(ExtraSport) Het dopingspook hangt steeds boven de wielersport en geraakt maar niet verdreven. In het voetbal lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Maar klopt dat met de werkelijkheid?
Als we er de cijfers voor 2010 in België even bijnemen, dan zien we dat er 1.469 dopingcontroles werden uitgevoerd binnen wedstrijdverband en dat 6% van de tests op dopinggebruik wijst. Van deze 1469 controles gebeurden er 488 in het wielrennen. Voetbal, de meest beoefende sport in België, komt na atletiek op de derde plaats met 102 controles. 4,7% van de wielrenners testten binnen wedstrijdverband positief. Bij voetbal ligt dat iets lager. Van de 102 gecontroleerde voetballers, lieten er drie een positieve plas optekenen.
In België geen doping in voetbal
In België wordt er volgens sportarts Chris Goossens geen doping genomen. Hij is daar zeker van doordat er een paar jaar geleden 120 onaangekondigde controles in België werden gehouden waarbij geen enkele voetballer positief testte. Goossens meldde dat er in de buitenlandse competities een andere cultuur heerst en er meer geld circuleert. Dat is volgens hem echter achterhaald door rigoureuze controles. Doping is in het voetbal geen alom aanwezig item maar door schandalen, zoals de zaak rond dokter Fuentes, is er meer aandacht op gevestigd. Dit is ons inziens niet echt een overtuigend argument. In het wielrennen ligt er al jaren een focus op doping en gebeuren er ook controles. Toch raakt het dopingspook er niet uitgeroeid. Alsof wielrenners het valsspelen in zich hebben en voetballers wel worden afgeschrikt door dopingcontroles. Zo kende volgens de UCI, de Internationale Wielerfederatie, het WK voetbal in 2006 wel 228 dopingcontroles waarvan allen negatief bleken te zijn. Maar bij geen enkele controle werd er toen het bloed gecontroleerd.
Ook Hans Cooman, sportarts bij de Vlaamse gemeenschap, stelt dat het dopingprobleem in het voetbal niet onderschat mag worden. “Er gebeuren ook in het voetbal veel controles en er zijn weinig positieve tests”, aldus Cooman. “Er gebeuren ten eerste controles in de Champions League. De UEFA doet controles binnen wedstrijdverband en ook worden de spelers minstens eenmaal op training aan een dopingcontrole onderworpen.” Of er voetballers betrokken zijn in de zaak Fuentes valt moeilijk te zeggen vermits het alsnog meer een roddel is dan een op feiten beruste werkelijkheid.
Fuentes
De naam Fuentes is gevallen. Krijg je ook zo’n onbehaaglijk gevoel als je zijn naam hoort? Operacion-Puerto lijkt soms op een operatie doofpot. Er is weinig inzage in documenten en geen transparantie. Er zouden meer dan 200 sporters van allerlei slag in betrokken zijn waarvan 57 wielrenners. Die wielrenners hebben dat ondertussen geweten. Er is met een grove borstel door het Spaanse en het algemene wielerlandschap gegaan. Maar als we even een eenvoudig rekensommetje maken, zouden er nog 143 niet-wielrenners betrokken moeten zijn in de zaak. Ofwel klopt het getal 200 niet, ofwel wordt ons iets achtergehouden.
Recent beschuldigde oud-Tourwinnaar Oscar Pereiro Sio het Spaanse voetbal ervan dat er dopinggebruik gaande is. Hij vermeldde onder andere positieve testen uit het verleden waaronder die van huidig Barcelonatrainer Pep Guardiola. Ook haalde hij aan dat Zidane bloedtransfusies heeft ondergaan. “In voetbal mag dat, in wielrennen is dat doping”, aldus Pereiro. De sleutel ligt volgens hem bij Eufemiano Fuentes. Je kan natuurlijk de vraag stellen hoe Pereiro dit allemaal weet. Desalniettemin zijn het geen mis te verstane verwijten. Pereiro is niet de eerste die dergelijke beschuldigingen uit. De spilfiguur in de hele zaak, Eufemiano Fuentes zelf, liet zich in 2010 al eens ontvallen dat wanneer hij zou praten het Europees Kampioenschap van 2008 en het Wereldkampioenschap van 2010, het Spaanse voetbalelftal van hem zou worden afgenomen. Nadien heeft hij dit niet meer durven herhalen. Pereiro hoopt dan ook vurig dat Fuentes het achterste van zijn tong eens laat zien. Ook Jésus Manzano, de renner door wie de zaak Fuentes is losgebarsten, had eerder al gezegd dat hij in de wachtkamer van Fuentes met drie voetballers uit de Primera Division zat.
De Franse kwaliteitskrant Le Monde kreeg in eerste instantie een boete van €300.000 omdat ze in 2006 FC Barcelona linkte aan Fuentes. In het beruchte artikel maakte Le Monde bekend dat ze een reeks documenten hadden ontvangen met schema’s voor FC Barcelona. In deze schema’s werden codes gebruikt die elk een ander product aanduiden. Dergelijke programma’s met verschillende codes voor de dopingproducten heeft Fuentes ook gemaakt voor de wielerploeg Liberty Seguros van Manolo Saiz. Dit team is door de betrokkenheid in de zaak Fuentes ondertussen opgedoekt. Le Monde beschuldigde verder ook de Spaanse voetbalteams Real Madrid, Valencia en Betis Sevilla. In het artikel staat ook dat Barcelona tot twee keer toe op een samenwerking met Fuentes heeft aangedrongen. Dat gebeurde in het seizoen ‘95-’96 en in 2002. Fuentes weigerde dat de eerste keer omdat hij zich ten volle wilde inzetten voor de Spaanse wielerploeg Kelme en de tweede maal wegens familiale redenen.
Juventus
Niet alleen in Spanje, maar ook in Italië zijn er dopingbeschuldigingen aan het adres van het voetbal. Zo klapte Bertrand Crasson recent nog uit de biecht over zijn periode bij Napoli tussen 1996 en 1998. Volgens Crasson kweekte Juventus-spits Alessandro Del Piero wel enorm veel spiermassa in die tijd. Gianluca Vialli, die in dezelfde periode voor Sampdoria en Juventus speelde, lag volgens Crasson aan de zuurstoffles tijdens de rust. Zelf kreeg de Belgische verdediger ook twee keer per week een infuus toegediend. De Gazzetta dello Sport schreef eerder ook al dat 39 oud-spelers uit het Italiaanse voetbal gestorven zijn aan een spierziekte, de ziekte van Charcot. Vooral Juventus is in het verleden meermaals in opspraak gekomen wanneer het over doping ging. We moeten ook vermelden dat Anderlecht bij de jeugd Dries Mertens groeihormonen wilde toedienen. Mertens hoefde deze behandeling niet. Ook Barcelona betaalde een groeihormonenkuur voor Messi toen die nog jong was. In het wielrennen heet zoiets georganiseerde doping binnen teamverband. Je kan je de vraag stellen waar de grens ligt en waarom zoiets in voetbal wel getolereerd wordt door pers en publieke opinie.
Ook ex-tennisspeler Yannick Noah uitte onlangs nog zijn twijfels bij de Spaanse sporthegemonie. Hij nam het woord doping in de mond. Het blijft vooralsnog bij twijfels en verdachtmakingen die niet kunnen worden hardgemaakt. Eufemiano, spreek!
© 2011 – Extrasport – Matthias Vangenechten
