Op zaterdag 23 juni speelde Hooverphonic with orchestra op Genk on stage. Reden genoeg voor een babbel met frontman Alex Callier over romantiek, zijn drive en toekomstplannen.
"Onze festivalzomer ziet er heel rustig uit", zegt Alex Callier. "Naast Genk on stage, spelen we deze zomer enkel op Beleuvenissen en op een festival in Libramont. Onze muziek past nu eenmaal niet op elk festival, zeker nu niet aangezien we met strijkers optreden. Bovendien schrijven Noémie, Raymond en ik vanaf augustus onze volgende plaat."
Ritme
"Ik schrijf vooral alleen, maar we schrijven dus ook samen. Je moet in een soort ritme komen wanneer je schrijft en op een bepaald moment krijg je een idee van de richting die de plaat moet uitgaan. Sowieso ben ik niet van plan om mijn liefde voor strijkers overboord te gooien en een electroplaat te maken. Sinds Hooverphonic with Orchestra spelen we liefst met strijkers, dat heeft een luxueus, filmisch kantje dat wel leuk is. Ik wil wel een iets ruwere, blues'ier plaat maken."
"Of we nu met strijkers spelen of niet, de herkenbaarheidsfactor blijft erg hoog. Ik denk dat dat goed is op een festival, mensen horen graag nummers die ze kennen. Het orkest is een extra reden voor mensen om naar een optreden te komen. Wij geloven dat je net risico’s moet durven nemen op momenten dat het wat minder gaat in de industrie."
"We zijn altijd orchestra geweest, alleen hebben we nooit eerder live met een orkest gespeeld. We hebben veel zaken herwerkt. Met Hooverphonic with Orchestra hebben we een plaat gemaakt waarop we alle gemaakte arrangementen vastgelegd hebben voor het nageslacht. We hebben geprobeerd om de meeste nummers die niet voor Noémie geschreven zijn, wat te customizen naar haar stem. We blijven dus ook oudere nummers brengen, zoals Mad About You en Jackie Cane."
Vroeger en nu
"Het is nu ruim tien jaar geleden dat we Mad About You uitbrachten. Het heeft geen zin om nu exact te kopiëren wat we toen deden. We spelen nu met een orkest, omdat we voelen dat dit Hooverphonic is anno 2012. Het is boeiend om versies van vroeger en nu te vergelijken. Ik treed op met een orkest omdat ik graag muziek maak en deel met het publiek, op een manier die mensen raakt. We willen iets speciaals brengen dat mensen elders niet te zien krijgen."
"Op creatief vlak moet je geen compromissen sluiten. Je moet durven doen waar je voor staat, platen maken vanuit je hart. We maken muziek die we zelf ook boeiend vinden. We hebben geluk dat onze muziek veel mensen aanspreekt. Ik wil wel platen maken voor een breed publiek, maar dan zonder mezelf te verloochenen. Dat is keer op keer een ongeloofelijke uitdaging."
Romanticus
"Ik laat me inspireren door heel uiteenlopende zaken. In Vinegar & Salt bijvoorbeeld gaat het om koken. Film is ook een belangrijke inspiratiebron. Zo is Anger Never Dies geïnspireerd op James Bond en The Night Before op The Hangover. Ik probeer met onze muziek een draai te geven aan de vaak harde realiteit. Ik romantiseer graag, ik vlucht graag weg in film en muziek. Ik houd van een soort droomwereld, het dagdagelijkse leven is hard genoeg."
© 2012 - StampMedia - Mattijs Ameye en Yentl Keuppens, foto’s: Ann-Katrien Van De Velde
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 24/06/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 24/06/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Belang van Limburg - online op 24/06/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Belg.be op 24/06/2012
