(PIDMAG) Mensen die kampen met een verslaving kunnen in de buurt van Genk terecht bij Katarsis, het centrum voor verslaafdenzorg. Kristof Kusters die vroeger zelf een verslavingsprobleem had is er begeleider als ervaringsdeskundige. Hij vertelt over zijn leven als druggebruiker.
Hoe ben je in contact gekomen met drugs?
Ik ben niet begonnen met het klassieke jointje zoals dat bij velen het geval is. De eerste keer dat ik in contact kwam met drugs, was het met amfetamine. In het begin gebruikten mijn vrienden en ik heel sporadisch. Eerst één keer in de maand, later één keer in de week, voornamelijk op fuiven in Lanaken waar ik toen nog woonde.
Hoe komt het dat je meer en meer bent beginnen te gebruiken?
De echte reden is de dood van mijn vader. Ik was toen 17 jaar en het heeft een zeer ingrijpende invloed op mijn leven gehad. Mijn moeder verloor de controle over mij. Zij steunde heel hard op mijn vader en kon dit verlies moeilijk verwerken. Daardoor kon zij er niet zijn voor mij.
In het zesde middelbaar ben ik gestopt met school. Sindsdien ben ik dagelijks beginnen te gebruiken. Mijn moeder heeft me het huis uitgegooid en toen ik een paar dagen op straat leefde heeft de politie me opgepakt. Hierna ben ik een maand in een afkickcentrum beland. Nadat ik was afgekickt, ben ik op mijn eigen benen gaan staan. Dit ging goed voor even, maar al snel geraakte ik opnieuw verslaafd.
Hoe ziet de dag van een drugsverslaafde eruit?
Vaak was dat opstaan en meteen een lijn speed snuiven. Ik sliep heel weinig, dus ik had drugs nodig om verder te kunnen gaan. Afhankelijk van hoeveel ik gebruikt had, at ik iets. Daarna ging ik meestal aan mijn computer zitten om games te spelen, of ik ging samen met mijn dealer wat rondhangen op straat. Tegen het einde was ik heel paranoïde, dus zat ik heel veel binnen. Ik had schrik van alles en iedereen. Ik woog toen 15 kilo minder dan nu en verloor al mijn tanden. Ik besefte dat het genoeg was geweest. Mijn lichaam was op!
Hoe ging je op het werk om met je verslaving?
Ik werkte telkens maar voor een korte periode aangezien ik regelmatig ontslagen werd. Ik geraakte wel steeds aan nieuw werk, maar de mensen zagen toch dat er iets mis was. Op de duur was ik zo paranoïde dat ik niet meer kon werken. Ik ben dan negen maanden werkloos geweest. Daarna heb ik mij laten opnemen.
Ik nam ook drugs op het werk. Ik snoof in de auto voor ik begon te werken. Tijdens de pauze ging ik regelmatig even naar het toilet om te gebruiken. Wanneer ik het niet aankon, meldde ik me ziek. Bij interimkantoren blijven ze dit natuurlijk niet pikken. Ik werd telkens snel buiten gegooid.
Ervaar je nog moeilijke momenten?
Nadat ik uit Katarsis kwam, ervoer ik regelmatig moeilijke momenten. Maar een dergelijk ontwenningsproces is zeer zwaar. Je werkt heel hard aan jezelf en aan je omgeving. In mijn geval duurde de ontwenning twee jaar. Dat gooi je niet zomaar weg.
Momenteel heb ik geen drang meer. Ik droom nog wel af en toe van mijn verslaving. Dan word ik niet zo aangenaam wakker.
© 2013 – StampMedia - Viktor Moermans
Dit artikel werd eerst gepubliceerd in de iPad-editie van PIDMAG 4.
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 10/09/2013
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 10/09/2013
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 10/09/2013
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 10/09/2013
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Belang van Limburg - online op 10/09/2013
