(ExtraSport) Hoewel het veldrijden in Vlaanderen een immense populariteit kent, mogen we niet verblind worden door het succes van de sport. Er moeten nu keuzes worden gemaakt.
Veldrijden is eerst en vooral een volkssport met Vlaanderen als centrum. De niet zo talrijke buitenlandse crossers integreren zich in Vlaanderen waardoor ze al als ‘halve Vlaming’ kunnen beschouwd worden. En dat moet ook bijna om een topper te kunnen worden in de cross. Het veldritwereldje is dus zeer klein, maar het is ook deze kleinschaligheid die een grote troef is en één van de redenen waarom het zo populair hier is. Maar momenteel domineren de Belgen wel zeer hard de cross. Als Zdenek Stybar een mindere dag heeft, dan zien we enkel Belgische crossers op het voorplan treden in de uitslag. Er komt zelfs geen concurrentie meer uit Nederland op Lars Boom na die nog acte de présence geeft in een handvol crossen. We moeten wel zeggen dat de Nederlandse crossers de jeugdcategorieën domineren, maar zolang de belangrijkste crossen vooral op Vlaamse bodem zullen worden verreden, zullen het ook de volgende jaren steeds de Belgen zijn die de maat bepalen.
Amerika
Het is nu de vraag welke richting de cross uitgeduwd moet worden. Mocht de mondialisering van de cross lukken, dan wint ze aan belang. Zo zal ze ook het imago van een volwaardige sport krijgen, niet alleen in Vlaanderen maar ook buiten de Vlaamse grenzen. Het nadeel hieraan is natuurlijk dat we het kleine, fijne en volkse van de cross dreigen te verliezen. Hoewel de UCI allerlei zaken trachtte te realiseren in het verleden om de cross te mondialiseren, is die er tot op heden niet gekomen. Lukraak crossen in Amerika organiseren en er buiten proportioneel veel punten uitdelen, brengt wel wat geld in het laatje maar geen zoden aan de dijk. Het WK wordt volgend seizoen in de States georganiseerd en er is nu al kritiek gekomen op het parcours dat er eigenlijk nog niet is. De kennis om een cross te organiseren, leer je niet in een vingerknip. Laten we dus even wachten met de beoordeling van het WK-parcours en de organisatie. Louisville moet een eerlijke kans krijgen. Als het geen succes wordt, is het cyclocrossverhaal over de Oceaan een grote flop geworden. Kostbare tijd is dan ook verloren gegaan.
Het plan van Sven Nys
Belangrijk om de cross wereldwijd of zelfs maar Europees op de kaart te zetten, is dat ze een sporttak wordt op de Olympische Winterspelen. Dat zou een heel belangrijke aantrekkingsfactor zijn om renners te laten kiezen voor het veldrijden in plaats van dat ze anders naar de weg of richting de mountainbike trekken. Het idee van Sven Nys is dan ook zo gek nog niet. Het WorldTour-systeem is allesbehalve feilloos, maar we moeten werken met het systeem dat voor handen is. Door punten uit te delen in een reeks veldritten zou de cross aan belang winnen. Ook de wedstrijden op de piste zouden er in betrokken worden. Dit plan staat nog wel in zijn kinderschoenen, maar het is in ieder geval een zeer interessante denkpiste die nog een verdere uitwerking verdient! Het wordt zo voor ploegen ook interessanter om veldrijders aan te trekken waar ze eerder vaak voor een wegrenner kozen. Die punten zijn, zoals u ongetwijfeld al weet, van levensbelang voor Worldtour-ploegen. Hierdoor zal de cross meer publiciteit krijgen en ook meer renners zullen zich op deze discipline willen toeleggen. Dit komt de uitstraling en het prestige van de cyclocross zeker ten goede. Al zal het resultaat van dit plan ook pas na enige tijd zichtbaar zijn.
Doordacht mondialiseren
De lokale verankering van de cross is momenteel enorm. De cross is vastgeroest op de Vlaamse bodem. Het is de vraag of we het veldrijden kunstmatig in de schijnwerpers willen zetten. Is een sport niet zo populair als ze verdient te zijn? Niettemin heeft de cross recht op meer waardering. Dat ze een plaatsje krijgt op de Olympische Winterspelen lijkt ons niet meer dan logisch. Er zal zoals vaak een middenweg moeten gevonden worden. De charmes van de cross mogen niet verloren gaan. Dat zou doodzonde zijn. Toch moet ze echter haar blik verruimen. Minder internationaal als de sport nu is, kan haast niet. Al zal er ook van binnenuit tegenstand komen tegen een verregaande mondialisering. Ploegen die zich specifiek op het veldrijden toeleggen, zullen meer publiciteit moeten delen en dus zelf minder in de picture staan, maar zij kunnen zich hier perfect tegen wapenen. Zo was de reactie van Jurgen Mettepenningen, manager van Sunweb-Revor, eerder al afwijzend op de voorstellen van Sven Nys die we hier al eerder ter sprake hebben gebracht.
Extra vers bloed zou de spankracht zeker ten goede komen. Er zijn amper vijf renners in het beste geval die kans maken op een overwinning in de crossen van belang en daarvan zijn er vier Vlaming. Er zouden ten eerste meer kanshebbers mogen zijn maar vooral een sportieve injectie uit het buitenland zou het veldrijden zeker goed doen. Nu lijkt het zelfs een beetje zielig alsof alleen Vlamingen mogen deelnemen…
Het is een belangrijk dilemma waar de veldritsport voor staat. Vinden we het goed zoals het nu is of willen we de cross mondialiseren en tegen welke prijs? Dat het debat nu volledig mag geopend worden.
© 2011 – Extrasport – Matthias Vangenechten
