Een leven, vol bier, feestjes en nieuwe vrienden. Mirte (21) was zo’n studententijd niet gegund. Ze heeft namelijk last van een depressie. “En ik heb helemaal geen tijd om depressief te zijn.”
Mirte (21) dacht dat het er gewoon bij hoorde, zich af en toe slecht voelen. Toen ze in 2016 begon met studeren maakte ze veel vrienden via een vereniging. Ze vond haar studie International Event Managment fantastisch. Tuurlijk, ze was wel eens eenzaam, maar was dat niet normaal wanneer je alleen naar een vreemde stad ging?
Na een goede zomer kwamen afgelopen september al haar donkere gevoelens terug. Ze wist dat er iets mis was, maar bleef toch doorgaan. In januari had Mirte op aanraden van haar beste vriendin een gesprek bij een psycholoog. Hij zei dat ze depressief was. “Ik dacht twee dingen. Eén: fijn om te horen dat ik niet helemaal gek ben en dat er echt iets met me aan de hand is. En twee: hoe de fuck ga ik hier vanaf komen?”
Taboe
Onlangs kwamen schrikbarend hoge cijfers naar buiten over depressie onder studenten, maar toch wordt er volgens Mirte nog steeds niet over gepraat. “Het is bizar dat ik me nog steeds schaam om te vertellen dat ik een depressie heb. Het is gewoon zo dat ik sommige stofjes te kort heb in mijn hersenen. Ik zei ook tegen mijn psycholoog: maar ik kan helemaal niet depressief zijn. Ik ben namelijk een student. Ik heb geen zwaar leven.”
Zelfs na haar diagnose en therapieën mocht ze niet depressief zijn van zichzelf. “Ik bleef maar denken: stel je niet aan, kom met je reet van de bank af.” Toen ze haar gevoelens onder ogen zag, werd het zwaar. “Mijn leven stond een tijd, eigenlijk juist niet op z’n kop, maar het stond stil. Ik sliep vaak zestien uur per dag.”
Ongezellig
Waar Mirte in haar omgeving nog tegenaan loopt, is het verschil tussen willen en kunnen. “Wanneer ik zeg dat ik niet mijn bed uit kom, dan denken mensen dat ik daar geen zin in heb. Dat ik gewoon een schop onder mijn kont nodig heb. Maar zo werkt het niet. Als dat zo zou zijn, hadden veel minder mensen last van een depressie.”
Ook telkens uitleggen dat ze geen alcohol drinkt, blijft Mirte vermoeiend vinden. Door de katers voelde ze zich zo slecht dat ze soms geen uitweg meer zag. Nu mag ze ook niet meer drinken door haar zware antidepressiva. “Ik vind het wel vervelend dat ik vaak ongezellig genoemd word. Ik vind mezelf al zo kut, ben ik eindelijk zover dat ik de deur uit ga en dan krijg ik ook nog te horen dat ik niet leuk bent omdat ik geen tien bier naar achter gooi.”
Heeft ze nog vertrouwen in het beter worden? “Ik wil er heel erg graag vertrouwen in hebben. Op dit moment denk ik ook niet dat het zoveel uitmaakt of ik dat vertrouwen heb of niet. Wanneer je levenskwaliteit na een jaar behandeling nauwelijks beter is en je geen zin hebt om zo de komende zestig jaar te leven, dan moet je wel door.”
KADER MindMates
Om studenten te ondersteunen startte de KU Leuven MindMates. Ze houden zich op vele vlakken bezig met de mentale wereld van jongeren. Bijvoorbeeld door een buddyprogramma waarbij een jongere student gekoppeld wordt aan een ouderejaars buddy. Student Jan raakte door zijn buddy uit een sociaal isolement na een depressie. "Het is een springplank om daarna de stap zelf makkelijker te kunnen maken." Volgens coördinator Samira Akhtar draait MindMates om “de mentale gesteldheid van studenten verbeteren en het taboe doorbreken.”
