Nawfel Bardad-Daidj (24) heeft Algerijnse roots en is sinds het najaar van 2013 te zien als Adil in Thuis
Was je blij toen je de rol van Adil kreeg?
“Zeker. Vanaf de eerste dag dat ik bij Thuis speelde, vond ik het tof. De mensen zijn vriendelijk en open-minded en ik leer veel van hen bij. Ik kan me het moment nog herinneren toen ik Pol Goossen de eerste keer zag. Hij had zo veel energie, ongelooflijk. Adil is een leuk personage om te spelen. Momenteel is zijn rol nog vrij klein, maar dat gaat in de toekomst veranderen. Dat is fijn, zo krijg ik rustig de tijd om bij te leren en te groeien.”
Herken je jezelf in je personage?
“We hebben wel wat gemeen. Ik kan ook echt skaten en dansen zoals Adil. Ik probeer wel wat van mezelf in het personage te steken, maar hij is wel een heel rustige jongen. Dat is bij mij net iets anders.”
Wat heb je voor je rol in Thuis nog gedaan?
“Ik heb vroeger theater gespeeld, maar van mijn ouders moest ik een ‘echt’ diploma halen. Ik heb dan twee jaar Nederlands gegeven in een Franstalige school, tot ik toch audities ben beginnen doen voor televisie. Ik heb gastrollen gespeeld in Zone Stad, Crimiclowns en de Vijfhoek. Twee keer speelde ik een hangjongere en één keer een zelfmoordterrorist. Daar kan ik nu kwaad van worden, van dat soort typecasting. Vaak zijn dat ook de enige rollen die voor allochtone acteurs zijn weggelegd. Een Marokkaan moet bijvoorbeeld een Marokkaan spelen, en niet gewoon een Belg.”
Je hebt de rollen wel aangenomen?
“Ja, ik was nog jong. Ik wou graag op televisie komen en was blij dat ik een rol had. Ik dacht er verder niet bij na. Nu zou ik het niet meer doen. Typecasting is in sommige gevallen wel nodig, dat ontken ik niet, maar we moeten ook andere kansen krijgen. Daarom ben ik ook zo blij met mijn rol in Thuis, hoewel het wel aanpassen was in het begin. Ik was gewoon om altijd een crimineel te spelen en nu was ik plots een rustige jongen. Oorspronkelijk ging mijn personage in Thuis trouwens Lars heten, maar omdat ik de rol kreeg, hebben ze er Adil van gemaakt. Zo zou het altijd moeten zijn; allochtonen en autochtonen die voor dezelfde rol auditie kunnen doen.”
Mensen op de tram spreken me nu soms vriendelijk aan omdat ze fan zijn, vroeger staken ze hun handtas extra goed weg.
Vind je dat de media genoeg moeite doen om allochtonen kansen te geven?
“Nee, dat vind ik niet. Ik ken nog heel wat andere bevriende acteurs die alleen maar stereotiepe rollen krijgen. Daarom belanden ze vaak in het theater, daar krijgen ze de kansen die ze verdienen. In sommige gevallen stoppen ze zelfs gewoon met acteren omdat ze de ene typische rol na de andere krijgen. Het probleem stelt zich trouwens niet alleen in de media. Ik heb vrienden die doctoreren en niet aan werk geraken omwille van hun naam. Dat heb ik vroeger zelf ook meegemaakt, voor ik acteerde. Ik heb maanden naar werk gezocht en een job in een callcentrum was toen de enige kans die ik kreeg.”
VRT zorgt dat 5% van de mensen die op televisie komen van allochtone afkomst zijn, vind je dat voldoende?
“Vijf procent is te weinig, het is geen representatief cijfer. Maar ik wil ook echt niet in percentages denken. Een tijdje geleden ging VRT bewust op zoek naar anderskleurige acteurs of presentatoren, maar ik vind niet dat dat hoeft. We moeten simpelweg dezelfde kansen krijgen, allochtonen moeten er niet minder maar ook niet méér krijgen. Er zijn meer dan genoeg allochtonen of migranten met diploma’s en talent die voor elke rol auditie zouden kunnen doen. In Thuis zijn er momenteel drie allochtone personages en dat is een goed begin, maar het zou meer mogen zijn. Ik zou graag eens iemand zien met Afrikaanse roots. Of een Chinees, dat heb ik nog niet gezien op televisie! En niet alleen in Thuis natuurlijk, maar overal op televisie.”
Wat moet er precies veranderen?
“Meer allochtonen in fictie, maar ook bijvoorbeeld als nieuwsanker en in alle andere mogelijke jobs. Het is belachelijk hoeveel allochtonen er zonder werk zitten, soms hebben ze geen andere uitweg dan het slechte pad op gaan. Ik krijg soms mails van jonge Marokkanen die me vragen hoe ik hier ben geraakt en die bewondering voor me hebben. Jongeren, allochtoon of autochtoon, zijn de toekomst van ons land en moeten allemaal dezelfde kansen krijgen. Heb gewoon respect voor elkaar en wees chill.”
Krijg je in het dagelijks leven nog vaak te maken met vooroordelen?
“Toch wel. Ik heb een heel gevarieerde vriendenkring van Belgen, Algerijnen en Marokkanen en we gaan vaak samen op café. Dan komen we soms mensen tegen die nog nooit met een Marokkaan gepraat hebben en echt bang zijn. Als we dan toch aan de praat geraken, zeggen ze vaak “Maar jij bent een goeie”, alsof alle andere Marokkanen slecht zijn en wij uitzonderingen zijn. Als ik op de tram zit, spreken mensen me soms aan omdat ze fan zijn van Thuis. Ze zijn dan heel vriendelijk en slaan graag een praatje. Dat is een aanpassing, want vroeg deinsden de mensen eerder weg van mij en hielden ze extra stevig hun handtas vast.” (lacht)
Denk je dat je rol van brave Adil een invloed kan hebben op de samenleving?
“Het kan een klein effect hebben, maar niet genoeg. Ik heb al eens gelezen dat allochtonen een voorbeeld zouden nemen aan Adil, maar zolang er vooroordelen zijn, blijven de problemen bestaan. Het aantal niet-stereotiepe rollen voor allochtonen is ook nog altijd té beperkt. Ik denk nu aan mezelf en Mo uit Thuis, maar een derde voorbeeld zoeken wordt al moeilijk. Ik ben wel zeker dat er verandering komt. Ik blijf geleidelijk aan verbeteringen zien en ik hoop dat dat alleen maar meer wordt.”
Wat wil je in de toekomst graag nog doen?
“Ik zou graag terug in de comedy terecht komen. Vorig jaar heb ik met bevriende allochtonen de comedyshow Bergica gemaakt en dat was een van de tofste dingen die ik al heb mogen doen. In mijn jeugd nam ik ook vaak grappige filmpjes op met vrienden en vroeger op school was ik een van de grapjassen van de klas. Ik zou ook graag eens in een actiefilm spelen, eentje met snelle auto’s en geweren, maar dan wel niet als zelfmoordterrorist! (lacht) Ik blijf gewoon met mijn voeten op de grond en werk heel hard, en dan zien we wel. Op dit moment ben ik heel tevreden met Adil.”
© 2014 – StampMedia – Noémie Bernaerts & Lara Meyers; foto: Liesbeth Knaeps
Dit artikel werd eerst gepubliceerd in PIDMAG, het magazine van StampMedia, digitale versie voor iPad, jaargang 3, nr 8
