Deze week is Zero Plastic Week. Het doel van dit initiatief is dat de deelnemers een week lang geen plastic consumeren. StampMedia-reporter Julie Mariën (24) gaat, samen met zo’n 7.000 deelnemers uit verschillende landen, de uitdaging aan. Op de voorlaatste dag van de Zero Plastic Week polste ze bij 12 mededeelnemers hoe de week bij hen verloopt.
Niet om mezelf op de borst te slaan, maar ik ben erg onder de indruk van de inspanningen van alle bloggers en blogsters. Telkens denk ik: “Goed bezig!” Maar ik vraag me af of dit ook geldt voor participanten die niet bloggen. Zeker nu het einde bijna in zicht is, wou ik eens nagaan hoe anderen deze week beleven.
“Ga niet naar supermarkten”
De respons die ik kreeg was eerlijk, enthousiast en uiteenlopend. Sommigen geven toe er niet zo mee bezig te zijn, anderen trachten er op zijn minst op te letten en nog anderen slagen er echt in geen plastic te kopen. Wat alleszins voor iedereen geldt, is dat ze dit doen om een bewustwordingsproces op gang te zetten.
Een zeer goed idee van een vriend is om een brief te schrijven naar supermarkten en hen te vragen of ze zich bewust zijn (of op zijn minst bewuster willen worden) van het gebruik van plastic in hun winkel. De meeste van mijn vrienden geven trouwens aan dat de supermarkten hét probleem zijn. Ze bieden amper alternatieven aan, waardoor ze zich gedwongen voelen het product in plastic te kopen. Daarom raad ik u aan eerder naar een kruidenierszaak te gaan of naar de markt in de plaats van naar een grote supermarkt. En nogmaals: vergeet je potjes niet!
Een ander element dat opviel, is dat de vegetariërs hun vleesvervangers zoals tofu, vegetarische groentenburgers enzovoort, even laten voor wat het is en terugvallen op bijvoorbeeld bonen, noten en kikkererwten. Niet alleen vegetarisch eten, maar vreemd genoeg ook biologische voeding vinden zonder plastic blijkt moeilijk. Ik veronderstel dat ze dit doen opdat het biolabel goed zichtbaar is.
Reclamefolders en vuilniszakken
Ik heb vandaag trouwens weer niet gezondigd! Alhoewel…
Als avondmaal heb ik de overschot van de quiche van gisteren opgegeten. Dus dat was prima. Ook mijn boterhammen met beleg waren compleet ‘plasticvrij’. Maar sommige plastic kan je niet vermijden. Denk maar aan de reclameboekjes die in je bus zitten. Die zitten vaak verpakt in een plastic jasje. Het enige dat je kan doen om dat tegen te gaan, is een ‘geen reclame a.u.b.’- sticker op je brievenbus plakken.
Bovendien heb je ook vuilniszakken nodig. Niet omdat je die echt nodig hebt, want je kan je afval ook op andere manieren verzamelen, maar wel omdat je afval anders niet wordt opgehaald. Daarbij stel ik me de vraag waarom ze afval niet afhalen in een afvalbak, zoals je een GFT-bak hebt? Plastic in een plastic zak steken om dat nog eens weg te smijten, is toch alleen maar dubbel afval?
Om een centje bij te verdienen, werk ik in het weekend in een restaurant. Daar kon ik natuurlijk niet anders dan plastic ‘gebruiken’ of toch eten serveren dat plastic verpakt is geweest. Al is het wel zo dat restaurants hun voedsel in grote hoeveelheden aankopen.
Het is dus niet alleen bij de consument, burger of werknemer dat bewustzijnswording nodig is, maar ook bij de producent, overheid en werkgever.
Vroeg opstaan voor de markt!
Morgen is het zo ver. Het is eindelijk markt in ons dorp en ik ga er mijn slag slaan! Verse groenten, snoep, olijven, kaas,… Morgen trakteer ik mezelf op de goede afloop van deze week. Op een zondagochtend vroeg opstaan om naar de markt gaan, is voor mij toch niet zo evident. Het mag dus duidelijk zijn dat de Zero Plastic Week mijn dagdagelijkse gewoonten en duidelijk ook die van anderen verandert!
Keep up the good work!
© 2014 – StampMedia – Julie Mariën
Dit artikel werd gepubliceerd door MO* - online op 15/06/2014
