Op 5 augustus speelt de Genkse Sonja Tavormina samen met ander jong talent op het podium van het Absolutely Free Festival (AFF). Tavormina speelt al elf jaar harp en heeft een passie voor muziek. "Een leven zonder kan ik me niet inbeelden."
AFF geeft dit jaar in samenwerking met C-Mine Cultuurcentrum podiumkansen aan nieuw talent. Een jury koos tien jonge muzikanten uit zevenentwintig kandidaten. Op 5 augustus spelen ze samen op het hoofdpodium van het festival.
"De jury had de zware verantwoordelijkheid om een groep muzikanten samen te stellen", vertelt de 21-jarige Sonja Tavormina. Een optreden is gedoemd te mislukken als de muzikanten onvoldoende op elkaar inspelen. Gelukkig heeft de jury wijs gekozen."
Anders
"Ik kom uit een typisch Genks gezin. Mijn ouders zijn van Italiaanse afkomst en mijn opa werkte in de koolmijnen. Toen ik vijf of zes jaar was, wilde ik harp leren spelen. Mijn ouders weten nog steeds niet waar ik dat idee haalde. Ik heb een muzikale familie, maar niemand speelt harp of klassieke muziek. Mijn oudere zus speelde piano, maar dat vond ik saai. Harpisten willen vaak anders zijn."
Na negen jaar muziekschool trok Tavormina naar het conservatorium in Antwerpen. "Mijn ouders reageerden verbaasd toen ik aankondigde dat ik muziek wilde studeren. Ik ging naar het Onze-Lieve-Vrouwlyceum in Genk. Veel leerlingen daar kiezen voor universitaire studies en worden dokter of kiezen voor een ander winstgevend beroep. Ik wilde verder in de muziek. 'Zit daar wel toekomst in?' hoorde ik vaak."
Lange benen
Het conservatorium in Antwerpen beviel Tavormina niet. Nu studeert ze klassieke muziek in Rotterdam. "De harp hoeft geen overdreven klassiek instrument te zijn. In Rotterdam mag ik ook andere genres verkennen. Zo speel ik folkmuziek op het Schots Weekend in Bilzen en was ik harpiste in een metalbandje. Ik volgde zelfs een jazzstage in Zwitserland. De harp paste net in de stationwagen. Mijn vader zat wel met zijn knieën tegen het stuur. Gelukkig heeft hij geen lange benen!"
Kansen grijpen
Tavormina promoot de harp bij zoveel mogelijk mensen. "Het is een heel normaal instrument. Ik kocht ooit een gitaar, met de gedachte: 'als iedereen dit kan, ik ook.' Het is me echter niet gelukt. Ik ben blij dat ik voor de harp gekozen heb."
Een duidelijk toekomstplan heeft ze niet. "Ik wil zoveel mogelijk verschillende dingen doen. Aan de ene kant zie ik mezelf later in een band spelen op het podium van een groot festival. Anderzijds hou ik van concertzalen. Lesgeven aan kinderen lijkt me ook fijn. Ik grijp alle kansen die ik krijg!"
© 2011 - StampMedia - Liesbeth Merckx
Dit artikel werd gepubliceerd door Limburg-Actueel op 02/08/2011
