WERCHTER - Een vuurbol en zes vuurspuwende torens. Meer had Muse niet nodig om bij aanvang van het concert op Werchter Boutique de aandacht te trekken. Het werd meteen ook de voorbode van spektakel, spektakel, spektakel.
Het festivalseizoen is ingeluid met een knaller van jewelste. Terwijl de supporting acts SX en Balthazar bescheiden de wei voor zich wonnen, spatte de bombast bij de opkomst van het Britse drietal er meteen van af. Vuur en reusachtige lichtschermen op de tonen van ‘Supremacy’, eveneens de opener van hun laatste worp, zetten de standaard voor de rest van de avond.
Onderliggende boodschap
Kosten noch moeite werden gespaard. Een robot op het podium tijdens ‘Unsustainable’, of een reusachtige gloeilamp erboven tijdens ‘Blackout’, waaronder een ballerina zwierig danste. Ook heel wat andere interessante figuren passeerden de revue. Een onuitstaanbare fat cat uit een filmpje verscheen plots op het podium om daar te sterven, wat ook het lot was van een zakenvrouw. Al verdronk zij zichzelf met een benzinepomp. Daarenboven werden onze wereldleiders niet gespaard. Obama, Merkel, Hollande, Poetin en zelfs onze eigen Di Rupo waren karikaturale dansende figuurtjes tijdens het funky ‘Panic Station’.
Het gaat niet zomaar over hersenloos vertier. Het gaat niet goed met onze wereld, met die economie- en energiecrisissen. Er moet iets gebeuren, want anders wordt onze wereld onhoudbaar. Die boodschap werd al goed voor het concert ingeprent, met een robotstem die herhaaldelijk ‘Unsustainable’ over de weide riep.
Gekrijs
Op muzikaal vlak was er een goede afwisseling van oud en nieuw werk. Tussen de nieuwe nummers door kregen de klassiekers zoals ‘New Born’ en ‘Supermassive Black Hole’ de volle aandacht. Zelfs nummers uit hun beginjaren, zoals het oude ‘Bliss’ en het rustige ‘Unintended’ stonden op de setlist. Enkel ‘Undisclosed Desires’ was wat minnetjes, aangezien frontzanger Matthew Bellamy het hele nummer vriendelijk handjes schudde met de fans op de eerste rij, waardoor hysterisch gekrijs het nummer volledig overstemde.
Ten slotte kreeg bassist Chris Wolstenholme zijn tijd met het publiek. Op het nieuwe album zingt hij twee nummers. Gisterenavond koos hij voor het opzwepende ‘Liquid State’. Terwijl Bellamy volledig loos ging, hield Wolstenholme zich als hoofdzanger op een festival heel goed staande.
Kortom, Muse is live nog steeds een topper, al zullen sommigen zich vast wel ergeren aan het bombastische spektakel dat af en toe met alle aandacht aan de haal durft te gaan. Maar het oog wil ook wat, zodat we de grootheidswaanzin van de band gerust met de mantel der liefde bedekken.
© 2013 - StampMedia - Eline Verdegem
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 20/06/2013
