Op vrijdag 20 april 2012 vond de negentiende editie van Nekka Nacht plaats in het Sportpaleis. Centrale gast was Willem Vermandere, ondersteund door artiesten als Mira, Raymond van het Groenewoud en Axl Peleman.
Ook Yevgueni, de groep die in 2001 de Nekka-wedstrijd won, was weer van de partij. Meer dan een decennium later bestaat hun repertoire uit vier cd's en speelt de band voor uitverkochte zalen. Na vier maanden zit hun derde tour er bijna op. StampMedia sprak met frontman Klaas Delrue.
Klaas, heb je stress voor vanavond?
Gezonde stress. Ik weet dat ik de stress moet onderdrukken tot het moment er effectief is. Je komt op het podium dat anderhalve meter hoog is en dan zie je pas het publiek, dus je staat gewoon te wachten in een soort vacuüm. Tijdens de repetitie doen we zot, spelen we en praten we met onze klankman die honderd meter verder staat. Ik besef de ruimte dan wel, maar nog niet hoe het zou zijn als het vol zit. Het is hier overdekt en dat geeft me heel veel zenuwen. Als je op het podium komt, voel je dat er twintigduizend ogen op je gericht zijn. Ook al is het de vierde keer, toch is het telkens oppassen. We doen dan jolig tot acht uur en dan ineens komt die stress. Dus ik probeer goed te repeteren en de zenuwen onder controle te krijgen.
En dan komen journalisten je nog lastigvallen...
Ooh, maar dat helpt! Het is een goede afleiding. (lacht)
Het publiek komt toch ook voor jullie.
Het is te hopen. Omdat Willem een akoestische reputatie heeft zijn wij -samen met Mira - de buitenbeentjes. We wisten niet goed hoe we die stijlbreuk zouden opvangen en staan dan ook expres in het begin van deel twee. Er is altijd een evenwichtsoefening tussen het akoestische geluid van Willem en het pop- en rockidioom van Yevgueni. Als alle Vermandere-fans op de eerste tien rijen zitten terwijl wij spelen, zal hun haar misschien stijl naar achter waaien en klagen ze misschien over de luide muziek.
Maar met Nieuwe meisjes vang je dat goed op.
Nieuwe meisjes is ons nummer, maar voor de Willem-cover hebben we wel even moeten zoeken om een bestaand nummer (Mijne velo, nvdr.) om te vormen tot een Yevgueni-arrangement. We hebben heel veel akkoorden veranderd en ook in de zanglijn zit variatie. We maken er een heel nieuw nummer van, wat leuk is voor zijn muzikanten, maar ik weet niet wat hij er zelf van vindt.
Heeft hij het nog niet gehoord?
Hij heeft het daarnet gehoord, maar is nog niks komen zeggen… Als Raymond van het Groenewoud of Bart Peeters centrale gast is, gebeurt dat niet, maar dat maakt het heel boeiend. Er is immers een groot spanningsveld.
Hoe voelt het om opnieuw het podium te delen met grote artiesten?
Het is heel raar voor ons, omdat we twee keer te gast geweest zijn en daarna centrale gast. Dan waren de stress en de aandacht honderd keer groter, terwijl het nu als een stap achteruit aanvoelt. Het besef dat er veel grote namen zijn, komt pas achteraf. Het dringt nu nog niet door, omdat ik nog geen woord gewisseld heb met bijvoorbeeld Raymond.
Yevgueni's tour is gedaan, maar er komt een vervolg.
De echte stap terug gebeurt in 2013, want we zijn van plan dan niet meer op te treden. Maar ondertussen hangen er al overal affiches van de volgende Nekka Nacht, waar wij blijkbaar ook op staan. Dat wisten we tot vanmorgen nog niet. Dat zal volgend jaar waarschijnlijk ons enige optreden zijn.
Op tijd tickets kopen dus. Hoe blik je terug op de afgelopen tour?
Het was de leukste tour die we ooit gedaan hebben. We hebben er om de één of andere reden ook veel meer werk van gemaakt, omdat we geen kopie wilden maken van onze tweede tour door gewoon andere liedjes te spelen. Onze crew was top en de zalen zaten goed vol. Deze dag is dus perfect gepland om het zwarte gat dat eraan komt te vermijden. Na de zomer komen er nog 15 concerten, maar daarna is het gedaan.
Wat was het hoogtepunt?
Leuven. Brugge was het laatste concert en die show werd opgenomen, maar Leuven was groter en volledig uitverkocht. We zaten toen in het midden van de tour. Alle foutjes waren eruit, alles stond op punt en het voelde nog steeds aan als een thuismatch. In Brugge hebben we een soort low-budgetfilm opgenomen. Die is zeker niet bedoeld om de integrale show uit te brengen op dvd, maar om op Youtube te uploaden of gewoon als extra. We spelen wel al heel lang met het idee om een live-cd uit te brengen. Nu is het technisch ook erg gemakkelijk om concerten op te nemen, waardoor we dat ook al een tijdje doen. Als de opnames in Brugge meevallen, gaan we hem eindelijk uitbrengen. Heel veel mensen vragen er al naar. Kannibaal klonk op cd zodanig anders dan tijdens onze optredens, dat er vanaf het eerste concert al heel veel mensen vroegen hoe lang het nog zou duren voor we een live-cd zouden maken.
Wat is het doel van Yevgueni?
Het doel is eigenlijk al bereikt: veel optreden in theaters, op leuke festivals en in de leukste clubs. Als er een nieuwe plaat uitkomt, spelen we in de AB, De Roma, Het Depot en De Handelsbeurs. De lijst theaterconcerten blijft maar groeien. Het doel is om dit te kunnen vasthouden. Dat is de reden waarom we een sabbatjaar inlassen. Mensen worden je altijd net iets rapper beu dan dat je dat zelf voelt aankomen.
Uit de songtekst van onder andere Propere ruiten kan ik opmaken dat je een grote kinderwens hebt.
Dat is wel zo. Het is een kwestie van timing. We hebben een beetje lang gewacht, maar we zijn ermee bezig. Teksten zijn altijd uitvergroot, maar ik vond het toen wel belangrijk om te zeggen dat mannen ook een soort klok hebben. Je hebt mensen die op hun 26 al beginnen te flippen, maar als artiest ben je tot in de tweede helft van je dertigerjaren niet geneigd om iets te veranderen in je leven.
Sinds 10 april werk je freelance voor het Radio 1-programma Closing Time Klaas.
Ik volg Kobe Ilsen op, die enkel filmmuziek draaide. Straf dat hij daar boeiende radio van gemaakt heeft. Het format is nu mijn platenkast en ik draai enkel Nederlandstalige plaatjes. Ik vind het ook heel verfrissend om nieuwe dingen te gaan zoeken. Mijn vader heeft een gigantische platenkast en daardoor ben ik nu terug met muziek bezig, zoals dat ook het geval was tijdens mijn studententijd. In de tussentijd ben ik muzikaal eigenlijk blijven hangen op wat ik al kende. Nu graaf ik terug heel diep en dat vind ik plezant.
Was het een kinderwens om in de media te werken?
Nee, maar ik was wel jaloers op Kobe, niet wetende of ik het zelf zou kunnen. Nu begin ik het wel leuk te vinden. De combinatie om een groep te hebben en te presenteren op je belangrijkste zender vind ik heel moeilijk. Maar in het concept van gastpresentator past dat wel. Als ik over twee weken mijn nieuwe single aan Radio1 voorstel, draaien ze hem niet als het nergens naar lijkt. Zo moet het ook zijn, want anders is er sprake van belangenvermenging. Ik ben natuurlijk heel trots dat ik Jan de Smet en Kobe Ilsen opvolg.
© 2012 - StampMedia - Nick Lodewyckx
Dit artikel werd gepubliceerd door Jongerenplaneet.be op 23/04/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Nieuws.be op 23/04/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Apen.be op 23/04/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door Belg.be op 24/04/2012
Dit artikel werd gepubliceerd door De Wereld Morgen op 24/04/2012
