Belgische jazzpianist en componist Jef Neve speelde dit jaar al voor de vijfde keer op Jazz Middelheim. “Vandaag is een feest”, zegt Neve over zijn passage. Het is dan ook niet zomaar een optreden, want met Piet Verbist (contrabas) en Teun Verbruggen (drums) viert hij zijn tienjarig jubileum als Jef Neve Trio.
Jef Neve Trio is het ensemble waarmee Neve doorbrak. Tot nu toe hebben ze samen opgemerkte albums gemaakt als Blue Saga (2003), It’s Gone (2004), Nobody is Illegal (2006), en Imaginary Road (2010). Toch gaat het trio niet meteen iets nieuw doen. “Ik ga in oktober mijn nieuwe album met eigen muziek uitbrengen. Als we daarna nog tijd hebben, zullen we wel zien”, laat Neve weten.
Persoonlijk testament
Het wordt het eerste solo-album voor Neve. “Ik ben 37 jaar en ik vind de tijd rijp om nu eens iets alleen te doen. Daarvoor voelde ik me vroeger niet goed genoeg, maar nu wel. Het is voorlopig nog moeilijk om een titel op mijn album te plakken. Ik weet wel al welke stijl het is en hoe het zal klinken. Er zijn bijvoorbeeld improvisatiemomenten en klassieke stukken. Het is in ieder geval een heel persoonlijk testament waarbij ik het gevoel heb dat ik me helemaal bloot heb gegeven. Maar ik moet dus nog snel met een goede titel afkomen”, lacht hij.
De piano vertelt verhalen
Neve’s eerste ontmoeting met de piano is een mooie herinnering. ”Oh, ik was héél klein”, vertelt hij. “Mijn moeder was amateur-pianiste, en de piano stond in onze living. Ik speel dan ook al zolang ik me kan herinneren (lacht). Ik moet amper twee of drie geweest zijn. Het is misschien raar, maar ik gebruikte echt al mijn fantasie bij die eerste noten en instrumenten. Als driejarige stelde ik me bepaalde noten voor als een spook, en anderen dan weer als een koning of koningin."
foto: © Milou Verstappen
Nu heeft elke noot voor hem een kleur, en elk akkoord is een gevoel. "Ik heb het gevoel dat muziek echt een taal is waarmee je een verhaal kan vertellen. Als ik improviseer, denk ik zelden aan noten, maar wel aan verhalen en kleuren die ik muzikaal kan uitdrukken. Wat mijn muziek herkenbaar maakt, is dat er altijd een soort van melodie inkruipt, waarvan mensen kunnen zeggen, “ah, ja, dat is Jef”."
Zijn verhalen sprokkelt Neve tijdens het reizen, bij de mensen waar hij terecht komt, maar ook gewoon tijdens het dagelijks leven dat zowel dramatisch als joyful kan zijn. “Het hoeft bij mij zeker niet dramatisch te zijn om muziek te schrijven”, zegt hij.
Jazz is vrijheid
De jazz heeft voor Neve een heel specifieke aantrekkingskracht. “Jazz is de muziek van de vrijheid. Je kan op elk concert anders spelen. Je hebt een taal waarmee je kan improviseren, maar hoe je die taal aanwendt, is elke concert anders. Daarom is het voor mij de muziek van de vrijheid”.
Jef Neve is dan wel jazzpianist, hij is tegelijk fan van klassieke muziek én popmuziek. Hij houdt van Bach, Mozart en Rachmaninov, maar ook van Thom Yorke en Radiohead. Hij waagt zich al eens aan covers van popnummers van Netsky of Goose. “Ik vind het leuk om af en toe aan de slag te gaan met die muziek, omdat niemand verwacht dat er op zo'n manier iets mee gedaan kan worden. Ik doe het vooral voor mezelf maar ook voor jongeren die dan eens iets over jazz en over Jef Neve horen”, bekent Neve met de glimlach.
"Als mens moet je uiteindelijk iets doen om de tijd te verdrijven. Muziek spelen is in dat opzicht echt iets voor mij. Het is zonder twijfel de nuttigste activiteit in mijn leven”.
© 2014 - StampMedia - Alisa Nadezhkina; foto's: Stefan Lambrechts en Milou Verstappen
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 17/08/2014
