Furries zijn mensen die kosten nog moeite sparen en verkleed als hun dierenpersonage de wereld intrekken. Voor hen een bevrijding, voor anderen een belachelijk gedoe, maar in het algemeen een fenomeen dat steeds meer stof doet opwaaien.
“Als je een dier was, welke zou je dan willen zijn?”, is geen ongebruikelijke vraag. Meestal blijft het bij die ene vraag, maar sommige mensen gaan verder. Veel verder. Furries ontwikkelen een dierenpersonage dat ze als een alter ego behandelen. Ze maken of kopen een passend kostuum om allerlei activiteiten in te doen zoals wandelen of barbecueën.
Op zich niets abnormaal, behalve dat de kosten ervan vaak tussen de twee- en drieduizend euro oplopen. Dat lijken astronomische bedragen voor een dierenpak, al plakken er vaak even grote geldsommen op andere kostuums in de cosplay-wereld. Desondanks worden furries door buitenstaanders veelal met vreemde ogen bekeken als een groepje verschoppelingen die hun heil zoeken in het escapisme van de dierenwereld. Hoe gek moet je nu eenmaal niet zijn om je plezier daaruit te halen?
Bron van steun
Niet heel gek, zo blijkt. Integendeel: het zou zelfs gezond zijn volgens de Canadese psycholoog Courtney Plante. Hij is medeoprichter van Furscience, een website om met wetenschappelijke informatie de vooroordelen over furries te bestrijden. Het stigma waar zij mee te maken krijgen, was voor Plante en zijn partners de aanleiding een platform aan te bieden voor iedereen die meer – en vooral juiste – informatie over het fenomeen wil.
“De Furry-wereld helpt veel zonder dat we het doorhebben”, vertelt Plante. “Voor mensen die gepest worden bijvoorbeeld, is het een toevluchtsoord waar ze veilig zijn en worden geaccepteerd zoals ze zijn. Ze krijgen het gevoel dat ze erbij horen, véél meer dan bij andere communities, dat tonen onze onderzoeken. De Furry Fandom is voor hen een bron van sociale steun en een plek waar ze heen gaan als ze het moeilijk hebben."
"Veel furries die wij spraken, geven aan dat de fandom hun leven redde, omdat ze anders geen andere plek hebben om naartoe te gaan", vervolgt de Canadese psycholoog. "De fandom is ook heel divers. Je hebt er anarchisten, liberalen, progressieven, intellectuelen, arbeiders, Christenen, atheïsten,… wat daarbij heel opmerkelijk is om vast te stellen, is niet dat er veel discussies zijn, maar juist dat het amper gebeurt. In de fandom zetten ze hun verschillen aan de kant en worden ze beste vrienden.”
Holebi
Plante ziet gelijkenissen met de holebi-gemeenschap. Net als hen ervaren de furries een angst om zich te uiten door de overheersende negatieve berichtgeving omdat ze bang zijn voor discriminatie en repercussies. De twee groepen vloeien in elkaar over. Furries zijn namelijk vijf keer meer dan de algemene bevolking geneigd om homoseksueel te zijn. Volgens een enquête bij furries beschrijft dertien procent zich als homoseksueel, tien procent als grotendeels homoseksueel en twintig procent als biseksueel. De heteroseksuelen maken in totaal ‘slechts’ 25 procent van de groep uit.
Voor de buitenwereld heerst het beeld dat ook seks een grote rol speelt in de community. De Furry Fandom wordt vooral bekeken als een fetisj voor mensen die erop kicken om seks te hebben in een dierenpak. “Het gebeurt wel”, geeft een Furry die liever anoniem blijft toe. “Dat heet mursuiting en tijdens conventies valt het wel eens voor dat twee mensen het in de hotelkamer doen met hun kostuum nog aan. Zij hebben hun pak dan zo gemaakt of gekocht dat er vanonder allerlei ritsen zijn zodat ze makkelijk te werk kunnen gaan.”
Maar seks is geen essentie voor furries. In dezelfde enquête geeft maar drie procent aan dat ze seks belangrijk vinden bij furries, in vergelijking met dertig procent die ervaart dat de buitenwereld het als een grote factor beschouwt. Wat ze wel doen, is niet heel anders dan wat andere mensen in hun vrije tijd uitspoken. “Er zijn groepen die van alles organiseren”, vertelt de anonieme Furry. “Van barbecues tot fuiven. We gaan ook soms gewoon wandelen in de stad met spotters, die ervoor zorgen dat we met ons pak nergens tegen lopen. Uiteindelijk houden we gewoon groepsactiviteiten om plezier te hebben, net zoals anderen.”
Doodsbedreigingen
Maar de Furry fandom kan ook een keerzijde hebben en is niet enkel een plek waar mensen zich altijd thuis voelen. De Furry die anoniem blijft, getuigt hiervan. “Mijn slechte ervaringen zijn vooral bij de Nederlandse community, niet bij furries in het algemeen”, vertelt hij. Die Nederlandse community staat internationaal bekend om drama, roddels en geruchten", legt de Furry uit. "Imago is er essentieel. Soms heb je ruzie met iemand die je nog nooit sprak omdat jij zogezegd slecht spreekt achter hun rug."
Maar ook de kwaliteit van de zelfgemaakte kostuums bepalen wie in de community mag horen. "Ik kwam op een zwarte lijst terecht, omdat ik klaagde over hoe een select kransje besliste over alles", vertelt de Furry. "Ik kon geen enkel feestje nog binnen en werd lastiggevallen op internet. Ik heb me erover kunnen zetten, maar ik ben bang voor anderen in de toekomst. Velen zeggen dat furries hun enige vrienden zijn. Als ze dan worden buitengepest kan dat zware gevolgen hebben."
Volgens anderen zijn die uitspraken zwaar overdreven. "Er is inderdaad veel drama. Als er valse roddels verspreid worden, zoals dat je seks hebt met dieren heb je even geen zin meer. Daarom ben ik al enige tijd niet meer geweest", vertelt Sander Tobeh Spanjaardt. "Maar dat er doodsbedreigingen zijn - wat niet goed te praten valt - is dat niet representatief voor de Furry Fandom. Media springen dan vaak op de slechte verhalen, terwijl we ook veel goeds doen. We zamelen op conventies bijvoorbeeld geld op voor het kinderkankerfonds."
Plante treedt Sander bij. “De fandom is voor velen een veilige plek, en als ze zelfs daar met pesten te maken krijgen, kan dat zeker nefaste gevolgen hebben. Toch mogen we het totaalplaatje niet uit het oog verliezen. Zo is het nu eenmaal normaal dat zo’n dingen gebeuren als je een groep van (honderd)duizenden mensen hebt. Hoe vaak hoor je wel niet dat voetbalsupporters op de vuist gaan? De Furry Fandom heeft zeker zijn conflicten, maar in vergelijking met andere communities, zoals die van sport, is alles zeer civiel. Bij furries staan niet alleen de dierenpersonages centraal, eerder aanvaarding en samenleving. Ze zijn een hechte groep die gewoon plezier wil hebben. Meer dan dat is het vaak niet.”
© 2017 – StampMedia – Joran Simoens
===
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 03/05/2017
