Deze week is Zero Plastic Week. Het doel van dit initiatief is dat de deelnemers een week lang geen plastic consumeren. StampMedia-reporter Julie Mariën (24) gaat, samen met zo’n 7.000 deelnemers uit verschillende landen, de uitdaging aan. Vandaag dag 3 van een leven zonder plastic.
De derde dag was een dag vol van frustratie. Omdat ik niet kan eten wat ik wil. Het avondeten vormt eigenlijk geen probleem, maar ik mis de tussendoortjes. Alles wat ik zie en tegenkom is in plastic verpakt! Daardoor heb ik het vandaag lastig gehad. Ik mis het snacken en snoepen. Ik mis olijven, koeken, yoghurt,… Heel veel lekkers is gewoon niet te verkrijgen zonder plastic.
Ik kijk er nu al naar uit om naar de markt te gaan, met mijn potjes in de aanslag, zodat ik kan vragen om in te scheppen. Ik las in Gazet van Antwerpen dat er eind deze maand een ‘Zero Waste Shop’ opent in de Koekenstad, ‘Robuust’ genaamd. Daar kan je cornflakes, sinaasappelsap, chocolade, koekjes enzovoort kopen zonder verpakking. Potjes meenemen is dus de boodschap. Wereldwijd bestaan er, volgens de initiatiefneemster, maar zo’n vier winkels. Jammer genoeg.
Ontbijt en Grieks slaatje
Het lastigste moment van de dag is het ontbijt. Het enige wat ik eet is brood met confituur of hagelslag, en dat ben ik nu al beu gegeten. Melk in een glazen fles ben ik tot hiertoe nog niet tegengekomen en cornflakes is toch sowieso verpakt. Een voordeel is wel dat ik alleen nog maar goede boter eet, want die is in papier verpakt.
Gisteren ben ik met een kartonnen doos een bloemkool, een butternut, een paprika, een pot fetakaas en pesto gaan halen in de supermarkt. Mijn buit was dus redelijk schaars. Met groentjes van de tuin en de fetakaas en paprika heb ik een Grieks slaatje gemaakt.
Met potjes bij de slager
Vandaag ben ik, zoals beloofd in mijn eerste blogpost, naar de slager gegaan met mijn eigen potjes in de aanslag. De reactie was zoals verwacht: een glimlach en een beetje verwarring. Eerst legde de mevrouw het gehakt toch zo’n papiertje, waarna ze het weggooide. Daarna dacht ik: Oh nee! Nu gaat ze toch niet elk stuk vlees, om hygiënische redenen, op een papiertje leggen om te wegen en dan weggooien. Maar dat was dan toch niet het geval. Oef!
Bij een gekende fruitmarkt in het Antwerpse ben ik mijn groenten en fruit gaan kopen. Ik legde uit dat ik gedurende deze week geen plastic koop en vroeg haar om de groenten en het fruit direct in mijn boodschappentas te doen. De winkelierster vroeg waarom ik dat deed, en vond de Zero Plastic Week een erg goed initiatief! “Het is waar, er wordt veel te veel in plastic verpakt. Zelfs elke komkommer wordt apart verpakt, terwijl dit eigenlijk nergens voor nodig is”, zei ze bij het overhandigen van mijn aankopen.
Zelfgemaakte pasta
Vandaag heb ik zelf pasta gemaakt, wat veel te lang duurde naar mijn goesting. Zeker een uur heb ik staan kneden, kneden en nog eens kneden. Maar het resultaat mocht er zijn. Daarbij maakte ik een sausje van tomaat, aubergine, wortel, champignon en kruiden met gehakt. Ik keek er ook echt naar uit om vlees te eten.
Nu de dag voorbij is, ben ik dus toch tevreden. Ik ben wel benieuwd hoe de rest van de week zal verlopen. Bovendien besef ik meer en meer dat deze week zonder plastic, een leven lang niet vol te houden is. Elke avond neem ik medicijnen tegen de hooikoorts. Ook dit is altijd in plastic verpakt, maar ik kan nu eenmaal niet zonder.
Morgen tracht ik een antwoord te geven op de vraag of hygiëne mogelijk is zonder plastic. Tot morgen, voor (hopelijk) alweer een dag zonder plastic!
© 2014 – StampMedia – Julie Mariën
Dit artikel werd gepubliceerd door MO* – online op 12/06/2014
