Wie elk jaar trouw het gratis stadsfestival Genk on Stage bezoekt, kent ongetwijfeld de Main Stage, de Fruit Stage en Factor J. De organisatie vraagt de grote namen om op de hoofdpodia van GoS hun ding te doen. Op Factor J mixen DJ’s hun tracks tot een dansbare cocktail. In de schaduw van die hoofdpodia vormt het Stationsstraatje de thuishaven van de lokale bands. “Dit is Werchter niet, maar toch is de sfeer hier fantastisch”, klinkt het
Zaterdagavond, 22u. Kleppers als Heather Nova, Koen de Graeve en Omar Souleyman tillen de tweede festivaldag naar een eerste hoogtepunt. Maar de geur van souvlaki’s in combinatie met bier lokken ons in het Stationsstraatje. Plots wordt duidelijk dat het festival ook een ruig en donker kantje heeft. Verborgen tussen de grote podia komen headbangende festivalbezoekers je tegemoet.
Drukte, bier, cocktails en de net niet oorverdovende klanken van drums en gitaren typeren het Stationsstraatje. In tegenstelling tot de Main Stage staan hier geen ronkende namen op het podium, maar lokale bands die het een eer vinden om hier te mogen optreden. “Het is tof als je als kleine Limburgse band wordt gevraagd om op te treden. Ik voel me vereerd. Spelen in deze straat is perfect. Je bent er dicht bij een rockcafé en hier leeft ook een echt een rockpubliek”, zegt Mark van Luijk, de frontman van Civilian, de hardrockband die het straatje op zijn grondvesten deed daveren.
Café Camarague
Dat rockcafé draagt de naam 'Café Camargue' en is al lang een vaste waarde in de Stationsstraat. Zware mannen bemoeilijken de toegang tot het café. Eens binnen is het, ook volgens eigenaar Eric Coninx, opletten waar je je voeten zet. Het donkere café straalt veel charme uit, maar je kan elk moment struikelen over de losse tegels of de schamele plankenvloer die naar de keuken leidt.
De eigenaar, ruig type maar met een klein hart, baat al veertig jaar de Camargue uit. “Het is de zeventiende keer dat we op Genk on Stage staan. Vroeger bouwden we veel podia zelf en was het festival enkel voor Genkse bands. Dat vond ik het mooiste aan het hele gebeuren. Vele jonge rockgroepjes repeteerden dan van ’s morgens tot ’s avonds laat. Nu is er veel veranderd en zijn er strengere veiligheidscontroles omtrent lawaai en overlast. Daardoor is die traditie van jonge bands nu wegevallen en dat is jammer”, klinkt Coninx nostalgisch.
Kings Specials
Terug buiten drinken de mensen 'King Specials' - de traditionele cocktail van het rockcafé -, mojito’s en bier. De rookgeur die overheerst is er één waarvan je twijfelt of die wel legaal is. Het publiek lijkt er zich niets van aan te trekken.
http://www.flickr.com/photos/stampmedia/sets/72157652856588933
“Dit is Werchter niet en toch is de sfeer hier fantastisch. Alle nationaliteiten zijn hier vertegenwoordigd, dat maakt de sfeer echt Genks,” aldus enkele toeschouwers.
© 2015 – StampMedia/Stoorzender – Tekst: Verdiana Tedesch; foto's: Laurien Accou
