Alexandro Yaramis (rechts). © Ana Iardaneska

‘3.856 kilometer to the west’ is een tentoonstelling over zes Mechelse Assyriërs, op poten gezet door journalist Alexandro Yaramis in samenwerking met Louis Delbarre en Marcel Top. “Ik hoop dat mensen naast de Assyrische Mechelaars, ook de geschiedenis van de Assyriërs in Turkije leren kennen”, zegt Yaramis.

3.856 kilometer is exact de afstand tussen de rivier Tigris en het stadhuis in Mechelen. De tentoonstelling in de Begijnhofkerk in Mechelen vertelt het verhaal van zes Mechelse Assyriërs. De kerk in Mechelen is niet toevallig gekozen. De Assyriërs behoren tot één van de grootste gemeenschappen die in Mechelen wonen. Bovendien is de kerk een belangrijke ontmoetingsplaats voor deze christelijke gemeenschap.

In 2020 kreeg de 24-jarige journalist Alexandro Yaramis de kans om zijn documentaire ‘Atra’ te maken voor VRT-journalist Rudi Vranckx in samenwerking met Louis Delbarre en Marcel Top. “Op dat moment had ik eigenlijk geen passie meer om journalistiek te doen, maar toen kwam plots het project van Vranckx”, zegt Yaramis. “Het ging over mijn roots en de zoektocht naar het land van mijn vader." De expo ‘3.856 kilometer to the west’ vloeide rechtstreeks uit de Vranckx-documentaire, die nog altijd te zien is op VRT Max.

Genocide

Elke persoon uit de expo werd gefotografeerd op een plek in Mechelen die voor hem of haar een betekenis heeft en dat werd gecombineerd met een foto uit de documentaire als directe link met de Assyrische gemeenschap. Om optimaal gebruik te maken van de ruimte, hingen Marcel Top en Louis Delbarre de portretten tussen de zuilen van de kerk. “We wilden niet gewoon foto’s op een paneel zetten, maar de foto’s echt laten leven als een deel van de kerk”, legt Marcel Top uit.

© Lina Benhaj

De Assyriërs komen oorspronkelijk uit het Zuid-Oosten van Turkije. Veel Assyrische dorpjes beginnen aan de grens met Syrië waar de moeder van Alexandro Yaramis afkomstig van is en eindigen aan de grens met Iran waar zijn vader’s dorp ligt. In 1915 pleegde Het Ottomaanse Rijk (het huidige Turkije) een volkerenmoord op het Assyrische volk. Tot vandaag wordt dit door de Turkse staat niet erkend.

Met deze tentoonstelling wil Alexandro Yaramis niet alleen persoonlijke verhalen brengen, maar ook de geschiedenis van de Assyriërs en de huidige maatschappelijke problemen voor hen in Turkije. “Ik heb vroeger verborgen dat ik een Assyriër ben, omdat ik het beu was om het altijd uit te leggen. Nu leg ik het met plezier uit en vertel ik ook de minder goeie kanten van ons verhaal”, aldus Yaramis.

‘3.856 kilometer to the west’ maakt deel uit van het project ‘Dromen over thuis’. Dat is een initiatief van de stad Mechelen en de erfgoedcel waarmee ze verhalen van mensen met een migratieachtergrond in de kijker willen zetten. “Ook al denk je: ‘Ik heb niks te vertellen’, toch heeft iedereen een verhaal. Mensen zijn altijd nieuwsgierig naar de ander zijn verhaal”, aldus schepen van Diversiteit Gabriella De Francesco (Groen).

Je kan de tentoonstelling nog tot en met 27 november gratis bezoeken in de Begijnhofkerk in Mechelen. De kerk is iedere weekdag open van 13 uur tot 16 uur.

Elisabet Okmen. © Ana Iardaneska

Elisabeth Okmen is gemeenteraadslid in Mechelen voor Open VLD en vertelt haar verhaal in de expo. “Ik vind het mooi om even stil te staan bij andere Mechelaars en te tonen wie ze zijn en vanwaar ze komen. De mensen die hier worden geportretteerd, zijn allemaal christenen. Dat is niet het typische beeld dat mensen hebben van het Midden-Oosten. Deze stad voelt als een herkenningspunt, want we zijn hier opgegroeid en onze ouders die voor het eerst naar België zijn gekomen, kwamen aan in Mechelen.”

“Ik ben hier geboren, maar je ziet wel dat het nog steeds een zoektocht is. Onze ouders nemen verhalen en gewoontes mee van het thuisland. Mijn ouders kwamen van bergdorpjes en dan kom je in een supermoderne stad zoals Mechelen terecht. Het is niet gemakkelijk om eerstegeneratiemigrant te zijn, maar je ziet tegelijkertijd dat het heel veel kansen biedt. Dat vind je terug in de verhalen van de jongeren die hier staan. Ik kijk er heel positief naar. Ik vind het heel verrijkend.”

vorige volgende