Gedreven door een onontkoombare drang om zijn verhaal te vertellen, toont kunstenaar Frederik Heyman (27) zijn recentste werk in de solo-expositie Pen Pals in de galerie Base-Alpha. Heyman vertelt hoe hij rondkomt als kunstenaar en over de constante frictie tussen creatieve uitersten.
Galeriehouder Bart Vanderbiesen licht toe waarom juist Frederik zijn hart stal.
Heyman: "De solo-expositie Pen Pals is speciaal gemaakt voor de galerie Base-Alpha. Ik wilde volledig nieuw werk creëren. In eerdere series confronteerde ik oud met nieuw werk. Het was een verhaal dat liep over enkele jaren. Pen Pals moest op zichzelf kunnen staan. Alle ideeën die ik niet kwijt kan in mijn toegepast werk, kan ik de vrije loop laten in mijn persoonlijke projecten. Pen Pals is de ultieme climax."
Waarom is de keuze op Frederik Heyman gevallen
Vanderbiesen: "Ik heb Frederik twee jaar terug op een tentoonstelling gezien en zijn werk trok mij meteen aan. Zijn werk is heel verhalend en hij brengt het op een fascinerende manier over. Visueel, zonder dingen weg te steken, duidelijk aanwezig en eerlijk zichtbaar, letterlijk.Zijn werk past in mijn galerie, omdat deze jonge hedendaagse kunst heel sterk met een eigen visuele taal werkt. Andere kunstenaars van mijn galerie zijn vaak gesloten en bezig met hun eigen verhaal. Ze kijken wel om zich heen om inspiratie op te doen maar zullen nooit zomaar een andere taal overnemen omdat het commercieel is of goed in de markt ligt. Ze werken op zichzelf gericht, net als Frederik. Hij zet zijn verhaal in foto maar werkt niet bij."
Waardoor is Pen Pals geïnspireerd?
Heyman: "Ik kreeg een magazine van een vriend uit Londen: een worstelmagazine uit '67, duidelijk geënsceneerde beelden met veel bloed en visueel agressieve settings. Tussen de pornografische advertenties stond een advertentie voor kinderen die op zoek waren naar penvrienden: 'Lieflijk meisje uit Ohio zoekt penvriendje.' Dat zette voor mij de basis: geënsceneerd geweld en trauma tegenover lieflijk, kinderlijke input. Een absurde abstractie die het vertrekpunt voor deze expo werd, uiteindelijk zelfs de drager. De expo bestaat uit vier foto’s/installaties die worden gelinkt door illustraties. De foto’s zijn begonnen bij onderzoek naar een trauma, een onderzoek waarin je op een absurde manier reflecteert op je eigen trauma’s. Dat vertaal ik naar een hedendaags beeld. Maar dit wordt snel te emotioneel beladen. Ik heb wel vastgehouden aan een autobiografisch gegeven. Pen Pals is een monumentale, bijna megalomane, performance die zich vertaalt in een scène, de som van enkele gestileerde beelden."
Waar laat je je door inspireren?
Heyman: "Door mijn dagelijkse omgeving. In eerder werk liet ik mij inspireren door grafische elementen en documenten uit een collectieve geschiedenis of wetenschap. De laatste anderhalf jaar zit ik meer op een emotionele flow. Het proces van ouder worden en een andere kijk krijgen op je werk en wie je bent. Het proces dat resulteert in de beelden is veel emotioneler geworden, persoonlijker. Daar maak ik een collage van in mijn hoofd, meerdere lagen als ideeën die ik op elkaar leg. Recent ben ik illustraties aan het vertalen naar fotografie. Het is boeiend om wat ik toen heb gerecreëerd in de tekening, spontaan en onberedeneerd, te vertalen naar fotografie. Ik werk dan met protheses, verlengstukken en uitgeprinte achtergronden, Photoshop is enkel voor kleine retouches. Ik kan heel snel verveeld zijn door mijn eigen werk. Het is een constante zoektocht naar manieren om het voor mezelf interessant te houden."
Gebruik je modefotografie om geld te verdienen?
Heyman: "Ja, maar ik houd mijn vrij werk liefst strikt gescheiden van de modefotografie, hoewel die ook wel overlappen op een bepaald punt. Een modefotograaf wordt snel gestigmatiseerd en dan word je minder serieus genomen op je persoonlijk werk, het wordt moeilijker aanvaard."
Draagt jouw werk iets bij aan de maatschappij?
Heyman: "Nee, dat is ook niet mijn drijfveer. Ik heb geen politieke input, nu toch niet, misschien ooit. Het is puur mijn eigen wereld, mijn narcisme of ego dat ik weerleg. Sommigen kunnen dat appreciëren, anderen niet. Ik moet niks vertellen of proberen te verbeteren. Ik heb in mijn toegepaste werk al genoeg werk wat moet communiceren. Mijn vrije werk is puur wat ik wil doen en vertellen."
Is het nodig om het werk van Frederik aan de wereld te laten zien?
Vanderbiesen: "Eigenlijk wel. Zijn werk is voor mij heel esthetisch, voor andere mensen misschien helemaal niet. Maar het is vooral het concept dat ik interessant vind, hoe hij werkt en hoe hij zijn verhaal overbrengt. Het zou veel esthetischer en zuiverder gebracht kunnen worden, maar juist de keuze om dat niet te doen maakt het interessant."
Frederik Heyman: Pen Pals, tot en met 30 juni 2012 in galerie BASE-ALPHA, Kattenberg 12, 2140 Antwerpen.
© 2012 - StampMedia - Manouk Hasebos
Dit artikel werd gepubliceerd door Knack - online op 05/06/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 06/06/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 06/06/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 06/06/2012
