De Vlaamse Jeugdraad hield de afgelopen weken verkiezingen om de nieuwe leden van de Algemene Vergadering aan te duiden. Sabiha Harrass (17) was één van de kandidaten om één van de twaalf plaatsen te veroveren. Was, of beter is. “Deze keer heb ik het niet gehaald, maar de campagne heeft perspectieven en ook deuren geopend”, vertelt ze in onderstaand ervaringsverslag.
Van 20 september tot en met 19 november was het aan mij om mijn stem te laten horen aan jongeren en hen te overtuigen om voor mij te kiezen. Wat maakte mij anders dan de andere kandidaten? Wat zijn mijn troeven en zwakheden?
Vandaag, op het einde van de rit, kan ik pas een antwoord op deze vragen formuleren. Ondanks de nederlaag ben ik nu meer dan ooit zeker waar ik voor sta. Dat is in grote lijnen nog steeds hetzelfde als op het moment dat ik op de oproep inging, en van standpunten veranderen zie ik niet meteen gebeuren. Omdat ik nu meer weet en meer kan dan in het begin.
Rechtvaardigheid, inspraak en participatie
Ik sta voor rechtvaardigheid; in de les, op straat op het werk. Want het mag niet dat jongeren worden beoordeeld op hun kleur, geaardheid of religie in plaats van op hun competenties. Het mag niet dat Mohamed omwille van zijn naam geen kans krijgt van de werknemers.
Ik sta voor inspraak en jongerenparticipatie. Hoeveel jongeren weten af van de Vlaamse Jeugdraad? Jammer genoeg veel te weinig. Maar hoeveel jongeren hebben recht om aangehoord te worden? Allemaal. Daarom wil ik nog steeds een aanspreekpunt voor de jongeren blijven. Hen vertegenwoordigen en, het allerbelangrijkst: gewoon naar hen luisteren.
Want daar loopt het mis. Jongeren worden te vaak bestempeld - hun mening meteen ook. Voor mij, een jonge moslima uit het Vilvoordse, staat de stempel al klaar. Ik ga de term niet gebruiken, hier geen extra tijd aan verspillen. Mensen gaan de link blijven leggen. En hoewel het vermoeiend is om altijd te moeten bewijzen dat het anders kan, is het belangrijk dat duidelijk wordt dat niet iedereen van ons zo is.
50 jaar migratie
Het wij-en-hen idee wil ik ook doorprikken. Na 50 jaar migratie verbaast het mij dat het anderen verbaast dat ik correct Nederlands spreek. Of dat ik de twee landstalen beheers, dezelfde hobby’s en interesses heb als mijn Belgische leeftijdsgenoten. “Aanpassen of verhuizen”, doet dat niet aan iemand denken? Wel, ik denk dat ik vrij goed aangepast ben, maar merci voor het voorstel.
De verkiezingscampagne heeft perspectieven, maar ook deuren geopend. Ik ben niet verkozen voor de Algemene Vergadering, maar daarom niet minder geëngageerd voor de jongeren. Er zijn immers nog steeds de werkgroepen waar ik mij ten volle voor zal inzetten. Combineren met school, familie, vrije tijd: het lijkt onmogelijk, maar daarom wil ik het wel een kans geven.
Misschien moet ik meer durven, misschien zelfs mijn mening opdringen. Of had ik gewoon meer jongeren moeten bereiken? In ieder geval: als iets je interesseert, fascineert of prikkelt, ga er dan gewoon voor. Aan jezelf twijfelen is overbodig. Als het minder gaat, in het achterhoofd houden dat alles eventueel wel goed komt. Tot binnen drie jaar voor nieuwe verkiezingen!
© 2014 – StampMedia – tekst: Sabiha Harrass, foto: Raisa Vandamme
Dit artikel werd gepubliceerd door Allesoverjeugd.be op 24/11/2014
