(PIDMAG) De toekomst is niet klaar voor de jonge gasten van vandaag. Zij zijn gretig en hongerig. Vol goesting willen ze beginnen aan het leven van de 21ste eeuw. Helaas liggen er vele erfenissen uit het verleden in de weg. De toekomst geraakt niet op dreef. De maatschappij verandert snel, maar de instituten volgen traag. Jonge mensen hebben zoveel zin om hun toekomst in eigen handen te nemen, maar dat wordt ze langs alle kanten afgeraden. Ontmoediging als norm. In ons interview met Pieter Lesaffer, hoofdredacteur van Klasse, haalt die een opvallende evolutie aan. In de lagere school zijn kinderen kleine ondernemers, lefgozers met een willetje. Gedurende het middelbare onderwijs neemt die aanleg voor ondernemerschap af en tegen dat
ze student zijn aan de universiteit of de hogeschool zien onze jongeren enkel nog een leven als brave loonslaaf voor zich. Getemd door absurd veel huiswerk is zelf iets uit de grond stampen niet eens een verre droom, maar vooral een onbestaande gedachte. Doe maar flink je best, dat je een goed werk vindt, is immer de boodschap. Nooit: gebruik je talenten om je dromen waar te maken.
Je wordt gekneed tot gehoorzame middenklasser. Wie de les niet wil begrijpen, krijgt een GAS-boete voor de meest onnozele vergrijpen.
Op zovele vlakken is het beleid te kortzichtig om de toekomst te zien.
Onze steden – zelfs het prachtige Gent – zijn grote koterijen waar nauwelijks plaats is voor groen. De fiets brengt je overal, als je geen schrik hebt voor opdringerige wagens. De arbeidsmarkt verwacht van jou flexibiliteit, maar niet dat jij zelf op zoek gaat naar een ideaal evenwicht tussen werken en leven. Toch sprankelt de toekomst. Als je hem grijpt, ligt hij te blinken in je eigen handen. Ook het jonge geweld dat deze PIDMAG schreef, durft dromen én dromen waar te maken. Doe iets, laat je niet doen. En droom.
-> LEES PIDMAG Nr. 6 - Toekomst/Keuzes
© 2013 – StampMedia - Tim F. Van der Mensbrugghe, Gasthoofdredacteur
