‘Ik hou echt van Limburg. Het klinkt misschien cliché, maar wanneer ik hier binnen rij, merk ik dat er een andere mentaliteit heerst dan in de rest van België,’ zegt Milo Meskens (22). Het scheelde niet veel of zijn optreden van vanavond had niet kunnen plaatsvinden. ‘Eergisteren heb ik met mijn vinger ergens tussen gezeten waardoor ik nu een pleister nodig heb. Het is niet evident om daarmee gitaar te spelen, maar toch ik heb geen enkel moment gedacht om de show te cancelen.’
Geen Limburgse vlaai voor Milo Meskens in de backstage, hij heeft liever fruit. ‘Ik vind het belangrijk om zorg te dragen voor mijn lichaam, want optreden is echt topsport. Rondlopen, gitaar spelen én zingen tegelijk is vermoeiend, maar het is wat ik het liefste doe. Als ik op een podium sta, beland ik in een soort zone. Alle zorgen zijn dan weg, het werkt bijna therapeutisch. Ik ben dan zo hard gefocust op de muziek, dat ik vaak niet besef wat er rondom mij gebeurt. Al komt het natuurlijk wel binnen als duizenden mensen je liedjes staan mee te zingen.’
Aan het publiek vragen of ze ‘Stone Cold Liar’ konden meezingen, had hij vandaag achterwege kunnen laten. ‘Misschien wel, maar ik onderschat mezelf liever dan me te overschatten. Ik blijf met de voeten op de grond. Ik merk natuurlijk wel dat de mensen mijn liedjes meer en meer kennen en dus ook kunnen meezingen. Vorige zomer is dat pas echt tot me doorgedrongen. Maar alles komt met stapjes, en ik merk dat ik blijf groeien.’
‘Ik vind het dan ook niet erg dat mijn carrière niet zo is ontploft als die van Bazart. Zij hadden op hetzelfde moment als mij hun eerste radiohit en stonden meteen al in het Sportpaleis. Ik was daar als skinny white guy van 19 gewoon nog niet klaar voor. Nu merk ik wel dat ik zelfverzekerder word. Ik ben dan ook blij dat ik hier vandaag vol overtuiging op de Main Stage kan staan.’
Hopelijk staat hij hier volgend jaar weer, met nieuwe hits, en zonder pleister.
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 23/06/2018
