(ExtraSport) Het moest een zonnige lentedag worden, maar het werd een donkere nachtmerrie. Negen mei zal voor altijd de geschiedenis ingaan als het drama van Mezzanego. De 26-jarige wielrenner Wouter Weylandt liet het leven na een hevige smak tegen het Italiaanse asfalt. De renner van Team Léopard-Trek liep een schedelbreuk op. Alle hulp mocht niet baten. Weylandt laat een zwangere vrouw na.
De emoties lopen de laatste dagen hoog op. Dinsdag reed het hele peloton een rit naar Livorno in blok. Het waren 215 aangrijpende kilometers. Het fatale ongeluk van de goedlachse Gentenaar gaf genoeg aanleiding tot een stevig debat rond de veiligheid van wielrenners. Girodirecteur en organisator Angelo Zomegnan krijgt op dit ogenblik de wind van voren. Hij streeft namelijk ieder jaar naar een meer sensationele Ronde van Italië, vol van monstercols en gevaarlijke wegen (zoals de Strade Bianche, de befaamde grintwegen). Of Wouter Weylandt hiervan het slachtoffer is geworden, is voer voor discussie. Velen vinden immers dat zijn val een ongelukkig accident was dat overal kon gebeuren. Ongelukken kan je nu eenmaal niet uitsluiten in de sport. ‘De dood sport altijd mee’, verwoordde Hans Vandeweghe het in Het Nieuwsblad. Zelfs in de wielerwereld is niet iedereen het met elkaar eens of het accident van Weylandt komt door de lastigheid van de koers, of de rampzaligheid van het toeval. Sporzajournalist Karl Vannieuwkerke vond de afdaling van de Passo del Bocco een afdaling zoals een andere. Michel Wuyts is het hier hoegenaamd niet mee eens. Hij spreekt zelfs van een onregelmatige afdaling die moeilijk in te schatten valt. “Deze afdaling is niet geschikt voor een peloton van meer dan 200 renners en mocht nooit in het begin van de Giro geplaatst worden”, zei hij in het VRT-journaal deze week.
Icarus
Het is een vaststaand feit dat Girodirecteur Angelo Zomegnan er niet voor terugdeinst om zijn rittenkoers steeds harder te maken. Met enkel vijf vlakke ritten, tweemaal de beklimming van de Etna, het op- en afrijden van onverharde grintwegen en vijf cols buiten categorie in één rit, is deze 94ste Giro veruit de zwaarste uit zijn geschiedenis. De organisator van de Giro wil te veel. Dat heeft het dramatische ongeluk van Weylandt bewezen. Zomegnan creëerde een bovenmenselijke Ronde van Italië. In zijn zucht naar sensatie legde hij de zwakheid van de mens bloot. Hoewel met Fabio Cassartelli en Andrej Kivilev de wielerrivier al tot tweemaal toe zwaar buiten zijn oevers is getreden, wou Zomegnan altijd maar meer en meer. Als het van hem afhangt, start zijn Ronde van Italië volgend jaar in de Verenigde Staten… Zomegnan voorkomt niet. Hij geneest liever als dat nodig zou zijn. Wim Lagae, professor aan de KUL en docent aan de Lessius Hogeschool, wees deze week in het VRT-journaal met de vinger naar de Girodirecteur: “Zeggen dat er aan de veiligheid van de renners wordt gedacht door extra dokters, speciaal uitgeruste ambulances en aangeduide hospitalen te voorzien, is waanzinnig.” Sport impliceert risico, maar risico mag ook beperkt worden, wat hier niet het geval is.
Hoogmoed komt voor de val. De val van Weylandt luidde de val van Zomegnan in. De Girobaas mag gezien worden als de hedendaagse Icarus, die afgestraft wordt voor zijn overdreven zelfvertrouwen. Ook al bestaat er de mogelijkheid dat Weylandt geveld is door het toeval en het noodlot, ‘WWSpecial’ zal voor altijd de verpersoonlijking zijn van Zomegnans roekeloze spektakeldrift, hoe erg dat ook mag zijn voor de immer sympathieke Gentenaar. Het is ontzettend erg dat Wouter nooit de lach zal kunnen zien van zijn eigen kind, dat wordt verwacht in september. Wij wensen namens de redactie de nabestaanden en familie veel sterkte toe. Het ga je goed Wouter.
© 2011 – ExtraSport – Matthias De Vlieger
