Khalid (21) buigt zich over de nieuwe maatregel die de federale overheid wil inzetten tegen radicalisering. We hebben geen nood aan deradicalisering maar reradicalisering, meent hij. "De deradicaliseringsindustrie is een nieuw middel om inclusief verantwoordelijk bestuur en echte volksvertegenwoordiging van zich af te wimpelen."
Wie zich, in de nasleep van de recente terroristische aanslagen, doodergert aan de manier waarop beleidsmakers en het middenveld met deze overspannen sfeer omgaan, kan maar beter een generatieslaapje houden. Het ziet er niet meteen naar uit dat de huidige volksvertegenwoordigers en prominenten uit de betrokken gemeenschappen, zich een spiegel zullen voorhouden in de aanpak van het gewelddadig extremisme en de polarisatie van de samenleving.
Spierballengerol
Aan symptoombestrijding geen gebrek. De federale regering voerde een resem nieuwe ‘anti-terreurmaatregelen’ door. Hierdoor is het vage, ongedefinieerde begrip ‘terrorisme’, zoals dat in het strafwetboek staat, nog gecompliceerder gemaakt dan het al was.
Politici, verspreid over de gehele links-rechtsas, zijn niet verder gekomen dan wat gratuite, gerecupereerde oppositievoering, of politieke profilering. Zo mengde minister van Buitenlandse Zaken, Didier Reynders, zich in een debat dat buiten zijn beleidsdomein ligt. Hij pleit voor de onwettige overweging om de Belgische nationaliteit af te nemen van veroordeelde terroristen met een dubbele nationaliteit, ongeacht of ze tot een tweede of derde generatie Belgen behoren.
Soortgelijke denkpistes zijn juridisch niet hard te maken, maar daar liggen beleidsmakers niet wakker van. Spierballengerol en ordinair machtsvertoon komen nu eenmaal stoer en verantwoordelijk over bij de publieke opinie.
Contrapropaganda
De meest recente geplande beleidsmaatregel, dat van een counter narrative, laat weinig aan de verbeelding over. Een zoveelste, overgewaaid concept uit de Verenigde Staten, dat onderdeel uitmaakt van de War on Terror, waar het Amerikaanse continent sinds 9/11 mee wordt geconfronteerd.
Contra-propagandacampagnes hebben tot doel mensen die zich tot sciencefictionverhalen van IS aangesproken voelen, te confronteren met… contra-fictie. Hoewel het Amerikaans voorbeeld heeft gefaald, wenst de minister van Veiligheid Jan Jambon, zelfs een stap verder te gaan. Volgens hem kan dit concept wél kans van slagen hebben als moslimpoppetjes worden gezocht, die deze in elkaar geknutselde fictieverhalen als waarheid kunnen verkopen aan diegenen die op het punt staan te vertrekken naar het oorlogsfront.
Geloofwaardigheid
Zonder in te gaan op het gigantisch gebrek aan geloofwaardigheid van zo’n counter narrative vanuit de overheid, is het meest ironische dat de realiteit die ‘propaganda’ vaak overschaduwt. Vele onderzoeken, tonen aan dat wie zich aangesproken voelt door de IS-propaganda, zich vaak al onttrokken heeft van de moslimgemeenschap – en dus ook haar moskeeën en bijbehorende imams.
Ondanks dat blijven beleidsmakers hun pijlen richten op de religieuze instellingen en imams, terwijl ze net een onderdeel kunnen zijn van de oplossing. De theologische expertise om ervoor te zorgen dat extremistische gedachtegangen worden weerlegd, vind je namelijk niet in het Witte Huis. Het is daarom betreurenswaardig dat de ademruimte, en het vertrouwen vanuit de overheid naar de moslimgemeenschappen toe, nog altijd ontbreekt. Moslimgemeenschappen willen niet liever willen dan weerbaar zijn voor de excessen in hun middens.
De verschillende overheden zullen daarom geen millimeter aan geloofwaardigheid winnen, als uit gelekte e-mails blijkt, dat de partij van de minister van Veiligheid (N-VA), verdoken sympathieën vertoont voor de islamofobe ‘Pegida-beweging’. Zelfs al heeft diezelfde minister zich in het Parlement voorgedaan als de verzoener van dienst, wanneer parlementslid Filip De Winter, met een Koran in de hand, de moslimgemeenschappen in het harnas joeg.
Deradicaliseringsindustrie
Het ziet er niet meteen naar uit, dat de huidige overheden uit de fouten van vorige en buitenlandse regeringen zullen leren. Integendeel, na de uitgemolken integratie-industrie, is een nieuwe markt gecreëerd waarmee het (moslim)middenveld de verschillende overheden op haar wenken bedient: de deradicaliseringsindustrie.
Welke politiek bewuste moslimjongere ik ook aanspreek, allen zijn ze het erover eens dat de vele debatten rond ‘radicalisering’ de spuigaten uitlopen. Het loopt dermate uit de hand, dat er tegenwoordig meer ‘radicaliseringsexperts’ opduiken, dan er überhaupt ‘Syriëstrijders’ zijn.
Het mag duidelijk zijn dat de deradicaliseringsindustrie een nieuw middel is om inclusief verantwoordelijk bestuur en echte volksvertegenwoordiging van zich af te wimpelen. Tijdens vele van de honderden evenementen gaat men bovendien voorbij aan de essentie. Men problematiseert doelbewust radicale (lees: afwijkende) meningen, waar op zich niets mis mee is.
Ik leef in de overtuiging dat wij de jongeren moeten reradicaliseren. Jongeren moeten de kans krijgen om terug te keren naar de zuivere bron van hun religie. Terug naar de essentie van de onvervalste profetische boodschap. Kortom, terug naar de islam zoals België ze heeft erkend.
Amerikaans en Brits voorbeeld
Hun buitenlands beleid buiten beschouwing gelaten, kunnen onze beleidsmakers wel degelijk enorm veel leren van landen als Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.
Groot-Brittannië schenkt bijvoorbeeld al lange tijd de broodnodige ademruimte aan geloofwaardige figuren, zoals Usman Raja, die in overleg met de autoriteiten de volledige autonomie krijgen om de jongeren te reradicaliseren. Ze brengen enerzijds een boodschap van liefde en begrip aan de man en anderzijds een duidelijke oproep tot verantwoordelijkheid en maturiteit. En… met resultaat!
De Amerikaanse cultuur is een voorbeeld op vlak van integratie. De multiculturele samenleving is er – net als hier overigens – niet meer weg te denken. Amerikanen reageren daarom veel minder wereldvreemd wanneer ze moslims met lange gewaden en een baard, een gebedsmatje zien uitrollen in Central Park, om gezamenlijk het gebed te verrichten.
Laat ons daarom allereerst contrapropaganda tegen onszelf voeren, volgens de geest van volgende vers uit de Koran: “Voorwaar, Allah verandert de toestand van een volk niet, totdat zij hun eigen toestand veranderen.” (Soerat ar-Ra’d: 11)
© 2015 – StampMedia – Tekst: Khalid El Jafoufi, cartoon: Meriam Akaouch
