Denktank Stratfor is het slachtoffer geworden van Anonymous-hackers. De site van het inlichtingenbedrijf werd gekraakt, waarbij meer dan 4.000 persoonsgegevens in handen kwamen van de internetactivisten. Het gaat om kredietkaartgegevens, wachtwoorden en adressen.
Hierdoor kon de organisatie zelfs rekeningen plunderen. Gegevens die opgeslagen waren en niet versleuteld werden, konden gemakkelijk gedownload worden. Het geld dat ze in handen kregen, stortte Anonymous aan het Rode Kruis en Save the Children. Houden kunnen de organisaties het niet, want het gaat hier nog altijd om gestolen geld.
Anonymous is niet aan zijn proefstuk toe. Zo speelde het een belangrijke rol tijdens de ontwikkeling van de Occupy-beweging, de strijd tussen de 99% en de 1%. Via sociaalnetwerksites konden Anonymous-leden iedereen op de hoogte houden van het tumult. Het masker uit de film V for Vendetta is vaak terug te vinden op Occupy-protesten en werd een symbool van de beweging.
Het idee van Anonymous is simpel: vrije meningsuiting op het internet. Maar hoe hebben ze zo’n macht gekregen, en wie zit erachter? Om deze vragen te kunnen beantwoorden moeten we terug naar het ontstaan van de beweging.
De eerste sites
De herkomst van de naam Anonymous is te vinden op de forumsite 4chan, een imageboard waar internetgebruikers anoniem met elkaar communiceren. Boven elk bericht verschijnt Anonymous. De eerste acties gebeurden via 4chan en hun IRC-kanalen, wat eigenlijk gewoon chatrooms zijn. Sites werden offline gehaald, persoonlijke gegevens werden gepubliceerd via hacking en ze steunden de activisten van de Occupy-beweging openlijk. In 2008 werden de eerste sites offline gehaald. Hiervoor maakten ze gebruik van DdoS-attacks, waarbij een grote groep mensen op hetzelfde moment op een site gaat. Hierdoor raken de servers van de website overbelast en is deze genoodzaakt offline te gaan. Al deze acties werden opgezet voor de vrije meningsuiting in de wereld, maar vooral op het internet.
Iedereen Anonymous
In het begin bestond de groep alleen uit de bezoekers van 4chan. Na een tijdje begon iedereen zich uit te geven als lid van Anonymous. Het leek alsof iedereen opeens lid wilde zijn van de groep ‘die de wereld op het internet verandert’. Zonder leiders en regels heeft iedereen toch dezelfde ideeën en willen ze allemaal hetzelfde bereiken. Die ideeën zijn onder andere ook gebaseerd op de film V for Vendetta, waar één persoon het gezicht van het volk vormt. Anonymous wil hetzelfde doen op het internet.
Maar het schept ook verwarring op het internet. De officiële kanalen vervagen en mensen weten niet meer wat ze moeten geloven. Sommigen profiteren hiervan en gebruiken de sociale media om de naam Anonymous zwart te maken. Ze publiceren valse informatie (zoals de Facebook-hack) en uitten hun eigen mening die niet strookt met het basisidee.
De wereld als vijand
Het basisidee van Anonymous wordt op verschillende manieren naar buiten gebracht. In de eerste plaats worden er effectief sites offline gehaald en gehackt, onder de noemer van vrije meningsuiting. De leden geloven dat iedereen zijn mening moet kunnen uiten op het internet, op welke manier dan ook. Het internet is vrij voor iedereen, en dat moet het blijven.
Toen Visa, MasterCard en PayPal weigerden om donaties over te schrijven naar het account van Wikileaks, hebben hackers van de groep de sites offline gehaald. Daarbij publiceerden ze persoonlijke informatie, zoals namen, (mail-)adressen en telefoonnummers. Dit alles werd Operation Payback genoemd.
Sony-hack
En ook de Sony-hack, waarbij het netwerk van de PlayStation 3 voor een lange tijd niet beschikbaar was, wordt door velen toegeschreven aan Anonymous. Maar AnonOps, één van de weinige officiële kanalen van Anonymous, beweert iets anders. De sub-groep van Anonymous is actief op alle sociale media. Sony en diegenen die Anonymous beschuldigen, baseren zich op een document dat op de servers van het bedrijf werd gevonden. Dat document bevatte de tekst ‘We Are Legion’ en kreeg als titel Anonymous. Maar volgens de sub-groep kan iedereen dat gedaan hebben, om zo de schuld op Anonymous te schuiven. Het platleggen van dat netwerk strookt ook niet met de basisgedachte van de groep. Ze willen het volk helpen, niet straffen.
Midden-Oosten
Toen Maleisië dreigde het internet te censureren, wilde Anonymous daar een stokje voor steken. Ze beslisten om 51 sites van de overheid offline te halen, om zo de censuur te voorkomen. De meeste van die sites bleven meer dan 5 uur offline. De overheid van Maleisië claimde zelf dat er niet veel schade geleden was, maar op deze manier maakte Anonymous wel duidelijk dat dergelijke acties in de toekomst niet ongestraft zouden blijven.
Ook Egypte moest eraan geloven. Toen de overheid besliste om de stekker uit het internet te trekken tijdens de Arabische lente, liet Anonymous zich niet ongemoeid. Met de operatie #OpEgypt werd het voor de Egyptische regering onmogelijk om te communiceren via het internet.
© 2011 - StampMedia - Jappe Pollentier
Dit artikel werd gepubliceerd door Express.be op 28/12/2011
Dit artikel werd gepubliceerd door Belg.be op 29/12/2011
