(PIDMAG) Marijke (21) en Pieter (24) zijn bijna drie jaar een koppel. Sinds kort wonen ze samen. Pieter geraakte op jonge leeftijd verslaafd aan marihuana. Op vraag van Marijke zette hij een punt achter zijn verslaving.
Pieter experimenteerde op jonge leeftijd met softdrugs. “De eerste keer rookte ik een joint met een aantal vrienden. Een verre kennis was ernstig verslaafd aan cocaïne. Via hem geraakten we gemakkelijk aan marihuana." Het gevoel beviel hem en hij kon het spul uit eerste hand krijgen. Hij begon op dagelijkse basis joints te roken.
Verslaving
In het begin van zijn gebruik wilde hij niet leren hoe een joint te rollen. Op die manier zou hij het nooit in zijn eentje kunnen doen. Zolang hij het samen met vrienden deed, was het enkel voor de gezelligheid. Eens hij op kot zat, was er echter geen houden meer aan. "Alleen op kot of thuis, op den duur rookte ik 6 à 7 joints per dag."
"Ik werd op school gearresteerd tijdens een drugcontrole. Mijn ouders waren erg geschrokken en gaven me huisarrest, zonder al te veel succes." Na de arrestatie vond zijn moeder nog een aantal keer marihuana op de slaapkamer. "Ze was altijd heel kwaad. Ik maakte haar wijs dat ik slechts sporadisch gebruikte, maar dat geloofde ze niet. Ze bleef gekwetst achter."
Toen Marijke Pieter leerde kennen, nam ze geen aanstoot aan zijn verslaving. "Per week ging er zo’n €100 naar drugs. Dat is veel geld, maar we woonden toen nog niet samen. Het was zijn geld, uiteindelijk deed hij ermee wat hij wou."
Stilaan begon Marijke zich wel te ergeren aan het gebruik. "Een serieus gesprek hadden we niet. Als we ruzie maakten, twijfelde ik of hij het zich de volgende dag nog zou herinneren." Ze wilde stilaan een toekomst uitbouwen. "We gingen samenwonen. Ik wilde het geld dat naar drugs ging op een betere manier gebruiken. Mochten we ooit aan kinderen beginnen, wilde ik niet dat ze zouden opgroeien met een vader die niet degelijk kan functioneren zonder marihuana."
Vertrouwenskwestie
Talloze ruzies en verschillende tactieken gingen vooraf aan Pieters uiteindelijke afkickperiode. “Eerst stelde ik hem voor te minderen, maar dat werkte niet. Daarna probeerde hij enkel op specifieke dagen een joint te roken", vertelt Marijke. Maar Pieter hield zich niet aan zijn woord. "Ik rookte heel veel achter haar rug. Maar ze merkte meteen als er iets niet pluis was", zegt Pieter.
Marijke wist op voorhand dat afkicken geen gemakkelijke opgave zou zijn, na een verslaving van tien jaar. Maar ze kon niet verdragen dat Pieter achter haar rug bleef gebruiken. Het zorgde voor een conflict met zichzelf. "Ik wilde dat hij het me vertelde, dus werd ik boos als ik zijn geheimzinnig gedoe achterhaalde. Langs de andere kant, wanneer hij het wel opbiechtte, moest ik ook reageren. Hij moest immers stoppen. Wat er ook gebeurde, ik ben hem blijven steunen. Afkicken vraagt nu eenmaal veel tijd en geduld. Van alle betrokkenen."
Pieter zag er geen kwaad in om af en toe te zondigen. Hij vond dat je niet meer van een verslaving kon spreken. Dat hij het vertrouwen van Marijke schaadde, besefte hij niet. "Nu heb ik af en toe nog eens zin in een jointje, maar dan denk ik aan hoe goed het met me gaat. Ik ben nu al drie maanden gestopt", zegt hij apetrots. "Maar zonder Marijke zou het nooit gelukt zou zijn.”
Marijke en Pieter zijn fictieve namen.
© 2013 - StampMedia - Karlijn Peeters, foto: Pauline Poelmans
Dit artikel werd eerst gepubliceerd in PIDMAG, het magazine van StampMedia, Jaargang 2, Nr. 4, p. 10.
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 17/06/2013
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 17/06/2013
Dit artikel werd gepubliceerd door Belg.be op 17/06/2013
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 21/06/2013
