Halte Astrid.
Een spichtige grijze dame en een vlezig jong meisje stappen gelijktijdig in tram 2, die goed gevuld is maar niet te. Het is nog geen spitsuur. Laten we hen respectievelijk Greyhound en Curvy noemen. Ze kijken naar het lege zitje op de tweepersoonsbank, waarvan de andere plaats is ingenomen door een veertiger met oortjes in. Daarna glimlachen ze naar elkaar. Popelend om hun goede daad te stellen.
'Gaat u maar zitten,' zegt Curvy met een hoofdknik. 'U hebt een respectabele ouderdom'.
Greyhound recht haar rug, laat haar blik goed getimed over de zwarte legging en de wijde bloes met stippen van Curvy dwalen, en antwoordt:
'Ouderdom? Leeftijd zul je bedoelen! Ga jij maar zitten. Jij bent tenslotte zwanger.'
'Ik, zwanger?' krijst Curvy verontwaardigd. Ze legt haar rechterhand op haar maag. 'Ik ben een beetje gevuld, ja. Niet zo'n panlat als de fotomodellen in de Flair misschien. Maar zwanger! Mens... ga zitten, anders val je nog om in de volgende bocht.'
De glimlach is verdwenen, bij Greyhound en bij Curvy. Ze wisselen giftige blikken en blijven verbeten rechtop bij het lege zitje staan. Twee handen met witte knokkels om de paal, een oude met vlekken en een mollige met kuiltjes. Ze snuiven hoorbaar, Greyhound net iets harder dan Curvy.
Bij halte Diamant stapt een jongen van een jaar of twaalf in. Hij heeft meteen de lege plek in het vizier, kijkt eens van de ene vrouw naar de andere en gaat zitten. Nu doet de man zijn oortjes langzaam uit, kijkt zijn buurman aan en zegt:
'Heeft uw moeder u niet geleerd dat ge moet opstaan voor oude madammen en voor vrouwen in positie?'
De jongen springt op, maar Greyhound legt haar hand op zijn schouder en drukt hem neer.
'Waar bemoeit u zich mee?' zegt ze vinnig tegen de man.
'Ja,' vindt ook Curvy, 'dat zijn uw zaken niet. Laat die jongen zitten, hij heeft misschien harder gewerkt dan wij.'
De man steekt zijn oortjes weer in en zucht.
Bij de Boekenbeurs stappen ze alle vier uit.
Niet oud. Niet zwanger. Niet onbeleefd. En niet begrijpend.
Diane Broeckhoven