Geheime rijmers, zinkoninginnen en podiumprinsen zakten op 22 april af naar kunstenaarswalhalla DEStudio in Antwerpen voor de uitreiking van SOET, dé poëzieprijs van Jeugd & Poëzie. Eline Crols (23) uit Turnhout – master in de taal- en letterkunde en meesteres in de kunst van het dichten – kaapte de eerste prijs weg in de categorie 18+.
Op een fluweelzachte, flashygroene sofa ergens achterin één van de vele prachtige kamers die het gebouw telt, vertelt Eline over zinnen vinden als schelpjes op een strand, het doodrelativeren van het leven, writers blocks en ondanks al haar successen onzeker blijven.
Proficiat met je overwinning, Eline! Nog geen half uur geleden heb je de SOET 2017 gewonnen! Welke gevoelens razen nu door jouw lijf?
“Ik ben vooral heel erg blij momenteel! Het is een beetje overweldigend allemaal.”
Je hebt gewonnen met je gedicht ‘Vloeibaar’, waar gaat het over?
“Over een levensloop waarin de personages bijna wanhopig hun eindigheid proberen te bestrijden. Voor ze het goed en wel beseffen houdt het leven op en begint het ergens anders gewoon weer opnieuw. Ik wou het contrast schetsen tussen de eindigheid van een mensenleven en de eindeloze grotere levenscyclus die zich telkens herhaalt.”
Wat betekent poëzie voor jou? Welke rol speelt het in je leven?
“Poëzie is voor mij een manier om de banaliteit van het alledaagse zo mooi mogelijk te vatten. Ik vind dat er veel schoonheid schuilt in het kleine zo onder woorden brengen dat het iets groots wordt. Op die manier biedt poëzie voor mij vaak ook een tegenwicht tegen extreme relativering.”
Heb ben je ooit met poëzie begonnen? Heb je op een dag een blad papier gepakt en een gedicht geschreven? Of sluimerden er al jaren gedichten in je hoofd?
“Ik ben nu een jaar of vijf poëzie aan het schrijven. Ik weet dat ik zelfs als kindje al schoolkrantjes maakte voor mezelf, kleine gedichtjes schreef. Zo is dat steeds verder gegroeid.”
Ben je gegroeid in je schrijven tijdens die vijf jaren?
“Ja, ik denk van wel. Vroeger schreef ik prozaïsche, lange gedichten. Eerder kortverhalen, eigenlijk. Nu is dat meer en meer naar poëzie aan het evolueren.”
Hoe schrijf je? Hoe begin je aan een nieuw gedicht?
“Ik zie iets, of ik maak iets mee, dat kan iets heel kleins of geks zijn, en dan probeer ik dat in een mooi zinnetje te gieten. Meestal komt dat zinnetje niet in het ‘echte’ gedicht terecht, maar daarrond bouw ik wel mijn gedicht. Daarop begin ik te associëren en te schrijven en te schrappen, en wanneer ik het gevoel heb dat het goed zit, laat ik het rusten.”
Waar schrijf je vooral over?
“Ik schrijf over alles wat ik tegenkom, maar in de praktijk gaat het wel heel vaak over dood en vergankelijkheid. (lachend) Misschien moet ik daar eens over nadenken, misschien zegt dat iets over mijn persoonlijkheid.”
Hoe ga je om met een writers block?
“Meestal wacht ik ongeduldig af tot ik vanzelf weer inspiratie krijg. Als ik echt moet schrijven, helpt naar inspirerende muziek luisteren of wat ronddwalen door een stad me soms wel.”
Wil je later met poëzie verdergaan of is het meer een hobby?
“Ik weet het niet. In de eerste plaats zeker wel een hobby, maar ik wil sowieso met poëzie bezig blijven. Ik zie wel waar ik beland.”
Dan is SOET zeker een grote stimulans! Je zei net dat je onzeker was over je poëzie en dan win je de eerste prijs. Hoe komt het dat je onzeker bent?
“Ik ben niet zozeer onzeker over mijn poëzie of over wat ik schrijf, maar vooral over hoe ik dat op een podium moet gaan brengen. Dan kijk ik van bovenaf naar mezelf en denk ik voortdurend: ‘Allee, Eline, wat zit gij nu op dat podium te doen! Stop daar mee!’”
Heb je mensen die je heel erg gesteund hebben, die je geïnspireerd hebben? Grote voorbeelden misschien?
“Grote voorbeelden niet echt, maar qua poëzie ben ik een grote fan van Charlotte Van Den Broeck.”
Om af te sluiten: van de jeugd wordt wel eens beweerd dat ze niet met poëzie bezig zijn. Wat denk jij daarvan, na zo’n dag waarop ik me verbaasde over het fris poëtisch talent dat in Vlaanderen borrelt?
“Ik denk dat poetry slam veel jongeren wel aanspreekt. Wanneer ze daar voor het eerst mee in aanraking komen, denken ze: ‘Hé, dat is niet de saaie, klassieke poëzie die we op school behandelen, daar wil ik mij wel mee bezighouden!’.”
Momenteel kunnen we Elines gedichten jammer genoeg niet online terugvinden (al wordt er hard aan gewerkt!), maar binnenkort verschijnt haar poëzie op online poëziemagazine Meander.
© 2017 – StampMedia – Margot Delaet
