De foorkramers vertoeven terug in ons land, op zaterdag 10 mei is de Antwerpse Sinksenfoor van start gegaan. Ook dit jaar zorgt de foor voor een gevarieerd aanbod aan verschillende kramen. Maar foorkramers getuige dat de sfeer op de foor niet meer hetzelfde is als vroeger. Zij wijten dit aan de dalende koopkracht door de consument. De jonge foorkramers schrikken niet af en blijven hun toekomst positief voor ogen houden.
De vorige generatie foorkramers vindt dat de sfeer op de Sinksenfoor veranderd is. Verschillende uitbaters wijten dit aan de dalende koopkracht. Renée zit al heel zijn leven in het vak en baat de looping uit. "Ik deed mijn ogen open en de kermis was er. Ik heb niets anders gekend." Volgens Renée ligt de verandering van de sfeer aan het geringe inkomen. “Er zijn veel kijklustigen maar weinig centen. Het grootste probleem is dat kermis gratis is en mensen geen verplichtingen hebben om geld te spenderen." Ook Marie-Louise van het spookslot beaamt dat er een andere sfeer in de lucht hangt. "Kermis was vroeger drukker en mensen gaven meer geld uit." Zij suggereert dat dit komt door de harde maatregelen die vanuit de stad worden opgelegd. Zoals de muziek, die rond tien uur stiller moet worden gezet. "Geen muziek, geen volk, geen ambiance." Luc, de uitbater van de paardenracekraam vindt dat de sfeer niet veranderd is op de foor. Maar hij benadrukt wel dat kermis te lang duurt. "De opening is telkens een succes maar zes weken lang geld uitgeven dat worden mensen beu. Het is een harde wereld."
Ondanks deze dalende koopkracht houden jongeren een positief toekomstperspectief voor ogen. Zestienjarige Tommy werkt in de American Shot Guns twee, het kraam van zijn ouders. Hij is opgegroeid in het kermisleven en daar is hij trots op. "Graag wil ik deze kraam overerven en de familietraditie voort zetten. De laatste jaren komt er minder volk opdagen maar toch is de sfeer op de foor niet veranderd." Achter het touwtrekkraam staat Richard. De zeventienjarige geeft toe dat zeven weken staan op de Sinksenfoor te lang is maar ziet zijn toekomst zeer rooskleurig. "Ik zou niets anders willen dan deze kraam over te nemen. Het is een zeer boeiend en afwisselende job. Je reist veel en ontdekt andere plekken." Naast de traditionele kramen staan er op de foor verschillende nieuwe kramen zoals de trampoline. Michaëla is vierentwintig jaar en waakt over haar kraam. Net zoals Tommy is zij ook geboren als foorkramer. “Het is een fantastisch beroep, je reist veel en geniet telkens van verschillende omgevingen. De sfeer is onbeschrijfelijk daarom wil heel mijn leven foorkramer zijn en blijven."
© 2008 - StampMedia - Nancy Verresen
