Ontdekkingsreizen zijn van alle tijden. Ook quarterlifers trekken er massaal op uit. De een voor een wereldreis, de ander om zich permanent in het buitenland te vestigen. Maar wat brengt die ‘youngsters’ naar hun land van bestemming? Wij vroegen het Rick die op Aruba woont.
Ik ben op Aruba gaan wonen voor mijn werk. Ik heb zeven jaar gestudeerd om leraar te worden. In Nederland was het erg lastig een fulltime baan te vinden. Zelfs als mannelijke leerkracht. Ik vertikte het om als interimer te werken: ik wilde mijn stagegevoel juist kwijt. Op Aruba kreeg ik via SKOA (Stichting Katholiek Onderwijs Aruba, red.) een full-time contract voor drie jaar aangeboden. Ik was meteen verkocht.
Het ging allemaal heel snel: in januari 2014 nam ik contact op, twee maanden later mocht ik op gesprek komen. Nog geen twintig minuten later had ik een baan. In juni haalde ik mijn diploma en in augustus verhuisde ik. Het onderwijs hier is niet te vergelijken met dat in Nederland. Scholen hebben hier heel weinig materiaal. Digiboards, die hebben ze hier nog niet en ik moet het dus stellen met een krijtbord. Door de warmte zijn de kinderen vanaf 10 uur niet meer geconcentreerd. Het werk is zwaar, maar daardoor niet minder leuk.
Mensen hier zijn heel open en behulpzaam. Kom je ergens binnen, krijg je meteen eten en drinken. Als je hier een lekke band hebt staat er binnen de vijf minuten een vreemde naast je om te helpen. Op Aruba zijn mensen minder negatief dan in Nederland en zijn ze dankbaar voor wat ze hebben, vooral dan voor hun vrienden en familie. Mensen praten ook echt met elkaar en zijn oprechter, naar mijn mening.Niet iedereen zit voortdurend naar zijn of haar smartphone te turen.
Mijn vertrek voelde best dubbel: tegelijk eng en heel gaaf. Het was super leuk om naar een eiland te vertrekken waarvan ik niets wist behalve dat het er warm is en dat je er leuke dingen kan doen. Ik vond het fijn dat ik les in het Nederlands zou geven. Ik wilde ook graag alleen gaan wonen, al was dit wel erg radicaal. Mijn omgeving en dus mijn veilige schulpje verlaten, dat was het enge. Ik was vooral benieuwd of ik het zou kunnen.
© 2016 – StampMedia – Cornelius Noll / Corianne Bartels
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 23/12/2016
