Vorige week ging in de Stadsschouwburg van Antwerpen War Horse in première. De paarden stelen de show, evenals de topcast met o.m. Mark Tijsmans en Els de Schepper. Ook Kobe Van Herwegen (30) staat er als Carter. Hij vindt de poppen het ultieme voorbeeld van de magie van theater: “De puurste vorm van verwondering is volwassenen terug kinds krijgen.”
We spreken Kobe Van Herwegen enkele minuten na de staande ovatie van een wervelende voorstelling van War Horse. Het spektakel, dat wel wat wegheeft van 14-18 in het klein, vertelt het verhaal van de jonge Albert en zijn jachtpaard Joey, dat door zijn vader verkocht wordt aan het leger. Albert gaat in het heetst van strijd op zoek naar zijn paard.
De voorstelling is twee uur lang spektakel waarvan je mond openvalt. Naast topacteurs staan er ook een heleboel poppenspelers op de bühne, want alle dieren in het stuk worden immers zichtbaar door poppenspelers gespeeld. Die vormen echter zo’n geheel met het skelet van het dier, dat je na een minuut al niet meer door hebt dat er poppenspelers onder zitten.
Het zijn net dieren
Zo vindt ook Van Herwegen. Hij speelt Carter in het stuk en staat er nog elke voorstelling van versteld hoe levensecht de dieren in het stuk worden vertolkt. “We hebben vier teams van poppenspelers die afwisselen”, legt hij uit. “Zo is het voor ons elke avond weer anders, omdat ze reageren op de energie die wij geven. Hoe meer wij geven, hoe meer we van de ‘dieren’ terugkrijgen.”
Voor Van Herwegen is zijn rol in War Horse een droom die uitkomt. “Ik zag het stuk vijf jaar geleden in Londen”, zegt hij. “Ik was er toen al helemaal ondersteboven van. Iemand die mij een jaar geleden zou verteld hebben dat ik vandaag hier zou staan, had ik gek verklaard.”
Kobe heeft al meer dromen kunnen waarmaken. Als kind wilde hij altijd professioneel goochelaar worden, maar niemand geloofde daar écht in. “Tot ik van het middelbaar kwam”, vertelt Kobe. “Ik was net afgestudeerd en heb mijn ouders toen gevraagd of ik een sabbatjaar mocht nemen dat ik volledig aan goochelen kon wijden. Zo ben ik uiteindelijk bij de jongerenzender Ketnet begonnen. Daar heb ik veel kansen gekregen en kreeg ik ook interesse in de magie achter de schermen.”
Bezige bij
Van Herwegen is na zijn sabbatjaar Audiovisuele kunsten gaan studeren, aan het RITS. Datzelfde jaar begon hij te spelen in het Ketnetprogramma Spring. “Spring was eigenlijk een vakantiejob. Ik deed in mijn eerste jaar aan het RITS zoveel dingen tegelijk dat ik uiteindelijk vijf herexamens had. Ik heb letterlijk tussen de optredens door, in de auto en de trein, gestudeerd voor mijn herexamens”, lacht hij.
“Ik heb altijd vanalles tegelijk gedaan. Zo blijf ik fris.”, legt Van Herwegen uit. “Op dit moment ben ik bezig met het draaien van Ghost Rockers en een nieuwe reeks. Ik schrijf ook aan de biografie van een Belgische goochelaar en aan een nieuw kinderboek, een nieuw televisieprogramma én een nieuw muzikaal programma met Andrea Croonenberghs.”
Goochelen als métier
Van Herwegen is zich, in de jaren na Ketnet, ook meer gaan richten op volwassenen. In 2014 verscheen zijn boek Chapeau, een geschiedenis van de Belgische goochelkunst. “Dat boek is er eigenlijk gekomen omdat ik een poster had uit 1903, waarvan niemand wist wie er op stond. Ik ben dat met mijn vader gaan uitzoeken en bij elk antwoord, kregen we een nieuwe vraag. Na acht jaar hadden we genoeg materiaal voor een boek.”
Goochelen is sindsdien aan een opmars bezig als métier. Iets waar je tijd en werk in moet steken. “Nu goochelen een geschiedenis blijkt te hebben, leeft het ook veel meer bij ons”, denkt Kobe. “Kijk maar naar Steven de Laere van Belgium’s Got Talent en Nicholas op vtm. Die mannen zijn goed in wat ze doen! Ik ben blij dat we daar een beetje mee hebben voor gezorgd.”
De magie
Als we Kobe vragen wat hij zo speciaal vindt aan goochelen, antwoordt hij resoluut: de verwondering. “Dat heb je niet alleen bij goochelen”, stelt hij. “In War Horse zijn de paarden echt omdat iedereen ook gelooft dat ze echt zijn. Sinterklaas is echt, omdat iedereen blijft geloven in de goedheilig man. Dat is magie, dat is goochelen. Niets is zo mooi als mensen terug in iets laten geloven dat er niet is.”
Het fascineert Van Herwegen enorm dat hij, naast de kinderen, ook dikwijls de ouders vol verwondering ziet kijken. “Iedereen speelt die poppenkast mee en dat is net het mooie”, besluit hij. “Dat is de puurste vorm van verwondering: volwassenen terug kinds krijgen.”
Nooit opgeven
Samengevat: Van Herwegen is een gelukkig man. “Ik heb altijd gezegd dat ik goochelaar wilde worden en iedereen zei dat dat onmogelijk was. En kijk nu. Als je doet wat je graag doet, kan je er ook effectief iets in worden. Je moet er wel hard voor werken en soms eens goed vallen. In mijn leven zijn er tientallen deuren opengegaan, maar misschien wel honderden recht in mijn gezicht dichtgeklapt. Maar als je nooit opgeeft, kan er echt iets moois uit voortkomen.”
Je kan Kobe nog als Carter zien in War Horse t.e.m. 14 juni in de Stadsschouwburg van Antwerpen.
© 2015 – StampMedia – tekst: Lien Van Doorslaer, foto: Milou Verstappen
