkt. Dat is best vreemd, niet?"
Een slag in het gezicht
De film slingert je van flitsende pornoscènes en een rukkende Jon naar de jaren 60 van zeemzoete romcoms en weer terug. “Eén van de films die ik met Scarlett Johansson besprak, was Le Mépris van Jean-Luc Godard", zegt Gordon-Levitt. "Een film waarin het publiek verleid wordt door prachtige beelden van Brigitte Bardot. En dan word je plots in het gezicht geslagen. 'Kijk nu eens hoe je die vrouw bekeek! Waar was je mee bezig? Wat bezielt je?' Het maakt je daarvan bewust en dat wilde ik ook met mijn film brengen.”
“Met fantastische, klassieke beelden van Scarlett, traditionele Hollywoodmuziek en overdreven romantische scènes het publiek erin luizen. Een verhaal bieden dat het goed kent, om dan een wending te nemen. Het publiek wordt een spiegel voorgehouden. 'Waarom wilde je dit? Waarom ben je hier toch in geïnteresseerd?'”
Geloven in verandering
Extreem bizarre trekjes als Jons kuiswoede en zijn weesgegroetjes in de fitnesszaal, verkeersagressie voor het zondagse kerkbezoek en een stereotiep Amerikaans-Italiaans gezin zorgen voor de nodige schaterlach. “Vaak kan je iets substantieels het best brengen met wat humor. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik wil dat de mensen de zaal verlaten en er discussies over hebben, dat er debat ontstaat.”
Een oppervlakkig persoon kan verrassend diepzinnig worden. Don Jon is geen verstard, alledaags Hollywoodpersonage, vindt Gordon-Levitt: “Ik geloof graag dat mensen kunnen veranderen. De Don Juan van Molière beleeft een tragedie en wordt volledig vernietigd door zijn zonden en tekortkomingen. Maar ik denk dat we door onze relaties en onze interacties met anderen, vooral met mensen van wie we het niet verwachten, beginnen te veranderen. Ik wilde op het einde van de rit geen volledig ander persoon zien. Dat gebeurt ook niet. Jon praat hetzelfde, hij is wie hij is. Maar hij bloeit wel open en neemt de eerste kleine stapjes en dat is hoe mensen veranderen, denk ik.”
© 2013 – C.H.I.P.S StampMedia – Wided Bouchrika
