Door de aanhoudende vluchtelingenstroom naar Europa, laait op het politieke toneel de discussie om in het Midden-Oosten in te grijpen opnieuw op. Sander (24) denkt er het zijne van. “Al vier jaar bereiken afschuwelijke beelden ons uit Syrië, maar nu pas lijkt de nood het hoogst bij de Europese politieke elite”, schrijft hij in onderstaand opiniestuk.
Nu het water tot aan onze knieën staat en oorlogsvluchtelingen hier staan, willen sommige EU-lidstaten eindelijk ingrijpen in Syrië. Het conflict in Syrië woedt al sinds 2011, maar Europa wachtte tot de Syriërs – op de vlucht voor Assad en Daesh – in tenten in onze steden verzeilden.
Frankrijk reflecteert momenteel over een tussenkomst in Syrië, zonder VN-mandaat. Ook in Belgische regeringskringen is men bereid om F-16’s te sturen zonder de goedkeuring van de VN Veiligheidsraad. Premier Charles Michel zou zich daarvoor verantwoorden onder het mom van ‘legitieme zelfverdediging’. Alsof Europa momenteel bestookt wordt met vluchtelingen. De extreemrechtste politicus Geert Wilders sprak ook al over een zogenaamde “islamitische invasie van mannen met baarden”.
Pas als we plots in onze straten worden geconfronteerd met de gevolgen van het Syrische conflict, lijkt de nood het hoogst bij de Europese politieke elite om het conflict bij de bron aan te pakken.
Al vier jaar bereiken afschuwelijke verhalen ons vanuit Syrië. De laatste tijd domineert Daesh de berichtgeving met de ene gruwelijkheid na de andere. Maar het terreurbewind van het Syrische regime onder Bashar al-Assad moet niet onderdoen voor de meest gevreesde terreurgroep. Assad maakte al meer slachtoffers dan IS en al Qaeda samen.
Maar België wil zich niet in het geopolitieke wespennest gooien. Daarom spreken Michel en partijgenoot Didier Reynders enkel over luchtaanvallen op stellingen van IS in Syrië. Iedereen wil Assad weg, maar slechts weinigen hebben de moed om hun pijlen op de dictator te richten.
Egoïsme
Dat Europa nu pas wil ingrijpen omdat de asielcentra overspoeld worden, is op zijn zachtst gezegd triest. Het getuigt bovendien van puur egoïsme. Dat terwijl Europese verdragen zo vaak de nadruk leggen op mensenrechten en het afdwingen ervan in de EU, en ver daarbuiten.
Charles Michel en zijn Franse collega Hollande zijn overigens niet van plan het op te nemen tegen Assad. Er gaat enkel tegen IS-strijders gevochten worden in Syrië. Nochtans ontvluchten heel wat Syriërs het land omwille van het buitensporige geweld van hun president. Syriërs die het opnamen tegen Assad belanden noodgedwongen ook in het hart van Europa.
Boots on the ground
Grondtroepen inzetten, blijft voor België taboe. Alleen luchtaanvallen zijn bespreekbaar. Nochtans zijn die zogenaamde boots on the ground cruciaal om Daesh (IS) te verdrijven, zo meent ook Sven Biscop in De Morgen. “IS kan bovendien alleen op de grond verslagen worden en dat blijft de hoofdverantwoordelijkheid van de landen van de regio zelf”, schrijft hij. Maar ook de landen uit de regio zelf staan niet te springen om zich in het geopolitieke wespennest te mengen.
In Groot-Brittannië weerklinkt eveneens het idee om militair in te grijpen in Syrië. Premier David Cameron zei dat er een zware militaire kracht nodig is om Daesh (IS) te verdrijven en het regime van Assad omver te werpen.
“Enkel vrede kan oorlogsvluchtelingen stoppen”, liet Herman Van Rompuy optekenen. “Maar die vrede kan enkel bestendigd worden met oorlog.” Want zowel Assad als terreurgroep IS staan niet open voor dialoog.
© 2015 - StampMedia - Sander Denayer
Dit artikel werd gepubliceerd door Opiniestukken.nl op 12/09/2015
