Orthopedagoog Bram Lambrechts (23) wil meer aandacht voor psychiatrische diensten voor jongvolwassenen. “Iedereen kent het moeilijke kind op het einde van de straat, de depressieve collega of de autistische jongere in de jeugdbeweging. Maar wie praat ooit over de jongvolwassene die het tempo van onze maatschappij niet aankan?”
Wie denkt dat de maatschappij van vandaag eenvoudig is, leeft waarschijnlijk ergens hoog in de wolken. Tegenwoordig moet je een rijkgevuld sociaal leven hebben, de juiste studie volgen en liefst van al nog een boeiende relatie en baan hebben. Als je dan ook nog een gefundeerde mening kan formuleren eens je 18 bent, ben je volwassen.
Deze verwachtingen zijn evenwel niet altijd realistisch. Niet iedereen is als adolescent klaar om hieraan te voldoen. Als jongvolwassene dreig je soms verdronken te raken in de steeds groter wordende hoop rekeningen, ongekende gevoelens of ben je gewoon nog niet klaar voor de ‘echte’ wereld.
Het is een evidentie dat kinderen niet in staat zijn om op eigen benen te staan noch hun weg zelfstandig te vinden doorheen het leven van alledag. Wanneer zich dan problemen voordoen van pedagogische, genetische of sociale aard, kan het kind eventueel terecht op een dienst neuro-psychiatrie voor kinderen (K-dienst) indien een ambulante psycholoog of kinderpsychiater niet baat.
Hervallen na K-dienst
Op een kinderpsychiatrische dienst kan een kind terecht voor begeleiding en behandeling tot hij of zij 18 jaar is, zonder uitzondering. Daarna gebeurt het geregeld dat het kind niet verder begeleid wordt. Ze zijn immers volwassen en dienen dus op eigen benen te staan. Tevens zijn ze gemachtigd om zelf hun beslissingen te nemen betreffende hun toekomst. We zien regelmatig mannen en vrouwen die hervallen in oude gewoontes omdat er na de K-dienst geen of onvoldoende opvolging was.
Een voorbeeld. Tijdens je behandeling wordt, of beter: moet er alles voor jou beslist worden. Je opname is geen pretje en je wil het liefst van al naar huis of met rust gelaten worden. Dan is de dag daar dat je mag kiezen wat je van je leven wil maken. Geen wonder dat dan minder doordachte beslissingen genomen worden.
Of beeld je in dat je vol goede moed alleen gaan wonen bent. Dan komen de rekeningen binnen, moet je de loodgieter bellen, op tijd gaan werken en zorgen dat je al je inkopen gedaan krijgt. Neem er dan bij dat je een persoonlijkheidstoornis hebt… De uitkomst is te voorspellen. Moeten deze jongeren dan wel opgenomen worden in een psychiatrische dienst voor volwassenen?
Dat is de reden waarom psychiatrische diensten voor jongvolwassenen zo belangrijk zijn. Ze zijn multidisciplinair, er kunnen diagnoses gesteld of aangescherpt worden en er is een degelijke begeleiding naar zelfstandig wonen en alle vaardigheden die daarmee gepaard gaan. Bovendien is de doelgroep divers. In een psychiatrische afdeling moet plaats zijn voor zowel personen met autisme, ADHD, schizofrenie of psychoses. Er kunnen korte opnames zijn waar jongvolwassenen tot rust kunnen komen, maar ook langdurige behandelingen opgestart worden om tot heroriëntatie te komen.
Meer aandacht
De orthopedagogen, psychiatrische verpleegkundige, psychologen en psychiaters moeten dus een even diverse begeleiding en behandeling bieden als de problemen waarmee ze geconfronteerd worden. Juist daarom verdienen deze diensten meer aandacht dan ze nu al krijgen. De doelgroep van jongvolwassenen, die de bouwsteen van de maatschappij is, mag dus niet vergeten worden of terechtkomen in het volwassen psychiatrisch circuit. De groep vraagt een specifieke en dynamische aanpak die niet altijd elders gevonden kan worden.
© 2015 – StampMedia – Bram Lambrechts
Dit opiniestuk werd gepubliceerd door Opiniestukken.nl op 11/06/2015
