Familie, vrienden en sympathisanten namen op 25 februari afscheid van nonkel Bob, volksvriend in Vlaanderen en pionier van de Vlaamse kindertelevisie.
Hoewel de dienst pas begon om elf uur stonden er om half tien al veel sympathisanten te wachten voor de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Wij spraken met enkelen onder hen en zochten naar wat Nonkel Bob betekende voor het Vlaamse volk.
Milleke, melleke, mol, karwitsel, karditsel, kardol
Nadine De Donder (45) was tot op het einde een goede vriendin van Bob Davidse. Ze leerden elkaar kennen op de toenmalige BRT. “Bob was een charmante, lieve en warme man. Je kon er altijd terecht met je problemen. Hij bleef altijd optimistisch, zelfs tot op het einde.”
De meeste sympathisanten kennen hem vooral van televisie en herinneren het zich nog levendig. Ze vinden het spijtig dat de jongeren van nu Bob Davidse amper kennen. Guido Roofthoofd (54) keek graag naar de programma's van nonkel Bob. “Ik heb alle programma's op video gekocht en ik laat mijn kinderen daar naar kijken. Hij was een imposant figuur en een grote kindervriend. Dat zie ik ook opvoedkundig. Wie was er toen geen lid van de Melkbrigade? De kinderen van nu weten niet meer naar wat ze moeten kijken. Er is veel te veel op televisie. Ik laat mijn kinderen geen hele dag televisie kijken. Een gezelschapsspel spelen is ook belangrijk.”
Jeugdherinneringen
De overbuur van Bob Davidse, Erik Suy (55) heeft goede herinneringen aan de man. “Vroeger zat ik altijd een halfuur op voorhand voor de televisie. We keken naar het testbeeld en wachtten op nonkel Bob. Ik heb nog een verzamel-lp met liedjes van hem. Ik had een afspraak met nonkel Bob om de lp te signeren, maar die is nu niet door gegaan. Ik had het al vroeger moeten doen en daar heb ik nu spijt van.”
Carl Liekens (45) nodigde nonkel Bob uit voor de dertigste verjaardag van zijn vrouw. “Ik belde hem op en hij was superenthousiast. Hij was toen 79 en ik ben hem thuis gaan ophalen met de wagen. Hij heeft toen voor ons gezongen en een uur lang poppenkast gespeeld. Eigenlijk zou hij niet langskomen omdat zijn vrouw gevallen was. Hij stuurde een brief naar de pastoor van Schriek die uiteindelijk in Putte beland is. Toch heb ik hem aangekregen en dat stukje papier koester ik nog altijd.”
Lena Thijssen (63): “De kinderen kennen alleen nog het liedje 'Vrolijke vrienden' van nonkel Bob maar ze weten niet wie de man is. Hij leerde de kinderen zingen, spelen, knutselen en gitaar spelen. Zo iemand krijgen de jongeren nooit meer te zien.”
© 2010 – StampMedia – Lizelotte Stroeckx
Dit artikel werd gepubliceerd door Belg.be op 25/02/2010
