Masters Vrije Grafiek van de Academie Antwerpen exposeren in Ruimte 34 in Berchem. De vier tonen de variëteit aan drukwerk dat je kan maken met houtsnedes, zeefdruk en lithografie. De jonge kunstenaars wachten niet op hun droomatelier of op de erkenning van kunstsnobs om hun werk tentoon te stellen. Ze blijven trouw aan hun authentieke persoonlijke stijl en weigeren om hun kunst hapklaar voor te schotelen. Dat vraagt lef. Maar zeg nu eerlijk, is er al één kunstenaar bekend geworden door braaf de regels te volgen?
Studenten met een tekenmap onder de arm ijsberen door de gangen van de Academie in Antwerpen. Op het einde van het schooljaar presenteren de bijna afgestudeerden hun werk aan een jury van docenten. In het atelier leggen de kunstenaars de laatste hand aan hun tekeningen. Aan de grote drukpersen achterin de ruimte snijdt Marieke (26) een houtsnede. Samen met drie andere masters Vrije Grafiek organiseert ze deze zomer een expo. De kunstenaars stellen hun werk tentoon dat gemaakt is met oude druktechnieken.
Kunst moet verspreid worden
Sofie Joossen (30) haalt uit de ladekast kleine boekjes, kledingbuttons en opstrijk emblemen. Ze werkt haar concepten uit op verschillende dragers. Op die manier wordt kunst heel toegankelijk. “Je kan het letterlijk met een speld op je trui vastmaken.”
“Kunst moet verspreid worden. Het is niet alleen voor de elite,” gelooft Sofie. Op de kledingpinnetjes staan vervormde gezichten en ledematen. Een beeld vindt ze pas interessant als het misvormd is. “Dat merk ik in mijn dagelijkse leven. Een vlekje op een broek stoort me bijvoorbeeld niet. Het maakt iets anders en uniek.”
Sofie hecht belang aan de ervaring van de toeschouwer en weigert een gedetailleerde uitleg aan haar werk te geven. “Als de kunstenaar het werk uitlegt, gaat de kijker zijn verstand zelf niet meer gebruiken,” beargumenteert ze. “Ik vergelijk het met een boek lezen. Daar fantaseer je hoe de personages eruit zien en hoe de scènes zich afspelen. De verfilming neemt die fantasie weg.”
Dansen rond de steen
Peter De Boeck (21) tekent met een lithopotlood rotsstructuren op een kalksteen.
Aan de muren van het drukatelier hangt zijn werk. Het zijn donkere afbeeldingen van ruïnes. De sterke contrasten springen in het oog. Hij is verknocht aan lithografie, een reproductieproces waar je volgens de kunstenaar spontaan mee kan werken. Je tekent met vette materialen zoals Tusche of ‘rubbing-stick’ op de steen. Na enkele preparaties is de steen klaar om te drukken.
“Tijdens het eerste deel van het tekenen dans ik rond de steen.” Het is moeilijk om te zien of de rotsformaties op Peter zijn werk natuurlijk rotsen zijn of eeuwenoude ruïnes die geërodeerd zijn door de tand des tijds. Dat is de rode draad doorheen zijn werk: “is de scene ontstaan door het ingrijpen van de mens of de overname van de natuur?”
Vijftig schetsen voor één schilderij
Voor donkere contrasten en natuurlijke landschappen is er geen plaats in Marieke Van Loon haar werk. Zij is de kleurrijkste van de bende. Grote, bonte en abstracte figuren vrolijken het canvas op. Haar doel is om esthetisch mooie werken af te leveren waar vorm en kleur in harmonie samenwerken. “Ik wil de wereld opfleuren met mijn werk.” De directheid van druktechniek spreekt haar aan.
“Ik schilder de vormen op het hout, snijd het uit, schuur om de houtstructuur te benadrukken en druk het werk op papier.” Het lijkt alsof Marieke haar werken vlot produceert, maar achter de directheid schuilt een intensief productieproces. “Voor één druk schilder ik eerst een vijftigtal werken met zwarte Chinese inkt. Daaruit kies ik de mooiste vormen en die snij ik uit op hout.”
De zee roept herinneringen op
Evelien Addink drukt kunst die herinneringen oproept bij mensen. Dat doet ze door terug te grijpen naar haar roots in Oostende. In het historische gedeelte van de Vismijn in Oostende observeert ze de kustlijn en de stad. Daar zoekt ze naar composities en fotografeert ze. De dijk, duinen en de kaai, alles wat in connectie staat met het water sijpelt door in het werk van Evelien.
De zee staat centraal in haar drukwerk en roept herinneringen op bij de toeschouwers. “Ik werk met beelden die je terugbrengen naar een moment in het verleden. Mensen staan stil bij de herinneringen en krijgen een moment van rust.” De zachte beelden van oude foto’s en de weerspiegeling van het zeewater creëert Evelien met houtskool en grafiek. Ze vervaagt vormen, want een herinneringen is ook onvolledig en vervaagt. De collectie die ze tentoonstelt heet fading.
Meer weten over deze vier kunstwelpen? Bezoek zeker hun online portfolios:
Sofiejoossen.be
Mariekevanloon.com
Deboeckpeter.wix.com/prints
Evelienaddink.tumblr.com
© 2016 - Versiety/StampMedia - Isabele Gheldolf
