Hard werken met een hart voor dieren

“Mijn dochter heeft me aangestoken”, zegt juridisch adviseur Emanuelle Nicolaï, al anderhalf jaar vrijwilliger in het dierenasiel van Genk.  “Zij was al vrijwilliger en ik hoorde zo’n leuke verhalen dat ik kwam kijken én bleef plakken.’

 De interesse van de familie Nicolaï uit Alken voor het asiel kwam er nadat één van hun honden stierf. “We kwamen er achter dat onze hond bij een broodfokker was gekocht. Vanaf dat moment wilde we koste wat koste dat onze volgende hond er eentje werd uit een asiel. Het moeilijkste van vrijwilligerswerk is dat je je hecht aan de dieren. We spraken op voorhand af om geen andere honden meer te adopteren, maar zowel mijn dochter als ik hebben af en toe een echte klik met een hond, die  dan vaak al langer in het asiel zit. Tot nu toe hebben we ons kunnen inhouden. Ik hoop dat dat zo zal blijven”, voegt Emanuelle Nicolaï al lachend toe.

Het dierenasiel telt een honderdtal vrijwilligers en tien vaste medewerkers. Velen zijn begonnen als vrijwilliger en verloren hun hart aan het asiel. Elke vrijwilliger mag aangeven met welk dier hij of zij het liefst werkt of dat nu katten of honden zijn. Bij de katten is de plaatsingsprocedure minder strikt.



Aandachtshond



Naast het helpen organiseren van evenementen, zoals de kerstmarkt, zijn er natuurlijk nog veel meer taken die  vrijwilligers op zich nemen. Van hokken schoonmaken tot het onthaal van het publiek. “Je moet wel echt een passie voor dieren hebben als je dit werk wil doen. Het is niet enkel knuffelen met de honden, het is ook veel vuil en saai werk”, vertelt Emanuelle. De vrijwilligster helpt specifiek bij de honden en komt elke zaterdag naar het asiel waar ze twee diensten doet. “Tussen 15 en 18 uur doe ik het onthaal van belangstellenden. Van 18 tot 21 uur doe ik de avonddienst bij de honden. De honden uitlaten en eten geven, de gangen schoonmaken. Ik dien ook medicatie toe, indien nodig.” Het dierenasiel werkt ook met zogenaamde ‘aandachtshonden’ waarbij een vrijwilliger na een aantal maanden een hond mag uitkiezen die van hem of haar extra aandacht krijgt. “Je mag dan wandelen, knuffelen en spelen met je dier.” Emanuelle’s aandachtshond is Jenny. Een kruising mechelaar die al anderhalf jaar in het asiel zit.  “Ze is een superlieve hond. Elke zaterdag kijk ik er dan ook naar uit om tijd met haar door te brengen.” Het asiel kiest bewust voor deze aanpak. “Ik weet dat er asielen zijn waar je langs kunt komen en meteen met een hond kunt gaan wandelen, dat doen we hier niet. Het is belangrijk dat de honden je kennen en vertrouwen.” Het leukste aan het vrijwilligerswerk? “De voldoening”, aldus Emanuelle. “Het is enorm fijn om te weten dat je een verschil maakt voor de dieren. Als er dan een hond of kat een gouden mandje vindt door mijn hulp, is dit gewoon geweldig.”

“Het is enorm fijn om te weten dat je een verschil maakt voor de dieren. Als er dan een hond of kat een gouden mandje vindt door mijn hulp, is dit gewoon geweldig!”  - Emanuelle Nicolaï



Iedereen kan vrijwilliger worden bij het asiel. “Er is geen selectieprocedure, wel kijken we of de kandidaat een passie heeft voor dieren. Als dat het geval is, kun je al snel aan de slag, ook is er maandelijks een infodag voor de geïnteresseerden.”

Eén keer per jaar organiseert het asiel ook een activiteit voor al haar vrijwilligers als bedankje. “Vorig jaar was er een frituur in het asiel en hebben we met z’n allen frietjes gegeten. Heel gezellig.”



Strenge procedure



Jessica Asten uit Genk werkt al negen jaar voor het asiel en houdt zich vooral bezig met de katten. “Ik heb zeker mijn favoriete katjes in het asiel. Het is soms echt moeilijk om ze niet allemaal mee naar huis te nemen”,  zegt Jessica. Het grootste verschil met honden en katten is dat de plaatsingsprocedure van een kat veel minder omslachtig is. “Als je een kat wil adopteren, krijg je hem  vaak diezelfde dag nog mee. Bij honden is de procedure veel uitgebreider.” De vrijwilligers helpen ook bij de plaatsing van een dier.



Het proces verloopt zeer grondig, vooral bij de honden. “We plaatsen niet elke hond bij ieder gezin”, zegt Emanuelle over de procedure. “Elke hond die binnenkomt, wordt gescreend zowel lichamelijk als mentaal. We doen een gedragsanalyse, zodat we de hond leren kennen en hem beter kunnen plaatsen. Als een adoptant geïnteresseerd is in het dier vragen we naar het waarom. Ook doen we een huisbezoek om te zien of de hond wel terechtkomt in de best mogelijke omgeving. Als dat goed verloopt, krijgt de kandidaat de hond mee naar huis. Dit proces duurt vaak enkele weken. In de tussentijd kan de kandidaat-adoptant de hond wel reserveren. We kiezen bewust voor dit systeem om er voor te zorgen dat de honden een zo goed mogelijk thuis vinden. Het gebeurt dat er bijvoorbeeld geen goede omheining is. Dan kunnen we de hond niet plaatsen. Af en toe krijgen we boze reacties. Begrijpelijk, maar onze prioriteit zijn de honden.”