De interministeriële conferentie van volksgezondheid ondertekent maandagmiddag in Brussel de gemeenschappelijke verklaring over de geïntegreerde zorg voor chronisch zieken. De bevoegde ministers van alle Belgische niveaus verbinden zich ertoe de zorg voor langdurig zieken te optimaliseren. Maar waarom is dit zo belangrijk? Sam (24), organisatiesocioloog en doctoraatsstudent aan de KU Leuven, legt uit.
Het aantal chronisch zieken in België is in opmars. Een chronische ziekte zoals MS of diabetes is langdurig en kan meestal niet genezen worden. Chronische zorg richt zich dan ook vaak op het tegengaan van achteruitgang.
Bovendien stijgt ook het aantal chronische ziekten per persoon. Steeds vaker krijgt iemand te maken met meerdere chronische aandoeningen tegelijkertijd. Beide evoluties stellen de zorg voor uitdagingen.
Versnipperd aanbod
Traditioneel was de zorg vooral gericht op acute ziekten. Acute ziekten krijgen meer aandacht doordat ze zichtbaarder zijn en om een onmiddellijke oplossing vragen. Het zorglandschap van huisdokters, apothekers en (gespecialiseerde) ziekenhuizen probeerde vooral in die noden te voorzien.
De noden van een chronisch zieke zien er echter anders uit. Het zorglandschap werd aangevuld met diensten aan huis en gespecialiseerde centra voor bepaalde ziekten. Op die manier worden zowel algemene als specialistische zorg aangeboden, maar het aanbod raakte erg versnipperd.
De chronisch zieke, die vaak op meerdere vlakken ondersteuning nodig heeft, dreigt te verdwalen door dat gefragmenteerde aanbod. Vandaar het idee van geïntegreerde zorg.
Geïntegreerde zorg
Geïntegreerde zorg moet voor een individuele patiënt, of voor een groep patiënten met gelijkaardige noden, de nodige zorg samenbrengen. Dat moet leiden tot een verbetering in gezondheidstoestand, zorgkwaliteit en kostenefficiëntie.
De vraag is echter hoe geïntegreerde zorg net gerealiseerd moet worden. “Zorg samenbrengen” kan op heel wat manieren.
Casemanagers kunnen een persoonlijke gids zijn voor chronisch zieken, doorheen een nog steeds gefragmenteerd zorglandschap. Zorgpaden voor bepaalde ziekten kunnen voor afstemming tussen zorgverleners en –diensten zorgen, maar doen eveneens niet meteen iets aan de versnippering.
Concrete invulling?
Er is een fundamentele reorganisatie van de zorg nodig om ze geïntegreerd te kunnen noemen. De gemeenschappelijke verklaring van de interministeriële conferentie is een interessante visietekst. Nu is het vooral afwachten welke invulling er aan zal gegeven worden in de praktijk. Zal het lukken om meer te doen dan bruggen te slaan tussen zorgdiensten zoals ze nu bestaan, en de versnippering werkelijk te overstijgen?
© 2015 – StampMedia – Sam Pless
Dit artikel werd gepubliceerd door inVlaanderen op 30/03/2015
