Zestien studenten Conflict & Development trokken onlangs tien dagen door Israël en Palestina. Ze brachten een hoop verhalen en een unieke ervaring met zich mee die ze nu willen delen met een publiek.
"Welcome to Palestine", lachte Saleh, manager van Lajee Center in het Aida vluchtelingenkamp, ons toe met tranende ogen. Net nadat een traangasgranaat voor de deur ontplofte, was hij onze maaltijd, een broodje falafel, gaan halen. De andere mensen van Lajee stormden eveneens binnen en haasten zich om alle ramen te sluiten. Kinderen van het kamp hadden de Israëlische soldaten opgejut na onze aankomst en kregen wat ze wilden: ons laten zien wat voor hen het leven is. Onze contactpersoon en medewerker van Lajee, Mohammed, was na twintig dagen in de cel net op tijd terug om ons te ontvangen.
Als studenten Conflict & Development vertrokken we met enige achtergrondkennis naar Israël en Palestina. Denkend dat we wisten wat we te zien zouden krijgen, was de confrontatie ter plekke toch onverwacht groot. De realiteit zelf ervaren is helemaal anders dan erover lezen of horen. Net daarom willen we ons verhaal delen en zoveel mogelijk van deze realiteit aan anderen overbrengen. Zelf werden we meermaals met onze voeten op de grond gezet en eens goed door elkaar geschud.
Zo ook tijdens het bezoek aan Hebron. Eerder op de dag waren we enthousiast olijfbomen gaan planten met Palestijnse kinderen. In de busrit werden afwisselend Palestijnse en Belgische liedjes luidkeels meegezongen. Amper drie uur in Hebron waren voldoende om in stilte terug te keren. De agressiefste settlers en soldaten vind je er terug. Wat ooit de slagader van de stad was, Shuhada Street, is nu volledig afgesloten en verloederd. We zetten ons aan dat ene overgebleven souvenirwinkeltje in de verder doodse straat. Elders loop je door straten die zijn overdekt met ijzerdraad om te vermijden dat settlers hun afval, stenen en andere projectielen naar beneden kunnen gooien en iemand zouden kunnen raken.
Een reisverhaal
Het is niet de intentie om een objectieve politieke of ideologische uiteenzetting te brengen over het conflict. We vertellen wat we zelf gezien, gehoord en meegemaakt hebben, wat grotendeels verband houdt met de dagelijkse realiteit van de bezetting en dit eeuwigdurende conflict. Het verhaal is daarom gebaseerd op persoonlijke ervaringen en indrukken wat de keuze voor neutraliteit onmogelijk maakt.
Wat startte als een eerder toeristische trip in Tel Aviv en Jerusalem, mondde uit in een levensles en een confrontatie met onszelf. Ons eigen leven in een veilige omgeving was plots heel ver weg en vooral heel banaal geworden. Onze getuigenissen zijn gebaseerd op een rondleiding in Oost-Jerusalem, het verblijf in vluchtelingenkampen Aida in Bethlehem en Al Amari in Ramallah en de landbouwgemeenschap Jayyous, een bezoek aan spookstad Hebron, de Palestijnse Circusschool, Nablus en de schrijnende situatie in de Jordaanvallei.
Wie meer wil horen en vragen heeft, is op woensdagavond 15 mei meer dan welkom in ‘Ons Huis’, Vrijdagmarkt 9 in Gent. Vanaf 20.00u starten we met een korte schets van het conflict zodat de context waarin het reisverhaal zich afspeelt voor iedereen duidelijk is. Nadien geeft projectcoördinator Palestina van ABVV, Koen Vanbrabandt, nog een eigen getuigenis.
Charis Bastin
